Παιχνίδια της μοίρας: 140 νεκροί σε βεντέτα Κρητικών, αλλά τα μάτια ενός νεκρού πήγαν ως δωρεά οργάνου στην άλλη οικογένεια

Πρόκειται για την βεντέτα των Σαρτζετάκηδων (της οικογένειας του πρώην προέδρου της Δημοκρατίας) και των Πενταράκηδων. Απόγονος των Σαρτζετάκηδων μιλώντας σήμερα στο Ράδιο Κρήτη αποκάλυψε κάτι που και ο ίδιος έμαθε πρόσφατα. Σε δωρεά οργάνων που έγινε πριν από περίπου δύο δεκαετίες, τα μάτια του αδερφού του δόθηκαν σε λήπτη από την οικογένεια των Πενταράκηδων. Ο Ευτύχης Σαρτζετάκης, που έδωσε και τη συνέντευξη στο Ράδιο Κρήτη, περιέγραψε ότι πριν από λίγες ημέρες μόλις γνώρισε εντελώς τυχαία τον άνθρωπο, που το 2003 έγινε λήπτης του ενός ματιού του αδελφού του Θοδωρή, που έφυγε τότε από τη ζωή.

Συγκεκριμένα, όπως είπε ο Ευτύχης Σαρτζετάκης, πριν από λίγες ημέρες ένας ξάδελφός του ταξίδευε με το αυτοκίνητό του για τα Χανιά, όταν στο δρόμο κάποιος του έκανε σήμα να σταματήσει για να το μεταφέρει. Εκείνος αποφάσισε να τον πάρει μαζί του για παρέα. Καθώς συζητούσαν για την παλιά βεντέτα, ο άνδρας που είχε κάνει ωτοστόπ είπε ότι μια ηλικιωμένη γυναίκα του είχε πει κάτι συγκλονιστικό, οτι : «οι Σαρτζετάκηδες που σκότωσαν τον 17χρονο αδελφό μου, τώρα δίνουν ζωή στο παιδί μου». Ο επιβάτης είπε στον οδηγό πως ένας Πενταράκης βλέπει με τα μάτια ενός Σαρτζετάκη. Ο Ευτύχης αναζήτησε και εντόπισε τον λήπτη με τον οποίον και συναντήθηκε στα Χανιά την περασμένη εβδομάδα.

Ο Κώστας Πενταράκης που έχει λάβει το ένα μάτι του αδελφού του Ευτύχη, είπε ότι αμέσως μετά το χειρουργείο ενημέρωσε τη μητέρα του ότι βλέπει με το μάτι ενός Σαρτζετάκη. Εκείνη σοκαρίστηκε και το μόνο που κατάφερε να ψελλίσει είναι ότι «πριν από χρόνια οι Σαρτζετάκηδες σκότωσαν τον αδελφό μου, όταν ήταν 17 ετών και τώρα οι Σαρτζετάκηδες δίνουν ζωή στο παιδί μου». Σύμφωνα με τον Ευτύχη, ο λήπτης από την οικογένεια των Πενταράκηδων έχασε την όρασή του, όταν ήταν 35 ετών από έκρηξη δυναμίτη και ξαναβρήκε την όρασή του χάρη στο μάτι του “εχθρού”. Μπορείτε να ακούσετε τη συνέντευξη του Ευτύχη Σαρτζετάκη εδώ

Η αρχή και το τέλος

Η βεντέτα είχε ξεκινήσει από μια ανεπιθύμητη εγκυμοσύνη ενός κοριτσιού. Η κατάσταση ξέφυγε σε ένα ανελέητο κυνηγητό μελών των δυο οικογενειών. Η βεντέτα συνεχίστηκε και στον εμφύλιο. Το 1949 το ποτήρι  ξεχείλισε, όπως λέει και το ντοκιμαντέρ της Μηχανής του χρόνου, καθώς ένας χωροφύλακας Σαρτζετάκης σκοτώνει έναν 14χρονο Πεντάρη, επειδή οι Σαρτζετάκηδες σκότωσαν τον αδελφό του. Το 1955 πέφτει νεκρός ως 82ο θύμα ένας άνδρας που τελικά δεν ήταν συγγενής κανενός.Ολοι ήλπισαν ότι μετά από αυτό το λάθος θα ερχόταν η συμφιλίωση. Ομως δεν ήρθε. Ο τελευταίος δράστης ήταν ένας 15χρονος μαθητής της οικογένειας των Πεντάρηδων ή Πενταράκηδων που θέλησε το 1956 να εκδικηθεί το φόνο του αδελφού του. Το θύμα είχε σκοτώσει τον αδελφό του ανήλικου δράστη. Τότε έκλεισε ο κύκλος.

Το 1985, ο Βαγγέλης Πεντάρης ψήφισε για Πρόεδρο της Δημοκρατίας τον Αρεοπαγίτη Χρήστο Σαρτζετάκη (είχε προηγηθεί η «ρήξη της 9ης Μαρτίου», όταν ο Ανδρέας Παπανδρέου απομάκρυνε τον Κωνσταντίνο Καραμανλή και ξεκίνησε την διαδικασία αναθεώρησης του Συντάγματος) και έτσι, με εκείνη τη ψήφο του, τελείωσε τη μεγαλύτερη βεντέτα στην ιστορία της Κρήτης, αυτή μεταξύ των οικογενειών Σαρτζέτη- (Σαρτζετάκηδων) και Πεντάρη (Πενταράκηδων).

Η βεντέτα πάντως φέρεται να έλαβε τέλος από έναν βουλευτή των Πενταράκηδων, το 1985, όταν ο Βαγγέλης Πεντάρης ψήφισε για Πρόεδρο της Δημοκρατίας τον Αρεοπαγίτη Χρήστο Σαρτζετάκη και έτσι, με εκείνη τη ψήφο του, τελείωσε η μεγαλύτερη βεντέτα στην ιστορία της Κρήτης, αυτή μεταξύ των οικογενειών Σαρτζέτη- (Σαρτζετάκηδων) και Πεντάρη (Πενταράκηδων). Ήταν μία βεντέτα που είχε κοστίσει τη ζωή στον 14χρονο αδελφό του βουλευτή, στον 14χρονο Ανδρέα. Χρόνια αργότερα, ως βουλευτής του ΠΑΣΟΚ βρέθηκε μπροστά σε ένα μεγάλο δίλημμα, όμως, αποφάσισε να κάνει εκείνο που θεώρησε σωστό. Το 1985 ψηφίζει το Χρήστο Σαρτζετάκη για Πρόεδρο της Δημοκρατίας. «Αν δεν τον ψήφιζα θα ήμουν προδότης της Δημοκρατίας, της Ελλάδας, του κόμματος και του Ανδρέα Παπανδρέου», είχε πει σε συνέντευξή του στην εφημερίδα Πατρίς. Όταν πέθανε ο Πεντάρης τον Οκτώβρη του 2023 έγραψαν ότι «έφυγε ένας ξεχωριστός Χανιώτης που υπηρέτησε με τιμιότητα και ήθος την πατρίδα μας, τόσο ως πλοίαρχος του εμπορικού ναυτικού, όσο και ως μέλος της Βουλής των Ελλήνων, με γνώμονα πάντα την αγάπη του για τον άνθρωπο και τη δικαιοσύνη. Αναθρεμμένος στο τραχύ τοπίο της Σεληνιώτικης Μαδάρας, σε εποχές πολύ δύσκολες, με έντονα πολιτικά και όχι μόνο πάθη, διακρίθηκε για την πίστη στις ιδέες του».

Πηγή:Ράδιο Κρήτη, Μηχανή του χρόνου