Με υποβοηθούμενη αυτοκτονία έδωσε τέλος στη ζωή του ο άνθρωπος που προώθησε την ιδέα στην Ευρώπη

Ο Μινέλι απεβίωσε στην κλινική του, αλλά δεν γνωρίζουμε τους λόγους που τον οδήγησαν σε αυτή την απόφαση. Μόλις ενάμιση χρόνο πριν, σε συνέντευξή του δήλωνε υγιέστατος και συνέχιζε -όπως είπε τότε- να εργάζεται πάνω από 18 ώρες την ημέρα για το στόχο του, δηλαδή το δικαίωμα του ατόμου να επιλέγει έναν “αξιοπρεπή τρόπο ζωής και θανάτου”. Δεν μπορέσαμε να μάθουμε αν έπασχε από κάτι ραγδαία επιδεινούμενο ή αν ήθελε ο θάνατός του να αποτελέσει κι αυτός μια τελική “δήλωση”.

Ο Μινέλι, που δήλωνε άθεος, ήταν ο πρωτότοκος σε μια οικογένεια που απέκτησε συνολικά τέσσερα παιδιά. Ο πατέρας του ήταν ελαιοχρωματιστής και ζούσαν στη Ζυρίχη. Ως παιδί, ήθελε αρχικά να γίνει ιερέας και αργότερα στο πανεπιστήμιο, εξέτασε το ενδεχόμενο να γίνει ηθοποιός, αλλά κατέληξε στην δημοσιογραφία και, παράλληλα, στα νομικά. Στα 48 του αφιερώθηκε στα νομικά. Βασικά είναι άγνωστο τι τον ώθησε με τόσο πάθος να επιλέξει μια “επιχείρηση” θανάτου, που του απέφερε εκατομμύρια, κι ας υποστήριζε ο ίδιος ότι ποτέ δεν το έκανε για το κέρδος. Οι υπηρεσίες της Dignitas προς τους ξένους χαρακτηρίστηκαν ως «τουρισμός θανάτου», καθώς πολλοί πήγαιναν στην Ελβετία μόνο και μόνο για να πεθάνουν στην κλινική του Μινέλι.  Η κόρη του είναι η συγγραφέας και σκηνοθέτης Μισέλ Μινέλι. H άλλη κόρη του είναι οικογενειακή σύμβουλος. Από τις δύο κόρες είχε και τέσσερα εγγόνια. Μάλλον δεν παντρεύτηκε ποτέ την μητέρα των παιδιών.

Η Γαλλία πρόσφατα ψήφισε νόμο ο οποίος επιτρέπει σε άτομα που βρίσκονται στα τελευταία στάδια μιας ανίατης ασθένειας το δικαίωμα στον υποβοηθούμενο θάνατο. Ο Καναδάς, η Αυστραλία, η Νέα Ζηλανδία, η Ισπανία και η Αυστρία έχουν θεσπίσει αντίστοιχους νόμους, ενώ στις ΗΠΑ η υποβοηθούμενη αυτοκτονία είναι νόμιμη σε δέκα πολιτείες.

Η ελβετική νομοθεσία δεν επιτρέπει την ευθανασία από χέρια άλλου, αλλά είναι νόμιμο εκεί να πάρει κάποιος μόνος του το σκεύασμα. Από το 2024, ο οργανισμός είχε βοηθήσει πάνω από 4.000 ανθρώπους να θέσουν τέλος στη ζωή τους σε διάφορες ευρωπαϊκές χώρες. Ο βασικός αντίλογος στην όλη φιλοσοφία της ευθανασίας, πέραν του θρησκευτικού σκέλους, είναι ότι η ευρεία νομιμοποίηση μπορεί να παρασύρει ευάλωτα, ευαίσθητα άτομα, που κάτω από άλλες συνθήκες θα μπορούσαν ίσως “να το παλέψουν”.