Η πονεμένη Αμμόχωστος, όταν νόμιζε ότι θα βοηθούσε την Κερύνεια

Η πόλη φάντασμα της Αμμοχώστου και τα Βαρώσια ξυπνάνε μνήμες πόνου για τους Κύπριους αλλά και για τους Ελλαδίτες. Η εφημερίδα «Πολίτης» δημοσιεύει φωτογραφίες από το εσωτερικό του κτιρίου του Λυκείου Ελληνίδων Αμμοχώστου, που δείχνει με μια εικόνα την εγκατάλειψη μισού αιώνα αλλά και την τραγική ειρωνεία, με τα πεταμένα ρούχα –εκείνα που οι ντόπιοι συγκέντρωναν για τους πρόσφυγες της  Κερύνειας, χωρίς να πιστεύουν  ότι σε λίγο θα είχαν την ίδια μοίρα.

Οι εικόνες που αντικρίζει κάποιος στην κατεχόμενη Αμμόχωστο συγκλονίζουν. Η διάνοιξη του παραλιακού μετώπου έφερε στη δημοσιότητα και το μέγεθος της καταστροφής και της λεηλασίας, που ακολούθησε την τουρκική εισβολή του 1974.

Η εφημερίδα «Πολίτης» δημοσιεύει φωτογραφίες από το εσωτερικό του κτιρίου του Λυκείου Ελληνίδων Αμμοχώστου. Το πάτωμα, όπως μπορείτε να δείτε από τις φωτογραφίες, είναι γεμάτο από ρούχα, τα οποία βρίσκονται εκεί για 46 χρόνια. Σύμφωνα με το ρεπορτάζ της εφημερίδας, ενδεχομένως να πρόκειται για ρούχα που μαζεύτηκαν εκεί μετά το πλιάτσικο σε σπίτια και καταστήματα, μετά την εισβολή. Ομως ειναι πιο πιθανό να ήταν τα ρούχα που συγκέντρωναν οι Αμμοχωστιανοί γα τους συμπατριώτες τους που ήταν ήδη πρόσφυγες, από τον Ιούλιο του 1974.

Το Λύκειο Ελληνίδων Αμμοχώστου είναι το σήμα κατατεθέν της πολιτισμικής δημιουργίας της πόλης αλλά και ένα σημείο αναφοράς στην παιδεία, τον πολιτισμό και τις τέχνες ολόκληρης της Κύπρου του περασμένου αιώνα. Ιδρύθηκε το 1930 από την Μαρία Ιωάννου και στο οποίο εκτός από τη μουσική, διδάσκονταν μπαλέτο και θέατρο, και απο εκεί πέρασαν τα περισσότερα παιδιά της Αμμοχώστου, αγόρια και κορίτσια, για να μάθουν κάποιο όργανο, μπαλέτο, απαγγελία…

Γράφει ο κ. Κώστας Κωνσταντίνου στον “Πολιτη”:

«Κατάφερα χθες να καταγράψω το εσωτερικό όταν γλιστρώντας πίσω από την απαγορευτική κορδέλα, βρήκα μια πόρτα στο πίσω μέρος η οποία δεν ήταν καρφωμένη και την άνοιξα. Η στέγη πάνω από τη σκηνή έχει καταρρεύσει και πουλιά έχουν φτιάξει φωλιές σε ό,τι απέμεινε από αυτήν. Αυτό ήταν μάλλον αναμενόμενο. Αυτό που αντίκρισα όμως ήταν μια θάλασσα από ρούχα, κυρίως γυναικεία και παιδικά, χιλιάδες ρούχα, αποτέλεσμα ίσως του πλιάτσικου από τα σπίτια και τα καταστήματα που έγινε τις πρώτες μέρες μετά την κατάληψη, τα οποία είχαν μεταφερθεί εκεί κατά χιλιάδες αλλά μετά το κλείσιμο της πόλης έμειναν απλά εκεί.

»Mια άλλη πιθανότητα ίσως να είναι πως τα ρούχα αυτά δεν είναι εκείνα που μαζεύτηκαν στο πλιάτσικο με όλα τα άλλα υπάρχοντα των Αμμοχωστιανών και διανεμήθηκαν μετά την κατάληψη της Αμμοχώστου αλλά τα είχαν μαζέψει Βαρωσιώτες ως βοήθεια για τους πρόσφυγες της Κερύνειας μετά την πρώτη φάση της Εισβολής, πριν γίνουν και οι ίδιοι πρόσφυγες. Όπως και να έχει είναι συγκλονιστικό: ρούχα δικά τους, μαζεμένα εκεί εδώ και 46 χρόνια με το καθένα να έχει μια δική του ιστορία να πει. Ένα μνημείο στη βαρβαρότητα του πολέμου και την τραγωδία της Αμμοχώστου».