Ο Π. Παυλόπουλος για τις πλανητικές επιπτώσεις από την εποχή Τραμπ

Όταν «γραφόταν» αυτή η τηλεοπτική συνέντευξη την Παρασκευή, 28.2.2025, αργά το απόγευμα, μόλις είχαν τελειώσει οι μεγαλειώδεις, πραγματικά πρωτόγνωρες στα χρονικά μας, συγκεντρώσεις για την τραγωδία των Τεμπών. Μολονότι λοιπόν το βασικό θέμα της συνέντευξης είναι άλλο, είναι αδιανόητο να μην αναφερθούμε εισαγωγικώς στην τραγωδία που έχει συγκλονίσει την Ελλάδα.

1. Οι συγκεντρώσεις αυτές συνιστούν μια ιστορική, κυριολεκτικώς, στιγμή αλλά και καμπή στον Τόπο μας. Ήταν μια αλησμόνητη μέρα εθνικού πένθους, με όλη την σημασία των λέξεων, όπου τα συγκεντρωμένα πλήθη πέραν του ανείπωτου πόνου εξέπεμψαν και ένα ηχηρό μήνυμα προς κάθε κατεύθυνση. Πριν απ’ όλα προς το σύνολο του Πολιτικού Συστήματος και, όπως είναι ευνόητο, κατ’ εξοχήν προς την Κυβέρνηση: Καθένας, ξεκινώντας από την κορυφή, οφείλει να αντιληφθεί ότι σε μια πραγματική Δημοκρατία μπορεί να διαδραματίζει πολιτικό ρόλο και, κυρίως, να κυβερνά μόνον όταν έχει την ανάλογη δημοκρατική νομιμοποίηση.

Χωρίς αυτή ασκεί απλώς εξουσία, απογυμνωμένη από τα απαραίτητα δημοκρατικά της στοιχεία. Ιδίως δε οφείλει να αναλαμβάνει στο ακέραιο όλες τις ευθύνες του, όποιες και αν είναι αυτές, με απόλυτη διαφάνεια και δίχως ίχνος συγκάλυψης. Και από την άλλη πλευρά πρέπει να αφήνει την Δικαιοσύνη να επιτελεί το καθήκον της και να της συμπαρίσταται ειλικρινώς όταν και όπου χρειάζεται.

Όσο για την Δικαιοσύνη, και αυτή έχει χρέος να αναλαμβάνει, και πάλι στο ακέραιο, τις δικές της ευθύνες. Οι λειτουργοί της πρέπει να αποφασίζουν απερίσπαστοι, με δίκαιη κρίση, όπως απαιτεί η κατά το Σύνταγμα προσωπική και λειτουργική ανεξαρτησία με την οποία θωρακίζονται όταν δικαιοδοτούν. Είναι αλήθεια ότι η ηγεσία της Δικαιοσύνης διορίζεται από την Κυβέρνηση. Και η μεν Κυβέρνηση οφείλει να επιλέγει τους καταλληλότερους για τις θέσεις αυτές. Αλλά όταν δεν το πράττει -και δυστυχώς συχνά δεν το πράττει όπως έχει φανεί στην πράξη στο παρελθόν και στο παρόν- παραβιάζει το Σύνταγμα.

Σε αυτές τις περιπτώσεις όμως μεγάλο βάρος πέφτει και στην ίδια την ηγεσία της Δικαιοσύνης. Πριν απ’ όλα γιατί οφείλει να συναισθάνεται ότι δεν χρωστάει σε κανένα, και πρέπει να λειτουργεί σαν να μην χρωστάει σε κανένα, και ιδίως στην Κυβέρνηση. Αν δεν το πράττει δεν επιτελεί το κατά το Σύνταγμα καθήκον της. Και ας μην ξεχνάμε ότι κατά το Σύνταγμα ο Δικαστής φέρει το κύριο βάρος για την θωράκιση του Κράτους Δικαίου και την εφαρμογή της Αρχής της Νομιμότητας όταν αυτή παραβιάζεται. Ιδίως δε όταν στην αφετηρία μιας τέτοιας παραβίασης είναι η Εκτελεστική Εξουσία και η κορυφή της, δηλαδή η Κυβέρνηση.

Δείτε την συνέντευξη εδώ: