Φάμελλος: Ο κ. Μητσοτάκης υπηρετεί στρατηγικές άλλων χωρών

Στην ομιλία του ξεκίνησε από το Παλαιστινιακό και τη θέση της Ελλάδος επ΄αυτού για να μιλησει εν συνεχεία για την αδύναμη στάση της ελληνικής κυβέρνησης σε μια σειρά εθνικών και διεθνών θεμάτων. Είπε μεταξύ άλλων τα εξής:

«Είναι τραγικές οι ευθύνες και η ανεπάρκεια των πολιτικών ηγεσιών που οδηγούν σε αυτή την αιματοχυσία. Η εξελισσόμενη γενοκτονία και ο λιμός στη Γάζα, η επίθεση του Ισραήλ και των ΗΠΑ στο Ιράν, το ντόμινο των απαντήσεων, η αντανάκλαση τους σε τρομοκρατικές επιθέσεις και σε ένα νέο προσφυγικό κύμα, η ήττα της διπλωματίας και της διεθνούς συνεργασίας συνθέτουν το παζλ της κρίσης. Η συγκυρία για την ανθρωπότητα είναι πάρα πολύ κρίσιμη. Όπως είναι, όμως, και για τη θέση και τα συμφέροντα της Ελλάδας, γιατί συνδέονται και με τα κυριαρχικά μας δικαιώματα.

»Στη Γάζα διαπράττεται έγκλημα πολεμου, αλλά η Ελλάδα αντί να πρωτοστατεί σε τέτοιες πρωτοβουλίες, έχει επιλέξει να μην αξιοποιεί τη θέση της στο Συμβούλιο Ασφαλείας του ΟΗΕ. Ο κ. Μητσοτάκης έχει επιλέξει να σιωπά. Περιορίζεται σε ανώδυνα τηλεφωνήματα με τον κ. Νετανιάχου και στηρίζει μια λογική δεδομένου και πιστού συμμάχου, πρόθυμου και προς τις ΗΠΑ και προς το Ισραήλ.

»Η απόφαση των Ηνωμένων Πολιτειών της Αμερικής να επιτεθεί στο Ιράν, καταλύει όχι μόνο την ειρήνη, αλλά και το διεθνές δίκαιο. Ανατρέποντας, παράλληλα, κι αυτό είναι πολύ επικίνδυνο, την περιφερειακή ασφάλεια, στη Μέση Ανατολή. Κι αυτό μας ανησυχεί και σαν χώρα πλέον. Η απόφαση της αμερικανικής κυβέρνησης δεν ακολούθησε τις αποφάσεις του ΟΗΕ, ούτε το διεθνές δίκαιο.

»Δεν υπάρχει καμία ανοχή εκ μέρους μας σε περίπτωση απόκτησης πυρηνικών όπλων από το Ιράν και κατά την άποψή μας από καμία χώρα. Γιατί και για την Ευρώπη δεν είναι λύση οι πυρηνικοί εξοπλισμοί.

»Όμως οι επιλογές Τραμπ δεν είναι πολιτικές ειρήνης. Ακόμα και η ανακοινωθείσα από τον πρόεδρο Τραμπ εκεχειρία είναι εύθραυστη. Γιατί απέχουμε από μια συγκροτημένη ειρηνευτική διαδικασία, η οποία πρέπει να είναι στο πλαίσιο των διεθνών οργανισμών και πρέπει να βασίζεται στο διεθνές δίκαιο. Αντίθετα, τι έχουμε; Τον κανόνα και τον νόμο του ισχυρού. Όποιος έχει δύναμη και πιστόλια, κατοχυρώνει τη δική του θέση. Αυτό ωφελεί την Ελλάδα; Υποχρεούμεθα να  επιλέξουμε έναν δρόμο: αυτόν της ενεργούς διπλωματίας και της ενίσχυσης των θεσμών, όπως ο Οργανισμός Ηνωμένων Εθνών. Και εδώ πρέπει να έχει ρόλο και συμβολή η Ευρωπαϊκή Ένωση.

»Η Ευρωπαϊκή Ένωση, χωρίς στρατηγική αυτονομία από το ΝΑΤΟ, εγκλωβισμένη σε μια ψυχροπολεμική λογική στρατιωτικοποίησης για μια οικονομία του πολέμου δισεκατομμυρίων ευρώ, που θα λείψουν από τις κοινωνίες μας, έχει μοναδικούς κερδισμένους τη στρατιωτική βιομηχανία και χαμένους τους λαούς της Ευρώπης. Η αμερικανική ηγεσία, ακολουθώντας τυφλά τις επιλογές του Ισραήλ, θέτει όλη τη Μέση Ανατολή στη δίνη του πολέμου και δημιουργεί ένα ακόμα σημαντικό κενό ασφάλειας. Η Ευρώπη εδώ, λοιπόν, πρέπει να επιλέξει μια διαφορετική πολιτική. Είναι επικίνδυνο η Ελλάδα να λειτουργεί ως προκεχωρημένο φυλάκιο της Δύσης και να ακολουθεί πιστά τις εντολές και τις επιλογές -και μάλιστα εκ των υστέρων- των Τραμπ και Νετανιάχου. Η κυβέρνηση σύρεται. Απαιτείται, λοιπόν, να ανταποκριθεί η Ελλάδα στα ιστορικά της καθήκοντα και να αναλάβει πρωτοβουλίες και σε επίπεδο Ευρώπης και σε επίπεδο ΟΗΕ.

»Όμως, η κυβέρνηση του κ. Μητσοτάκη δεν ακούει. Σε μια περίοδο καταιγιστικών διεθνών εξελίξεων, το αποτύπωμα της χώρας μας, δυστυχώς, συρρικνώνεται και αυτό έχει τραγικούς κινδύνους για την Ελλάδα. Η μία διπλωματική αποτυχία διαδέχεται την άλλη. Χαρακτηριστικό παράδειγμα το πρόσφατο φιάσκο με τη Λιβύη, η οποία κατηγόρησε την Ελλάδα για απόπειρα υφαρπαγής κυριαρχικών δικαιωμάτων, με αφορμή τον διεθνή διαγωνισμό για υδρογονάνθρακες νότια, νοτιοανατολικά της Κρήτης. Και ερωτώ: Τι πήγε λάθος εδώ; Θα μας απαντήσει η κυβέρνηση; Θα μας απαντήσετε γιατί η Βουλή της Λιβύης, η οποία κάποτε είχε απορρίψει το τουρκολιβυκό, τώρα εξετάζει τη νομιμότητά του; Κι όλα αυτά λίγο πριν την επίσκεψη του υπουργού Εξωτερικών στη Λιβύη. Με τι εγγυήσεις ασκείτε εξωτερική πολιτική για τη χώρα; Με ποια προετοιμασία πήγαινε εκεί ο υπουργός Εξωτερικών; Γιατί δεν πιέζουμε τη Λιβύη να συμμορφωθεί με το διεθνές δίκαιο;»

Εν συνεχεία ο κ. Φάμελλος αναφέρθηκε στο ιδιοκτησιακό καθεστώς της Μονής του Σινά και το ναυάγιο των ελληνικών προσπαθειών. Πέρασε εν συνεχεία στο θέμα της διακοπής της ηλεκτρικής σύνδεσης με την Κύπρο, στην πώληση F-16 Meteor, Eurofighter, στην Τουρκία και στη συζήτηση για τα F-35., αλλά και στην συμμετοχή της Τουρκίας στο πρόγραμμα SAFE και το ReArmEu, χωρίς εγγυήσεις για το σεβασμό του διεθνούς δικαίου -μια χώρα που κατέχει το μισό μιας ευρωπαϊκής χώρας, της Κύπρου.

«Έχει κάνει τις επιλογές του, ο κ. Μητσοτάκης. Είδα και την πρόσφατη ανακοίνωση, μετά το ΚΥΣΕΑ. Επιλέγει μια παθητική στάση, υπηρετώντας στρατηγικές άλλων χωρών. Επιλέγει να σιωπήσει μπροστά στην κατάρρευση του συλλογικού συστήματος ασφάλειας, όπως διαμορφώθηκε μετά τον Δεύτερο Παγκόσμιο Πόλεμο και τη στρατηγική της πολυμερούς διπλωματίας. Και αυτές οι επιλογές είναι επικίνδυνες για τους πολίτες και για τη χώρα. Δυστυχώς, έχουμε απέναντί μας στην άλλη μεριά του Αιγαίου, έναν αναθεωρητή γείτονα και πρέπει να το αντιμετωπίσουμε. Αν ανοίξετε την πόρτα στις λογικές του αναθεωρητισμού, ανοίγετε την πόρτα στην αμφισβήτηση κυριαρχικών δικαιωμάτων της Ελλάδας.

»Εμείς έχουμε προτείνει και πιστεύουμε ότι τώρα είναι απαραίτητο να υπάρχει μια διεθνής διάσκεψη του Οργανισμού Ηνωμένων Εθνών με την Ευρωπαϊκή Ένωση στην Ανατολική Μεσόγειο για τα θέματα ασφάλειας. Απαιτείται, ακόμα περισσότερο, -το λέμε από τον Μάρτιο κάτι τέτοιο-, και εδώ η χώρα μας πρέπει να λάβει πρωτοβουλία. Είμαστε μη μόνιμο μέλος του Συμβουλίου Ασφαλείας; Είμαστε. Γιατί δεν αναλαμβάνουμε μια πρωτοβουλία που θα αναδείξει τον ρόλο της Ελλάδας; Γιατί δεν την έχουμε αναλάβει ήδη αυτή την πρωτοβουλία;

»Προτείνω, λοιπόν, η Διεθνής Διάσκεψη για τη Μέση Ανατολή να έχει, ταυτόχρονα με τα θέματα του Παλαιστινιακού και της Συρίας, και προτάσεις για να μετατραπεί η Μέση Ανατολή σε μία ζώνη χωρίς πυρηνικά όπλα και άλλα όπλα μαζικής καταστροφής. Πρέπει να σταματήσουμε τον όλεθρο. Και, βέβαια, να ανοικοδομηθεί η Συρία με δημοκρατία και με ενότητα, με κατοχύρωση των δικαιωμάτων των μειονοτήτων και να υπάρχει απαγόρευση εξαγωγής όπλων σε όλες τις χώρες της Μέσης Ανατολής. Αυτή είναι μία λύση ειρήνης.

»Σε ένα τέτοιο πλαίσιο, είναι προφανές ότι μπορούμε να συζητήσουμε με καλύτερες προϋποθέσεις και αφετηρίες και την επίλυση του Κυπριακού. Πενήντα χρόνια έχει κατοχυρωθεί ο διχασμός και η μπότα του Αττίλα. Δεν μπορούμε να επιτρέψουμε να μείνουν αυτά τα αποτυπώματα. Πρέπει άμεσα να συγκληθεί Συμβούλιο Πολιτικών Αρχηγών για να εξοπλιστεί η χώρα μας στη διεθνή της παρουσία και στη διπλωματία. Η κυβέρνηση δεν έχει δικαίωμα να απομονώνει τη χώρα από τις κρίσιμες αποφάσεις που διαμορφώνουν το μέλλον της περιοχής.»