Είχες ανάγκη βρε Νιόνιο να σε ξεπροβοδίσει ο Κυριάκος;

Δεν σας κρύβω ότι πολύ γουστάρω τα τραγούδια του Νιόνιου, μιλάνε στην ψυχή μου, ούτε φακίρης να ήταν ο μπαγάσας!

Και επειδή σας βλέπω έτοιμους να μου πείτε για τις κατά καιρούς αμφιλεγόμενες δημόσιες πολιτικές παρόλες του, σπεύδω να σας προλάβω: δικές του οι παρόλες, δικά μας τα τραγούδια!

Έτσι για να ξεχωρίσουμε το έργο από τον δημιουργό! Ένα σπουδαίο έργο συνεχίζει να λάμπει, ακόμα κι αν ο δημιουργός του διολισθήσει στο βάλτο!

Δεν εννοώ ότι ο Σαββόπουλος διολίσθησε στο βάλτο, εννοώ ότι όπως ο καθένας, έτσι κι αυτός, στην πορεία του βίου του, διαμόρφωνε αντιλήψεις και τις εξέφραζε… Δικαίωμα, γούστο και καπέλο του!

Αυτές τις μέρες, λοιπόν, κηδέψαμε τον δημιουργό, όχι τα τραγούδια του, αυτά δεν πάνε με τίποτα στον τάφο!

Δεν ξέρω ποιος διάλεξε τον Κυριάκο για να εκφωνήσει τον επικήδειο, φαντάζομαι η οικογένεια. Όπως το βλέπω, σαν φτωχή πλην δηλητηριώδης Κόμπρα, αυτή η επιλογή στένεψε την κοινωνική αποδοχή του Νιόνιου και κατ’ επέκταση έφερε τις απουσίες πολιτικών από την κηδεία…

Ο Σαββόπουλος δεν είχε ανάγκη επικήδειο από τον πρωθυπουργό. Στο Α’ Νεκροταφείο, ο Κυριάκος πήρε από το νεκρό Νιόνιο, δεν του έδωσε!

Δικαίωμα της οικογένειας να θέλει επικήδειο από τον Μητσοτάκη τον Β’, παρότι έχει καταντήσει σύμβολο τοξικότητας και διαφθοράς. Ας μην παραπονιέται, όμως, για τις απουσίες…

Με το φιδίσιο μου μυαλό, νομίζω ότι θα ήταν πιο ταιριαστό να εκφωνήσει τον επικήδειο κάποιος κορυφαίος καλλιτέχνης, κάποιος στενός φίλος τελοσπάντων, παρά ένας πολιτικός… Αλλά περί ορέξεως (και ματαιοδοξίας;) της οικογένειας… κολοκυθόπιτα, που λέει και ο λαός…