Διχασμένοι οι Βούλγαροι για ΝΑΤΟ και Ρωσία - Ο πρόεδρος Ράντεφ θέλει "να τα ψάλει" στη Συμμαχία

Ο πρόεδρος και αρχηγός των ενόπλων δυνάμεων Ρούμεν Ράντεφ θα συμμετάσχει μαζι με τον υπηρεσιακό πρωθυπουργό στην σύνοδο κορυφής του ΝΑΤΟ που θα διεξαχθεί από τις 9 έως και τις 11 Ιουλίου στην Ουάσινγκτον, όπως ανακοινώθηκε σήμερα από το υπουργικό συμβούλιο. Η διπλή εκπροσώπηση αποφασίσθηκε, προκειμένου να τηρηθούν ισορροπίες, διότι ο μεν πρόεδρος (που έχει εκλεγεί με ποσοστό 59,4%) εναντιώνεται στις επιθετικές κινήσεις του ΝΑΤΟ, ενώ η κυβέρνηση προσπαθεί να κρατήσει ισορροπίες και οι αντιπολιτευόμενοι θεωρούν τον Ράντεφ φερέφωνο του Κρεμλίνου.

Η σύνοδος αποτελεί το υψηλότερο επίπεδο λήψης αποφάσεων στη Συμμαχία και θα σηματοδοτήσει την 75η επέτειο της Συνθήκης του Βορείου Ατλαντικού, που υπογράφηκε στην Ουάσινγκτον.

Οι αποφάσεις που θα ληφθούν στη σύνοδο συνεπάγονται την εφαρμογή μακροπρόθεσμων δεσμεύσεων από τους συμμάχους, με ιδιαίτερη έμφαση στις επενδύσεις στην άμυνα κάθε χώρας μέλους του ΝΑΤΟ και στη μακροπρόθεσμη υποστήριξη προς την Ουκρανία καθώς και στην οικονομική της υποστήριξη, σημειώνεται στην ανακοίνωση.

Την Πέμπτη, ο υπηρεσιακός πρωθυπουργός Ντιμίταρ Γκλάβτσεφ έστειλε επιστολή στην πρόεδρο της Εθνοσυνέλευσης Ράγια Ναζαριάν και στις κοινοβουλευτικές ομάδες του 50ού κοινοβουλίου ζητώντας τους να αποφασίσουν ποιος θα εκπροσωπήσει τη Βουλγαρία στη σύνοδο κορυφής του ΝΑΤΟ.

Το κίνημα για τα Δικαιώματα και τις Ελευθερίες (MRF) και η συμμαχία Συνεχίζουμε την Αλλαγή – Δημοκρατική Βουλγαρία (CC-DB), αντιτάχθηκαν στην εκπροσώπηση της χώρας από τον Ράντεφ, ζητώντας η χώρα να εκπροσωπηθεί από τον πρωθυπουργό, ενώ το Βουλγαρικό Σοσιαλιστικό Κόμμα (BSP) θα ήθελε η χώρα να εκπροσωπηθεί από τον πρόεδρο. Το κόμμα Βελίτσιε δήλωσε ότι η απόφαση πρέπει να ληφθεί από το υπουργικό συμβούλιο.

Πριν από μια εβδομάδα ο Ράντεφ δήλωσε: «Θέλω να εκπροσωπήσω τη χώρα στη σύνοδο του ΝΑΤΟ και να τους επισημάνω ότι πάνε να μας μπλέξουν σε επικίνδυνες καταστάσεις. Μέχρι τώρα υπήρχαν δύο κόκκινες γραμμές που πλέον δεν υπάρχουν. Η μία ήταν εκείνη που περιόριζε την ανεξέλεγκτη κλιμάκωση αυτού του πολέμου έξω από τα σύνορα της Ουκρανίας, θέσπιζε ως προτεραιότητα τον περιορισμό της γεωγραφικής εμβέλειας του πολέμου μόνο στο έδαφος της Ουκρανίας. Η δεύτερη κόκκινη γραμμή που παραβιάσθηκε είναι η μη επιτρεπόμενη άμεση σύγκρουση με δυτικά όπλα βαθιά μέσα στη Ρωσία, με την επισημοποίηση της αποστολής συμβούλων και εκπαιδευτών. Αυτές οι κόκκινες γραμμές έχουν ήδη ξεπεραστεί και, δυστυχώς, οι πολιτικοί μας συμμετέχουν σε μια ανεπαρκή προσπάθεια με όλες τις πολιτικές συνέπειες που αυτό συνεπάγεται».