Η ΠΟΜΕΝΣ ζητά την άμεση χορήγηση του επιδόματος επικίνδυνης και ανθυγιεινής εργασίας και στα στελέχη των Ενόπλων Δυνάμεων

Η ΠΟΜΕΝΣ ζητά την άμεση χορήγηση του επιδόματος επικίνδυνης και ανθυγιεινής εργασίας και στα στελέχη των Ενόπλων Δυνάμεων, τα οποία καθημερινά επιχειρούν σε συνθήκες που ξεπερνούν κατά πολύ τα όρια της επικινδυνότητας και της ανθυγιεινής απασχόλησης.

ΑΚΟΛΟΥΘΕΙ ΤΟ ΔΕΛΤΙΟ

1. Η Πανελλήνια Ομοσπονδία Ενώσεων Στρατιωτικών – ΠΟΜΕΝΣ εκφράζει τον βαθύ σεβασμό και την ειλικρινή εκτίμησή της προς όλα τα στελέχη των δυνάμεων που επιχειρούν αδιάκοπα τις τελευταίες ημέρες για την κατάσβεση των εκτεταμένων δασικών πυρκαγιών στη Χώρα. Όλο αυτό το διάστημα υπερβάλλουν εαυτό προκειμένου να υπερασπιστούν ζωές και περιουσίες συνανθρώπων μας.

2. Παράλληλα, ως ΠΟΜΕΝΣ εκφράζουμε την αμέριστη στήριξή μας στην ελληνική κοινωνία και την αλληλεγγύη μας προς τους πολίτες που επλήγησαν από τις καταστροφικές πυρκαγιές. Η σκέψη μας βρίσκεται δίπλα τους, καθώς και σε όσους δίνουν καθημερινά τον αγώνα για να περιορίσουν τις συνέπειες αυτής της εθνικής δοκιμασίας.

3. Ιδιαίτερη μνεία οφείλουμε στους συναδέλφους μας στρατιωτικούς, οι οποίοι, παρά το ότι η αποστολή τους δεν είναι η δασοπυρόσβεση, βρίσκονται και πάλι στην πρώτη γραμμή. Εκτελούν δασοπεριπολίες και επιχειρησιακές αποστολές κάτω από εξαιρετικά δύσκολες και επικίνδυνες συνθήκες, συχνά χωρίς τον απαραίτητο εξοπλισμό και τα κατάλληλα μέσα προστασίας. Η Πολιτεία τους ζητάει να βάλουν το κορμί τους ασπίδα, χωρίς να τους εξασφαλίζει ούτε τα στοιχειώδη μέσα ασφάλειας.

4. Η Ομοσπονδία μας έχει επανειλημμένα αναδείξει τα σοβαρά προβλήματα που συνοδεύουν την εμπλοκή των Ενόπλων Δυνάμεων στην πρόληψη και την αντιμετώπιση πυρκαγιών. Τα στελέχη καλούνται να εκτελούν συνεχείς περιπολίες πυρασφάλειας σε 24ωρη βάση, με αποτέλεσμα να εξαντλούνται σωματικά, να στερούνται άδειες και απαλλαγές υπηρεσίας και να διαλύεται η οικογενειακή τους ζωή. Συχνά επιχειρούν μόνοι τους, χωρίς την παρουσία Πυροσβεστικής ή Αστυνομίας, χωρίς νομική δικαιοδοσία αποτροπής, εκτεθειμένοι απέναντι σε εμπρηστές και κινδύνους, ενώ μεταφέρονται με ακατάλληλα και επικίνδυνα οχήματα, που δεν πληρούν ούτε στοιχειώδεις κανόνες ασφαλείας.

5. Παράλληλα, οι αποζημιώσεις για την υπερωριακή εργασία παραμένουν καθηλωμένες σε αναχρονιστικές διατάξεις τριάντα ετών, την ώρα που σε άλλους κλάδους προβλέπονται πολλαπλάσια ποσά. Η πρακτική αυτή δεν είναι απλή αμέλεια. Συνιστά απαξίωση των στελεχών, καθώς τα απομακρύνει από την κύρια αποστολή τους, τους μετατρέπει σε βοηθητικό προσωπικό άλλων Υπουργείων και τους επιβαρύνει με ευθύνες και κινδύνους που δεν τους αναλογούν.

6. Χαρακτηριστικό και ταυτόχρονα προκλητικό παράδειγμα αυτής της απαξίωσης αποτελεί η πρόσφατη απόφαση της Βουλής των Ελλήνων να χορηγήσει στους υπαλλήλους της «επίδομα επικίνδυνης και ανθυγιεινής εργασίας» – μάλιστα με αναδρομικότητα – την ίδια στιγμή που οι στρατιωτικοί εμπλέκονται σε ακόμη μία φυσική καταστροφή, χωρίς καμία ουσιαστική μέριμνα και χωρίς καμία αντίστοιχη πρόβλεψη για αυτούς.

7. Δεν αμφισβητούμε το δικαίωμα κάθε εργαζόμενου να απολαμβάνει δίκαιες απολαβές• είμαστε υπέρ του να ενισχύεται κάθε κλάδος. Όμως αποτελεί πρόκληση και κατάφωρη αδικία να εξαιρούνται οι στρατιωτικοί – εκείνοι που καθημερινά ρισκάρουν τη ζωή τους για την Πατρίδα – από αντίστοιχες ρυθμίσεις.

Αναρωτιόμαστε:

α. Τι κάνουν λάθος οι στρατιωτικοί και αποκλείονται από τη χορήγηση του επιδόματος;

β. Τι πρέπει να πούμε σε όσους ξενυχτάνε στα φυλάκια του Έβρου και στα νησιά του Αιγαίου, με το χέρι στην σκανδάλη;

γ. Ποιος θα εξηγήσει στους συναδέλφους μας που επιχειρούν μέσα στις φλόγες, χωρίς εξοπλισμό και χωρίς μέσα προστασίας, ότι το Κοινοβούλιο τους θεωρεί πολίτες «δεύτερης κατηγορίας»;

Η κυβέρνηση, ο Πρόεδρος της Βουλής και τα κόμματα που στήριξαν τη συγκεκριμένη εισήγηση οφείλουν να δώσουν απαντήσεις. Δεν μπορεί να επιβραβεύεται επιλεκτικά το προσωπικό της Βουλής, ενώ οι στρατιωτικοί εμπαίζονται για ακόμη μία φορά, χωρίς καμία μέριμνα, χωρίς κανένα επίδομα, χωρίς κανένα σεβασμό. Αυτός ο εμπαιγμός δεν τιμά ούτε την Πολιτεία, ούτε το Κοινοβούλιο, ούτε τους εκπροσώπους του Λαού.

8. Καλούμε την Πολιτεία, την Πολιτική και Στρατιωτική ηγεσία, να ασχοληθούν άμεσα και ουσιαστικά με το σύνολο των προβλημάτων που αντιμετωπίζουν οι στρατιωτικοί, ως ένδειξη έμπρακτου σεβασμού στη διαχρονική προσφορά των Ενόπλων Δυνάμεων προς την ελληνική κοινωνία. Οι συνάδελφοί μας, κάθε φορά που η Πατρίδα τους χρειάστηκε, ανταποκρίθηκαν χωρίς δεύτερη σκέψη – στις πυρκαγιές, στις πλημμύρες, στους σεισμούς, στην αποτροπή κρίσεων και σε κάθε κατάσταση έκτακτης ανάγκης – βάζοντας συχνά σε κίνδυνο την ίδια τους τη ζωή.

Οι στρατιωτικοί δεν ζητούν ελεημοσύνη, αλλά απαιτούν τον σεβασμό και την εφαρμογή των νόμων, ώστε να αποκατασταθεί το αίσθημα δικαιοσύνης και ισονομίας μεταξύ όλων των Ελλήνων πολιτών. Η σιωπή της Πολιτείας ισοδυναμεί με αδιαφορία και η αναμονή δεν είναι πλέον αποδεκτή.

Απαιτούμε, λοιπόν, την άμεση χορήγηση του αντίστοιχου επιδόματος επικίνδυνης και ανθυγιεινής εργασίας και στα στελέχη των Ενόπλων Δυνάμεων, τα οποία καθημερινά επιχειρούν σε συνθήκες που ξεπερνούν κατά πολύ τα όρια της επικινδυνότητας και της ανθυγιεινής απασχόλησης.

9. Παράλληλα, καλούμε τα κόμματα της Βουλής και τους Βουλευτές να αποδείξουν έμπρακτα – και όχι με λόγια – την εκτίμηση που δηλώνουν ότι τρέφουν προς τις Ένοπλες Δυνάμεις. Οφείλουν, μέσα από παρεμβάσεις, ερωτήσεις και επερωτήσεις στη Βουλή, να στηρίξουν τα δίκαια αιτήματα των στρατιωτικών. Η στήριξη των στελεχών των Ενόπλων Δυνάμεων είναι υποχρέωση της Πολιτείας• είναι καθήκον του πολιτικού κόσμου προς όσους φυλάνε Θερμοπύλες.

Η προστασία της ανθρώπινης ζωής και η αξιοπρέπεια των στελεχών των Ενόπλων Δυνάμεων δεν μπορεί να παραμένει στη σφαίρα των δηλώσεων – απαιτεί άμεση και ουσιαστική δράση.