ΝΙΚΗ: Στην ΕΕ στήνουν την “μεταδημοκρατία” με φίμωμα

Το κόμμα αναφέρεται στην Digital Service Act (DSA) και την Media Freedom Act (MFA) «που παρουσιάστηκαν τα τελευταία τρία χρόνια ως ο σωτήρας της ελευθερίας Τύπου», διακηρύσσοντας ότι στόχος του είναι η «καταπολέμηση της παραπληροφόρησης και η προστασία των χρηστών στο διαδίκτυο». Το MFA εγκρίθηκε το 2024 και τέθηκε σε εφαρμογή τον Αύγουστο του 2025, με την επίσημη αιτιολόγηση ότι θα «προστατεύει την ελευθερία και την ανεξαρτησία της δημοκρατίας».

«Παρά τον τίτλο του το MFA παράγει περισσότερα προβλήματα από όσα μπορεί να λύσει. Με το πρόσχημα της διασφάλισης της «ανεξαρτησίας» η Ευρωπαϊκή Επιτροπή αποκτά τη δυνατότητα να ελέγχει πώς οργανώνονται και λειτουργούν τα εθνικά δημόσια ΜΜΕ. Αυτό σημαίνει ότι η ελληνική κοινωνία, όταν μιλάμε για εμάς, έχει λιγότερη βαρύτητα λόγου στα δικά της μέσα, καθώς ο έλεγχος μεταφέρεται σε υπερεθνικό επίπεδο», αναφέρει το κόμμα, προσθέτοντας μεταξύ άλλων και τα εξής:

«Το άρθρο 17 ορίζει πως όλα τα κράτη-μέλη πρέπει με κάθε τρόπο να διασφαλίζουν την ακεραιότητα της πληροφόρησης και να καταπολεμούν με κάθε μέσο την παραπληροφόρηση. Τι ακριβώς όμως ορίζεται ως παραπληροφόρηση ούτε επισημαίνεται ούτε πρόκειται να επισημανθεί. Με αυτόν τον τρόπο ανοίγει ο δρόμος για φίμωση, απειλή και διωγμό ενοχλητικών για την εξουσία δημοσιογράφων με το πρόσχημα ότι «βλάπτουν το δημόσιο συμφέρον» που με τα ρεπορτάζ ή τις απόψεις τους βάλλονται εναντίον των ισχυρών. Όσο για το DSA επέφερε την εξής βλαπτική για την πολυφωνία αλλαγή: Προκειμένου οι διαδικτυακές πλατφόρμες να αποφύγουν τα μεγάλα πρόστιμα κατέφυγαν σε υπερβολικό φιλτράρισμα του περιεχομένου τους, καταργώντας ακόμη και νόμιμες αναρτήσεις. Στη Γερμανία διαγράφηκαν αυτόματα σχόλια που ασκούσαν κριτική στην κυβέρνηση για το ενεργειακό και για τον πόλεμο στην Ουκρανία. Στη Σουηδία τα πράγματα είναι ακόμη πιο σκοτεινά. Το 99% των σχολίων που διαγράφηκαν σε Facebook και YouTube ήταν πέρα για πέρα νόμιμα, αλλά κατέβηκαν προληπτικά, ώστε οι πλατφόρμες να μη ρισκάρουν πρόστιμα.»

Τέλος το κόμμα αναφέρει πως αντί να περιορίζεται η παραπληροφόρηση, περιορίζεται η ελευθερία λόγου και η άλλη άποψη, και περνάμε στο λεγόμενο chilling effect βάσει του οποίου οι πολίτες ασύνειδα και συνειδητά αυτολογοκρίνονται, η δημόσια συζήτηση αποδυναμώνεται, οι δημοσιογράφοι φοβούνται τις διώξεις, οι πλατφόρμες φοβούνται τα πρόστιμα και οι νόμιμες απόψεις που δεν συμφέρουν, χάνονται. Δεν μιλάμε πλέον για τα οφθαλμοφανή ολοκληρωτικά καθεστώτα του 20ου αιώνα, που χρησιμοποιούσαν ωμή βία και λογοκρισία με κραυγαλέο τρόπο. Μιλάμε για μια ύπουλη τακτική όπου ο αυταρχισμός νομιμοποιείται και βαφτίζεται  μέσω νόμων με δημοκρατικούς όρους, αλλά έχουν αυστηρά, απολυταρχικά πλαίσια.