Δίκη Πισπιρίγκου: Τι είπε ο συνήγορός της Α. Κούγιας στην αγόρευσή του

Αναφέρθηκε στην προκατάληψη της εισαγγελέως που πρότεινε την ενοχή της κατηγορουμένης, αλλά και στην εσφαλμένη, όπως είπε, γνωμάτευση περί του τρόπου χορήγησης της κεταμίνης στο άτυχο κορίτσι. Η αγόρευσή του θα συνεχιστεί στις 21 Φεβρουαρίου, καθώς εν τω μεταξύ η δίκη θα διακοπεί.

«Ήταν τόση η προκατάληψη της κυρίας εισαγγελέα, ώστε αποδέχτηκε την έκθεση περί κεταμίνης ως ιερό και απαραβίαστο κείμενο» είπε, προσθέτοντας ότι καταβλήθηκε επίσης προσπάθεια να θεοποιηθεί ο πρώην σύζυγος της κατηγορουμένης.

«Για κάποιο ανεξήγητο λόγο όλα όσα έκανε η κατηγορούμενη νύχτα μέρα στο προσκεφάλι του παιδιού της θεωρήθηκαν “τυπικά, ψύχρα, αδιάφορα και διεκπεραιωτικά”, ενώ το γεγονός ότι μια φορά ο Μάνος Δασκαλάκης ήρθε και έβαλε λίγο λαδάκι στο μέτωπο της Τζωρτζίνας στο νοσοκομείο του Ρίου, θεωρήθηκε… υπέρτατη και ασυναγώνιστη απόδειξη γονεϊκής αγάπης», είπε ο κ. Κούγιας.

Αναφερόμενος στην τοξικολογική έκθεση του καθηγητή Ράικου περί κεταμίνης, την αμφισβήτησε για.μια ακόμα φορά, λέγοντας πως ουσιαστικά είναι το μοναδικό έγγραφο που παραπέμπει σε εγκληματική ενέργεια. «Αν μετά την επιστημονική διερεύνηση της υπόθεσης πετάξετε στον κάλαθο των αχρήστων την έκθεση του Ράικου, όπως και πρέπει να κάνετε, τότε δεν θα υπάρχει κανένα άλλο στοιχείο που να υποδεικνύει εγκληματική ενέργεια και αυτό δεν μπορεί να υποκατασταθεί ούτε να αντικατασταθεί με κουτσομπολιά και μηνύματα στο Viber, με τα σχόλια των τηλεδικαστών στις πρωινές, μεσημεριανές και απογευματινές τηλεοπτικές εκπομπές και τις αυθαίρετες και ανεύθυνες τοποθετήσεις των αυτόκλητων τηλε -ιατροδικαστών, των ανθρώπων δηλαδή που πάνω σε ένα ανθρώπινο δράμα εδώ και δύο χρόνια χτίζουν καριέρες και φτιάχνουν περιουσίες», είπε.

Υποστήριξε ότι «κακώς η όλη ποινική διαδικασία κινήθηκε θεωρώντας εξαρχής την έκθεση του Ράικου ως θέσφατο, σαν ένα κομμάτι της δίκης που δήθεν δεν μπορεί να αμφισβητηθεί, ούτε να ανατραπεί, ούτε να ερευνηθεί, ωσάν να επρόκειτο για κάποιο απαραβίαστο ιερό κείμενο. Σκοπός του Ράικου ήταν να αναδειχθεί επιστημονικά μέσα από αυτή την υπόθεση, να γίνει ο “βασιλιάς των τοξικολόγων” με το να καταχωρηθεί στα παγκόσμια τοξικολογικά χρονικά ως ο τοξικολόγος που κατόρθωσε να εντοπίσει τον πρώτο στην ιστορία θάνατο παιδιού από κεταμίνη μέσα σε νοσοκομείο από πράξη γονέα και όχι από ιατρικό σφάλμα…»

Εν συνεχεία ο κ. Κούγιας είπε ότι «δεν υπάρχει ούτε ένας αυτόπτης που να βεβαιώνει ότι η κατηγορούμενη προμηθεύτηκε, κατείχε και χορήγησε κεταμίνη και μιδαζολάμη στην Τζωρτζίνα. Δεν υπάρχει σ’ αυτή την υπόθεση ιχνηλάτηση της κεταμίνης από την πηγή μέχρι την κατάληξη της. Έχετε όμως ένα συγκεκριμένο αντικειμενικό και αδιάψευστο στοιχείο: Ότι το βαλιτσάκι της ανάνηψης (ή σάκος ανάνηψης) που έφερε η ομάδα Τζουβάρα στο θάλαμο της ασθενούς, περιείχε κεταμίνη και μιδαζολάμη», είπε, ουσιαστικά επιρρίπτοντας ευθύνες στο ιατρονοσηλευτικό προσωπικό. Και συνέχισε:

«Επίσης, έχετε και το δεδομένο ότι η κεταμίνη και η μιδαζολάμη είναι ουσίες που αλληλοσυμπληρώνονται στο πλαίσιο πρωτοκόλλου για την εφαρμογή της διασωλήνωσης. Ουδέποτε στα χρονικά έχει χρησιμοποιηθεί αυτό το σχήμα για την τέλεση δολοφονίας. Σε οποιαδήποτε άλλη υπόθεση, αν αντικαθιστούσαμε την κεταμίνη και την μιδαζολάμη με ένα πιστόλι ή ένα μαχαίρι και είχαμε θάνατο από πυροβολισμό ή μαχαίρωμα, η απόφαση του δικαστηρίου θα ήταν εύκολα υπέρ της καταδίκης αυτών που έφεραν το όπλο του εγκλήματος στο δωμάτιο του θύματος. Κανένα δικαστήριο δεν θα δεχόταν ότι αυτός που έφερε το όπλο του εγκλήματος στον τόπο του εγκλήματος δεν το χρησιμοποίησε, διότι κάποιος άλλος κατά σύμπτωση έφερε ένα ίδιο όπλο στον ίδιο τόπο και χρόνο και το χρησιμοποίησε λίγο πριν, αλλά δεν βρέθηκε. Γιατί λοιπόν στην συγκεκριμένη υπόθεση να δεχτούμε ότι κατά διαβολική σύμπτωση την ίδια μέρα και στον ίδιο τόπο έφεραν στο δωμάτιο της Τζωρτζίνας κεταμίνη – μιδαζολάμη τόσο η κατηγορούμενη όσο και η ομάδα ανάνηψης, αλλά η κεταμίνη – μιδαζολάμη χορηγήθηκε από την κατηγορούμενη και όχι από την ομάδα ανάνηψης;»

Ο κ. Κούγιας απευθυνόμενος προς τους δικαστές και τους ενόρκους επισήμανε πως η «υπέρμετρη ενασχόληση με την προσωπικότητα της κατηγορούμενης αποπροσανατολίζει και γίνεται μόνο προς ικανοποίηση της ανθρωποφάγου περιέργειας του κοινού και αυτή η προσέγγιση δεν εισφέρει απολύτως τίποτα στην αναζήτηση της επιστημονικής αλήθειας, αλλά αντιθέτως αποπροσανατολίζει, καθώς αντί το δικαστηρίου να ερευνά τις πράξεις και παραλείψεις του ιατρονοσηλευτικού προσωπικού που συνδέονται με την εξέλιξη της υγείας της Τζωρτζίνας, έρευνά την προσωπική ζωή της κατηγορουμένης που δε συνδέεται αιτιωδώς με το θάνατο του παιδιού».