Μπέγιαζιτ: Σκοτεινή πλατεία, φωτεινή μνήμη!

Η αφορμή; Η σύλληψη και ακύρωση του πτυχίου του εκλεγμένου δημάρχου Εκρέμ Ιμάμογλου, μία ενέργεια που ευρέως ερμηνεύεται ως απόπειρα παρεμπόδισης της υποψηφιότητάς του για την προεδρία. Εκείνη η στιγμή, αυθόρμητη, και θαρραλέα, άναψε τη σπίθα που έχει πλέον εξαπλωθεί σε όλη τη χώρα.

Δεκάδες χιλιάδες συγκεντρώθηκαν ξανά στις 7 Μαΐου το βράδυ στο Μπέγιαζιτ, παρά την απαγόρευση φωτισμού της πλατείας. Αντιθέτως, η εικόνα ήταν συγκλονιστική: Χιλιάδες φωτεινές δέσμες από κινητά τηλέφωνα, έκανε τη νύχτα, μέρα. Δεν ήταν μια συγκέντρωση αποκλειστικά υπέρ του Ιμάμογλου. Ήταν μία πράξη συλλογικής μνήμης και ένα ακόμη κεφάλαιο σε ένα πολύ παλιό βιβλίο.

Γιατί δεν είναι η πρώτη φορά που η πλατεία Μπέγιαζιτ είναι στο επίκεντρο της αλλαγής στη σύγχρονη τουρκική ιστορία.

Το Μπέγιαζιτ δεν είναι απλώς μια πλατεία. Είναι το λίκνο διαμαρτυρίας των φοιτητών του Πανεπιστημίου Κωνσταντινούπολης, με ιστορικές ρίζες. Από τις 16 Μαρτίου 1920, όταν οι φοιτητές συγκεντρώθηκαν διαμαρτυρόμενοι για την κατοχή της Κωνσταντινούπολης από τους Συμμάχους, έως τις πιο πρόσφατες κινητοποιήσεις, η πλατεία Μπέγιαζιτ είναι το λίκνο ιστορικών γεγονότων.

“Ως κάποια που περπάτησε κάποτε στους διαδρόμους του Πανεπιστημίου και σπούδασε κάτω από τις αρχαίες καμάρες, δεν μπορώ παρά να νιώθω βαθιά συγκίνηση”, λέει μία απόφοιτος που ηταν στη συγκέντρωση.

Με το πέρασμα των χρόνων άλλαξαν πρυτάνεις, διοικητικές αποφάσεις, χωρίς όμως τίποτα να σβήσει αυτή την κληρονομιά. Η ψυχή του Πανεπιστημίου Κωνσταντινούπολης παραμένει ακόμα ζωντανή.

Το Μπέγιαζιτ είναι σύμβολο αναφοράς, έστω και χωρίς φωτισμό.