Φιντάν: Οι ΗΠΑ δεν έχουν τόση επιρροή στην πολιτική του Ισραήλ όσο νομίζαμε

Αναφερόμενος στην Έκτακτη Κοινή Σύνοδο Κορυφής του Οργανισμού Ισλαμικής Συνεργασίας (ΟΙΣ) και του Αραβικού Συνδέσμου στην Ντόχα του Κατάρ, στην ερώτηση αν «ο ισλαμικός κόσμος και η διεθνής κοινότητα επέδειξαν καθαρή και άμεση στάση απέναντι στις απειλές του Ισραήλ», ο Φιντάν απάντησε: «Η συνάντηση της Ντόχα πραγματοποιήθηκε με αφορμή όχι μια επίθεση στο παλαιστινιακό έδαφος, αλλά εναντίον μιας άλλης αραβικής χώρας. Γι’ αυτόν τον λόγο ανέδειξε τον επεκτατισμό του Ισραήλ, τον κατέγραψε και σε διεθνές επίπεδο και κάλεσε τις χώρες της περιοχής και τη διεθνή κοινότητα να λάβουν στάση απέναντι σε αυτό. Κατά τη γνώμη μου, αυτό ήταν το σημαντικότερο συμπέρασμα της συνόδου».

Ο Φιντάν πρόσθεσε ότι τα όσα συζητήθηκαν και συμφωνήθηκαν μεταξύ των ηγετών, πέρα από τα γραπτά κείμενα, είναι ακόμη πιο σημαντικά. «Θα εργαστούμε για την υλοποίηση του Παλαιστινιακού Κράτους»

Στην ερώτηση αν πλέον η συζήτηση αφορά περισσότερο τις απειλές του Ισραήλ στην περιοχή και όχι τη Γάζα ή την Παλαιστινιακή υπόθεση, ο Φιντάν απάντησε: «Θα συνεχίσουμε να στεκόμαστε απέναντι στη συνεχιζόμενη γενοκτονία στη Γάζα και στις προσπάθειες προσάρτησης της Δυτικής Όχθης. Θα εργαστούμε για να υλοποιηθεί το Παλαιστινιακό Κράτος. Αυτό είναι εκ των ων ουκ άνευ για την περιφερειακή ειρήνη. Από την άλλη, πρέπει να συζητήσουμε το γεγονός ότι ο επεκτατισμός του Ισραήλ έχει πλέον μετατραπεί σε πολιτική και πρέπει να λάβουμε μέτρα. Αυτό είναι εξαιρετικά σημαντικό».

Επισήμανε ότι το Ισραήλ αντλεί την αίσθηση ασφάλειάς του από τις πολιτικές και οικονομικές αδυναμίες και την τεχνολογική καθυστέρηση των γειτονικών του χωρών και πως βλέπει ως απειλή ένα όραμα περιφερειακής ανάπτυξης, ισότητας και κοινής ευημερίας. Υπογράμμισε ακόμη ότι οι δυτικές χώρες και οι ΗΠΑ ενίοτε συμμετέχουν σε αυτή την πολιτική και ότι αυτή η εξίσωση στην περιοχή πρέπει να αλλάξει.

«Όταν δεν μπορεί να δημιουργήσει έμμεσα αστάθεια, τότε παρεμβαίνει στρατιωτικά στην περιοχή. Αυτό δείχνει ανοιχτά τις προθέσεις του Ισραήλ. Έχει υπολογίσει όλους τους κινδύνους και έχει μετατρέψει τον περιφερειακό επεκτατισμό του σε πολιτική, πέραν του παλαιστινιακού ζητήματος. Πρόκειται για μια πολιτική στην οποία αντιτίθενται και οι πιο λογικοί Ισραηλινοί. Ενώ είναι εφικτό να συνυπάρξουν όλες οι πλευρές ειρηνικά, η υιοθέτηση μιας τέτοιας επεκτατικής πολιτικής ως στρατηγικής ασφάλειας είναι επικίνδυνη για όλους», είπε.

Σχετικά με τον ρόλο των αμερικανοτουρκικών σχέσεων στο ζήτημα της Γάζας, τόνισε ότι ο πρόεδρος Ερντογάν αφιερώνει το μεγαλύτερο μέρος της διεθνούς του διπλωματικής δραστηριότητας για να σταματήσει η γενοκτονία εκεί. Ο Φιντάν δήλωσε: «Στην αμερικανική εσωτερική πολιτική υπάρχει μια πραγματικότητα δεκαετιών, το ποιος ελέγχει ποιον και ποιος κατευθύνει ποιον. Στα πρόσφατα γεγονότα φάνηκε ότι οι ΗΠΑ δεν έχουν τόση επιρροή στην πολιτική του Ισραήλ όσο νομίζαμε. Ίσως ισχύει το αντίθετο».

«Χρειάζεται να συζητήσουμε το ζήτημα της κοινής ασφάλειας»

Αναφερόμενος στις σχέσεις της Τουρκίας με την Αίγυπτο και τη Σαουδική Αραβία, ο Φιντάν σημείωσε ότι προχωρούν τόσο σε εμπορικό όσο και σε πολιτικό επίπεδο. «Στο σημείο που βρισκόμαστε πλέον, οι απειλές στην περιοχή μάς ωθούν να μιλήσουμε περισσότερο για την ασφάλεια και να συνεργαστούμε. Πρέπει να συνεργαστούμε ιδιαίτερα στον τομέα της αμυντικής βιομηχανίας. Πρέπει να συζητήσουμε περισσότερο τα ζητήματα της κοινής ασφάλειας», είπε.

Υπενθύμισε ότι η Τουρκία έχει συνεργασίες με τη Σαουδική Αραβία στον τομέα της αμυντικής βιομηχανίας και ότι αντίστοιχες συζητήσεις συνεχίζονται και με την Αίγυπτο.

«Το Ισραήλ μπορεί να εκλαμβάνει τη στάση της διεθνούς κοινότητας ως απειλή»

Αναφερόμενος στη Συρία, είπε: «Η μεγαλύτερη απειλή για τη σταθερότητα της Συρίας σήμερα είναι μια πιθανή στρατιωτική επιχείρηση του Ισραήλ. Αν υπάρξει, θα ανοίξει την πόρτα σε νέα αστάθεια». Τόνισε ότι υπάρχει μια άτυπη συμμαχία ανάμεσα σε χώρες της περιοχής, την ΕΕ, τις ΗΠΑ, χώρες της Ασίας, τη Ρωσία και την Κίνα υπέρ μιας ευκαιρίας για τη νέα συριακή διοίκηση και της σταθερότητας, αλλά το Ισραήλ –τουλάχιστον η κυβέρνηση Νετανιάχου– το εκλαμβάνει αυτό ως απειλή.
Ο Φιντάν είπε ακόμη ότι οι αραβικές και ισλαμικές χώρες μπορούν να ενωθούν σε ένα κοινό πλαίσιο ασφάλειας και ότι η Τουρκία στηρίζει ισχυρά αυτό το όραμα.

Σχετικά με διεθνείς οργανισμούς όπως οι BRICS, η ASEAN και ο Οργανισμός Συνεργασίας της Σαγκάης, υπογράμμισε ότι το διεθνές σύστημα απέτυχε να ανταποκριθεί σε κρίσεις όπως η Γάζα και πως τροφοδοτεί περισσότερα προβλήματα απ’ όσα λύνει.
Επισήμανε ότι η ανεπάρκεια του Συμβουλίου Ασφαλείας του ΟΗΕ καθιστά αναπόφευκτη την εμφάνιση νέων περιφερειακών δομών.

«Όχι κυριαρχία, αλλά συνεργασία»

Στην ερώτηση αν είναι εφικτό να δημιουργηθεί ένας κοινός μηχανισμός ασφάλειας αραβικών και ισλαμικών χωρών, ο Φιντάν απάντησε: «Πιστεύω πως είναι δυνατόν. Πολλά κράτη-μέλη του ΟΙΣ και του Αραβικού Συνδέσμου έχουν πλέον σταθερές δομές. Μπορούμε να προχωρήσουμε σε ένα ενιαίο πολιτικό σύστημα. Αρκεί να υπάρξει πολιτική βούληση και κοινός στόχος».
Τόνισε ότι οι χώρες πρέπει να δεσμευτούν στην αμοιβαία ασφάλεια, εδαφική ακεραιότητα και κυριαρχία.

Σημείωσε ότι στο παρελθόν κυριαρχούσαν αντιπαλότητες, αλλά τώρα είναι καιρός για συνεργασία: «Όχι ‘κυριαρχία’ αλλά ‘συνεργασία’. Όχι ‘επικυριαρχία’ αλλά ‘σεβασμός’». Ο Φιντάν πρόσθεσε ότι αυτή η γενιά μπορεί να υλοποιήσει το όραμα αυτό και πως ο πρόεδρος Ερντογάν το στηρίζει πλήρως.

Οι σχέσεις Τουρκίας-Αιγύπτου «στο καλύτερο επίπεδο της σύγχρονης ιστορίας»

Ο Φιντάν δήλωσε ότι οι διμερείς σχέσεις βρίσκονται «στο καλύτερο επίπεδο της σύγχρονης ιστορίας».
Επισήμανε ότι οι σχέσεις ανάμεσα στους δύο λαούς ήταν πάντα άριστες, αλλά τώρα και οι σχέσεις σε επίπεδο κυβερνήσεων και θεσμών έχουν φτάσει σε εξαιρετικό σημείο. Υπογράμμισε την αμοιβαία αλληλεγγύη και συνεργασία, καθώς και την ανάπτυξη των εμπορικών σχέσεων.

Τόνισε ότι υπάρχουν ακόμη πολλά περιθώρια για περαιτέρω πρόοδο και ότι η συνεργασία πρέπει να είναι επαγγελματική και συστηματική. Αναφερόμενος σε πιθανές διαφορές απόψεων, είπε ότι «όταν βλέπουμε ο ένας τον άλλο ως φίλο, είναι ευκολότερο να ξεπεράσουμε τις διαφορές», φέρνοντας ως παράδειγμα τη Λιβύη, το Σουδάν και φυσικά τη Γάζα, όπου οι δύο χώρες συνεργάζονται στενά.