Γ. Μανιάτης: Η Τουρκία, το Ευρωκοινοβούλιο κι εμείς

Όσον αφορά στην προκλητική συμπεριφορά σε Αιγαίο, Ανατολική Μεσόγειο και Κύπρο, η αρμόδια Επίτροπος Κος εντόπισε βελτίωση στις εξωτερικές σχέσεις. Αυτή η επίπλαστη εικόνα βασίζεται δυστυχώς στην ελληνική επικοινωνιακή κυβερνητική αφήγηση των «ήρεμων νερών». Ακόμα και για τη διακοπή των εργασιών για την ηλεκτρική διασύνδεση Ελλάδας και Κύπρου, ένα Ευρωπαϊκό ‘Έργο Κοινού Ενδιαφέροντος εντός της επίσημα αναγνωρισμένης Ελληνικής ΑΟΖ, η κυβέρνηση δεν αναγνωρίζει ότι υπάρχει πρόβλημα με την Τουρκία.

Με βάση τις τροπολογίες που κατέθεσα μαζί και με άλλους συναδέλφους, καταγράψαμε την ακριβή γεωπολιτική εικόνα, με χαρακτηριστικό παράδειγμα την πρόσφατη προκλητική επίσκεψη του Τούρκου Προέδρου Ερντογάν στα κατεχόμενα. Η κυβέρνηση αντίθετα, επέλεξε να υποβαθμίσει το ζήτημα, απαντώντας με μία απλή διαρροή του Υπουργείου! Όμως, μετά από συνεννόηση με τον (Σοσιαλιστή) εισηγητή μας, διαμορφώσαμε ειδική τροπολογία που καταδικάζει την προσπάθεια του Προέδρου Ερντογάν να συνεχιστεί η διχοτόμηση της Κύπρου.

Με τις τροπολογίες μας πετύχαμε να συμπεριλάβουμε σημαντικά, θετικά για τα ελληνικά συμφέροντα, σημεία:

1. Παρά την εμμονή της κυβέρνησης στην πολιτική των «ήρεμων νερών» και την άποψη της Ευρωπαϊκής Επιτροπής για «συνεχιζόμενη αποκλιμάκωση και θετική δυναμική στην περιοχή», στην Έκθεση εκφράζεται η δυσαρέσκεια για το γεγονός ότι η Τουρκία εξακολουθεί να παραβιάζει την κυριαρχία και τα κυριαρχικά δικαιώματα της Ελλάδας και της Κύπρου, μεταξύ άλλων μέσω της προώθησης του δόγματος της Γαλάζιας Πατρίδας.

2. Καταδικάζεται ότι η Τουρκία εξακολουθεί να διατηρεί το casus belli κατά της Ελλάδας, σε περίπτωση που επεκτείνουμε τα χωρικά μας ύδατα στα 12 ναυτικά μίλια, όπως είναι αναφαίρετο δικαίωμά μας σύμφωνα με τη Σύμβαση των Ηνωμένων Εθνών για το Δίκαιο της Θάλασσας (UNCLOS). Καλείται η Τουρκία να σέβεται πλήρως την κυριαρχία όλων των κρατών – μελών, καθώς και τα κυριαρχικά τους δικαιώματα, συμπεριλαμβανομένου του δικαιώματος εξερεύνησης και εκμετάλλευσης των φυσικών τους πόρων σύμφωνα με το Ενωσιακό και το Διεθνές Δίκαιο, συμπεριλαμβανομένης της UNCLOS, η οποία αποτελεί μέρος του ευρωπαϊκού κεκτημένου, το οποίο πρέπει η Τουρκία να σεβαστεί και να υιοθετήσει.

3. Επαναλαμβάνει την καταδίκη του παράνομου Τουρκολιβυκού Μνημονίου σημειώνοντας ότι παραβιάζει τα κυριαρχικά δικαιώματα Κράτους – Μέλους, δεν συνάδει με το Δίκαιο της Θάλασσας κι επομένως δεν μπορεί να παράγει έννομες συνέπειες.

4. Παρά την πλήρη αφωνία της ελληνικής κυβέρνησης, επισημαίνεται το γεγονός ότι η Τουρκία συνεχίζει τις προσπάθειές της να εμποδίσει την υλοποίηση του «Great Sea Interconnector», ενός έργου Κοινού Ενδιαφέροντος της ΕΕ, κι εμμένει στα σχέδιά της για παράνομη γραμμή διασύνδεσης ηλεκτρικής ενέργειας με την κατεχόμενη περιοχή της Κύπρου.

5. Μαζί με την προστασία των Ελληνορθόδοξων Ίμβρου και Τενέδου, ζητείται ο σεβασμός του ρόλου του Οικουμενικού Πατριαρχείου, η αναγνώριση της νομικής του προσωπικότητας και ο σεβασμός του τίτλου «Οικουμενικός Πατριάρχης». Σημειώνεται θετικά η επαναλειτουργία της Σχολής της Χάλκης και ζητείται η πλήρης άρση όλων των εμποδίων για την ορθή λειτουργία της.

6. Καταδικάζει την Τουρκία που δεν έχει ακόμη εφαρμόσει δύο αποφάσεις της Επιτροπής Παγκόσμιας Κληρονομιάς της UNESCO για ειδικά μέτρα προστασίας της Αγιά-Σοφιάς και της Μονής της Χώρας, ενώ επισημαίνεται η ανάγκη προστασίας της Παναγίας Σουμελά.

Η Έκθεση αφιερώνει πολλές παραγράφους στο Κυπριακό, με αναλυτική αναφορά και καταδίκη των Τουρκικών προκλήσεων, και υπογραμμίζεται η ανάγκη για την επανένωση της Κύπρου στη βάση των ψηφισμάτων του Συμβουλίου Ασφαλείας των Ηνωμένων Εθνών.

Στην ομιλία μου τόνισα ότι όσο συνεχίζει η Τουρκία να συμπεριφέρεται ως διεθνής ταραξίας, ούτε μέλος της Ευρωπαϊκής Ένωσης μπορεί να γίνει, ούτε να θεωρείται αξιόπιστος σύμμαχος και βεβαίως ούτε να συμμετέχει στις πρωτοβουλίες για την Ευρωπαϊκή Άμυνα, για την οποία ενδιαφέρεται ιδιαίτερα.

Ελπίζω η Ελληνική κυβέρνηση να αξιοποιήσει το κείμενο, του κορυφαίου Ευρωπαϊκού Οργάνου, του Ευρωκοινοβουλίου, και να σταματήσει να επιμένει σε μία εξωτερική πολιτική που βασίζεται κυρίως στην επικοινωνία και λιγότερο στην ουσία, βλάπτοντας τελικά τα εθνικά συμφέροντα.

Όταν εμείς καταφέραμε σε 720 Ευρωβουλευτές 27 διαφορετικών Κρατών – Μελών και σχεδόν 10 διαφορετικών πολιτικών ομάδων, να κατακτήσουμε την ισχυρή πλειοψηφία για το κείμενο για την Τουρκία, δεν υπάρχει καμία δικαιολογία για την κυβέρνηση, να μην επιτύχει κάτι ανάλογο στο επίπεδο του Ευρωπαϊκού Συμβουλίου.