Δέκα χρόνια πάλευαν τα Σκόπια για το «Βόρεια Μακεδονία»

Περισσότερο από μία δεκαετία πάλευαν τα Σκόπια για να αποκτήσουν  το όνομα Βόρεια Μακεδονία, μέσα από μία συμφωνία που θα τους έδινε όμως μακεδονική γλώσσα και ταυτότητα. Αυτό προκύπτει  έγγραφο που έφεραν στη δημοσιότητα τα Wikileaks.

Πρόκειται για ένα εμπιστευτικό έγγραφο της πρέσβειρας των ΗΠΑ στα Σκόπια Τζίλιαν Μιλοβάνοβιτς, με ημερομηνία 29 Ιουλίου 2008, για τις επιδιώξεις της τότε σκοπιανής ηγεσίας, με πρωθυπουργό των Νίκολα Γκρουέφσκι και πρόεδρο τον Μπράνκο Τσερβενκόφσκι.

Το έγγραφο αποκαλύπτει ότι ο σημερινός πρωθυπουργός της ΠΓΔΜ, Ζόραν Ζάεφ, παρότι δημοσίως αναφέρει ότι έχει κάνει πολλές υποχωρήσεις για την επίτευξη της συμφωνίας των Πρεσπών, επί της ουσίας  δεν έχει κάνει καμία υποχώρηση, αφού στις διαπραγματεύσεις πέτυχε όλα όσα επεδίωκαν τα Σκόπια εδώ και μια δεκαετία.

Το επίσημο έγγραφο

Στις 29 Ιουλίου 2008, η Αμερικανίδα πρεσβευτής στα Σκόπια, Τζίλιαν Μιλοβάνοβιτς,  σε τηλεγράφημά της παρουσιάζει τα συμπεράσματά της από τις επαφές που είχε με την σκοπιανή ηγεσία, τον τότε πρόεδρο Τσερβενκόφσκι και τον πρωθυπουργό Γκρουέφσκι. Το τηλεγράφημα έχει τίτλο «Μακεδονία/Ελλάδα: Τι χρειάζονται οι Μακεδόνες για την επίλυση του προβλήματος της ονομασίας».

Στην εισαγωγή της μάλιστα η κ. Μιλοβάνοβιτς αναφέρει τα «Στοιχεία της Λύσης»: «ΟΝΟΜΑ: Republic of Northern Macedonia (ή Republic of North Macedonia).

Στο έγγραφο που έφεραν στο φως τα Wikileaks γράφει:

«Τι χρειάζονται οι Μακεδόνες για να επιλυθεί το θέμα του ονόματος

Στοιχεία μιας Συμφωνίας

1. (C) Η πρεσβεία στα Σκόπια εκτιμά ότι στο πλαίσιο μιας συμφωνίας που ανοίγει το δρόμο για συμμετοχή στο ΝΑΤΟ και έναρξη ενταξιακών διαπραγματεύσεων στην ΕΕ η “μακεδονική” κυβέρνηση θα αποδεχόταν τελικά τους ακόλουθους όρους:

Όνομα: Δημοκρατία της Βόρειας Μακεδονίας

Εύρος εφαρμογής: σε όλους τους διεθνείς οργανισμούς και διμερώς με κάθε χώρα που δεν θέλει να κάνει χρήση του συνταγματικού ονόματος. (Αν και δεν το έχουμε συζητήσει ρητώς, πιθανώς οι διεθνείς συμφωνίες να ακολουθούσαν το ίδιο μοτίβο, με τις πολυμερείς να χρησιμοποιούν το νέο όνομα και στις διμερείς να αφήνεται η επιλογή). Η Μακεδονία θα χρησιμοποιούσε το συνταγματικό της όνομα αναφερόμενη στον εαυτό της, σε διαβατήρια, ετικέτες προϊόντων, στα ΜΜΕ, κτλ.

Ταυτότητα: Η γλώσσα και η εθνικότητα θα αποκαλούνταν μακεδονική, αλλά αυτό θα μπορούσε να γίνει με σιωπηρούς χειρισμούς, ίσως ως ένα συμπληρωματικό παράρτημα σε ψήφισμα του Συμβουλίου Ασφαλείας του ΟΗΕ, ή σε κάποιο εσωτερικό έγγραφο των Ηνωμένων Εθνών που δεν θα χρειάζεται ελληνική έγκριση. Το τελικό συμπέρασμα είναι ότι η Μακεδονία χρειάζεται διαβεβαίωση ότι η γλώσσα και η εθνικότητά τους θα συνέχιζαν να ονομάζονται μακεδονική και όχι βορειομακεδονική».