Άσε το χειροκρότημα της Άγκυρας, κοίτα την Κύπρο!

**Γράφει ο Σενέρ Λεβέντ* –**

Ήρθες στο νησί το 1974. Εισέβαλες και κατέχεις το νησί. Απέκοψες το ένα του μισό από το άλλο. Έδιωξες με τη βία των όπλων στην άλλη πλευρά τους ανθρώπους που βρίσκονταν στα εδάφη που κατέκτησες και πήρες από τα χέρια τους τις περιουσίες τους. Μετέφερες πληθυσμό στο νησί. Τους έδωσες τίτλους ιδιοκτησίας για τα εδάφη-λάφυρα. Ίδρυσες ένα ψεύτικο κράτος και μία κυβέρνηση-μαριονέτα στον βορρά. Λεηλάτησες και λαφυραγώγησες τα πάντα.

Ούτε Κερύνεια άφησες, ούτε Αμμόχωστο, ούτε Μόρφου. Και γιορτάζεις ως μεγάλη νίκη αυτή την εισβολή και κατοχή εδώ και 45 χρόνια. «Πέθανε η Κυπριακή Δημοκρατία», λες. Δεν υπάρχει Κυπριακή Δημοκρατία! Υπάρχει ελληνική διοίκηση της νότιας Κύπρου! Πέρασαν τα χρόνια με αυτό το τροπάρι. Αλλά τώρα που βρέθηκε πλούτος στη θάλασσα, θυμήθηκες την Κυπριακή Δημοκρατία που έλεγες ότι δεν υπάρχει και δεν την αναγνωρίζεις.

«Είμαι και εγώ εταίρος αυτής της Δημοκρατίας», λες. Παραδίδεις μαθήματα λέγοντας ότι δεν είναι μία Σημοκρατία με ένα σκέλος, αλλά με δύο. Εκπλήσσομαι με τη μνήμη σας αγαπητέ Μουσταφά. Πώς και το θυμήθηκες. Συνέταιρος της Κυπριακής Δημοκρατίας! Από τη μια ιδιοκτήτης του ψεύτικου κράτους στον βορρά και από την άλλη συνέταιρος της Δημοκρατίας στον νότο! Πρόεδρος στον βορρά! Στον νότο τι είσαι;

Πήρες ό,τι ήταν να πάρεις στην ξηρά. Και δεν το έδωσες πίσω ξανά. Δεν δίδεις καν χώρο για έναν τάφο στον Σπύρο, ο οποίος θέλει να ταφεί στο χωριό του που βρίσκεται στον βορρά. Θεωρείς πως είναι και αυτή εδαφική παραχώρηση. Αφήνεις το Βαρώσι να το τρώνε τα φίδια εδώ και 45 χρόνια. Θα κάνεις απογραφή εκεί, αλλά απορρίπτεις ακόμα και τη σύσταση μιας κοινής επιτροπής γι’ αυτή την καταμέτρηση.

Κάνεις φιγούρα λέγοντας ότι «δεν είναι συνομιλητής μας η ελληνοκυπριακή πλευρά». Αφού εσύ δεν την αποδέχεσαι ως συνομιλητή σου, εκείνη γιατί να σε αποδεχτεί; Στην ξηρά πήρες ό,τι ήταν να πάρεις. Τώρα ζητάς και αυτά που βρίσκονται στη θάλασσα. Δώσει και εσύ κάτι. Όλο θα παίρνεις; Τι προτείνεις; Να συσταθεί μια κοινή επιτροπή για να αποφασίζει από κοινού σε σχέση με τον πλούτο στη θάλασσα; Εσύ. Η μαριονέτα της διοίκησης μαριονέτας. Ποια μαριονέτα θα βάλεις στην επιτροπή; Εγώ ξέρω ότι θα είναι μαριονέτα και δεν το ξέρει ο αδελφός μου ο Ελληνοκύπριος;

Η σύσταση μιας κοινής επιτροπής μαζί σου σημαίνει σύσταση κοινής επιτροπής με τον κατακτητή του. Άλλωστε μήπως γι’ αυτό δεν ήρθε αμέσως το χειροκρότημα της Άγκυρας για εσένα; Χειροκροτούν την πρότασή σου. Παίρνεις ένα χειροκρότημα που δεν είχες πάρει προ πολλού από τον αρχηγό. Λιώνει ο πάγος. Στο εξής θα σου επιστρέψουν την υπόληψή σου εκείνοι που σου την πήραν. Μια πρόσκληση στην Άγκυρα. Ένα κόκκινο χαλάκι. Συνάντηση κατ’ ιδίαν με τον αρχηγό. Ίσως να τα φέρει βόλτα μέχρι τις εκλογές.

Η ελληνοκυπριακή πλευρά ουδέποτε απέρριψε ότι ο φυσικός πλούτος ανήκει σε όλους μας. Δεν λένε θα δώσουμε και στους Τουρκοκύπριους το μερίδιό τους; Πότε θα το δώσουν; Μετά τη λύση. Δεν τους εμπιστεύεσαι; Αν εσύ δεν τους εμπιστεύεσαι, εκείνοι γιατί να σε εμπιστευτούν; Τι έκανες μέχρι σήμερα για να σε εμπιστευτούν; Ιδού, εσύ γιορτάζεις στις 20 Ιουλίου την ώρα που εκείνοι κλαίνε. Δεν αρκούσε η γιορτή, τώρα κρατάς και σκοπιά της αυγής στην παραλία της απόβασης. Χαίρεσαι επειδή έστειλες τα πλοία σου για γεωτρήσεις και τρόμαξες την άλλη πλευρά. Φωτίζεις τη σημαία που βρίσκεται στο βουνό και τους την επιδεικνύεις. Αυτή είναι η εμπιστοσύνη που δίδεις; Για όλα αυτά πρέπει να σε εμπιστεύονται;

Ο Μεχμέτ Αλί Ταλάτ καυχιόταν ότι άνοιξε τον δρόμο της Τουρκίας. Και εσύ υπερασπίζεσαι πρώτα απ’ όλα τα συμφέροντα της Τουρκίας. Όχι των Τουρκοκυπρίων. Μήπως λίγες φορές μάλλιασε η γλώσσα σου να λες να περάσει από την Τουρκία εκείνος ο αγωγός; Και τώρα άρχισες το τροπάρι για κοινή επιτροπή. Αν είχες βρει εσύ τον πλούτο στη θάλασσα, θα έκανες συνέταιρο την άλλη πλευρά; Θα της έλεγες «έλα να συστήσουμε μια κοινή επιτροπή και να κάνουμε μαζί αυτή τη δουλειά»;

Εσύ που δεν αφήνεις τους Ελληνοκύπριους να πλησιάσουν καν σε χώρο για έναν τάφο, θα τους έκανες συνέταιρους στο φυσικό αέριο; Πες Μουσταφά. Βγες και δήλωσέ το στον λαό. Γιατί δεν δίδεις καν χώρο για έναν τάφο στον Σπύρο Χατζηγεωργίου; Εσύ ήσουν η τελευταία του ελπίδα. Ήρθε και σε εσένα. Σου ζήτησε την εκπλήρωση της τελευταίας του επιθυμίας. Λογαριάζεται πως υποσχέθηκες. Αλλά δεν κράτησες την υπόσχεσή σου. «Περίμενε και θα το διευθετήσει ο Ακιντζί, μην γράψεις τίποτα», μου είπε ο Σπύρος. Άδικα έλπιζε.

«Εμείς θέλουμε ειρήνη και ηρεμία στην περιοχή», λες αλλά δεν κάνεις καμία πρόταση που εξυπηρετεί την ειρήνη. Στις πολλές σελίδες-κουβέντες που είπες δεν μπόρεσα να βρω τίποτα απολύτως που θα μειώνει την ένταση στην περιοχή μας. Στην Τουρκία έπρεπε να πεις ό,τι είχες να πεις. Να μην προχωρήσει περισσότερο. Να μην προκαλεί. Να αποσύρει τα πλοία της. Να μην προκαλεί ένταση. Δεν βλέπεις; Το φιτίλι είτε άναψε είτε θα ανάψει. Αυτά που λες δεν είναι πράγματα που θα εμποδίσουν το άναμμα αυτού του φιτιλιού. Άσε το χειροκρότημα της Άγκυρας. Κοίτα την Κύπρο!