Παυλόπουλος: “Αναφαίρετο δικαίωμα της Ελλάδας να εξοπλίζει τα νησιά”

Ο τέως Προέδρος της Δημοκρατίας και Επίτιμος Καθηγητής της Νομικής Σχολής του Εθνικού και Καποδιστριακού Πανεπιστημίου Αθηνών κ. Προκόπης Παυλόπουλος πραγματοποίησε ομιλία στην Σαμοθράκη, στο πλαίσιο του “Economic Forum of Thrace 2022” – μ’ επίκεντρο το σύνθημα “Ακυρώστε το Μίσος”, με θέμα “Η αμυντική θωράκιση των Ελληνικών Νησιών του Αιγαίου και της Ανατολικής Μεσογείου κατά το Διεθνές και το Ευρωπαϊκό Δίκαιο”.

Ο Προκόπης Παυλόπουλος, μεταξύ άλλων ανέφερε: «Η Ελλάδα έχει το απόλυτο και αναφαίρετο δικαίωμα αμυντικής θωράκισης όλων, ανεξαιρέτως, των Νησιών της στο Αιγαίο και στην Ανατολική Μεσόγειο εναντίον της τουρκικής απειλής, κατά την Συνθήκη του Μοντρέ του 1936 και ιδίως κατά το άρθρο 51 του Καταστατικού Χάρτη του ΟΗΕ, που συνιστά μέρος και του Ευρωπαϊκού Κεκτημένου.

Μπορεί δε, συνακόλουθα, να ζητήσει ως προς τούτο και την συνδρομή της Ευρωπαϊκής Ένωσης κατά της Τουρκίας, με βάση την ρήτρα “αμοιβαίας άμυνας” του άρθρου 47 παρ. 2 της Συνθήκης της Ευρωπαϊκής Ένωσης. Επιπροσθέτως, το ΝΑΤΟ δεν νομιμοποιείται να τηρεί στάση “ουδέτερου τρίτου” απέναντι στις τουρκικές απειλές κατά της Ελλάδας…

Αδιαπραγμάτευτη εθνική μας θέση είναι ότι μεταξύ Ελλάδας και Τουρκίας υφίσταται μια, και μόνη, διαφορά, εκείνη της οριοθέτησης της Νησιωτικής Υφαλοκρηπίδας και των αντίστοιχων Θαλάσσιων Ζωνών. Ουδένα δε ζήτημα υφίσταται ως προς την αμυντική θωράκιση των Ελληνικών Νησιών του Αιγαίου και της Ανατολικής Μεσογείου.

Η Ελλάδα έχει το δικαίωμα, αλλά και την υποχρέωση, αφού τούτο αφορά την προστασία της Ελληνικής Επικράτειας, τόσο για δικό της λογαριασμό όσο και απέναντι στην Ευρωπαϊκή Ένωση ως πλήρες Κράτος-Μέλος της, να θωρακίζει αμυντικώς όλα, ανεξαιρέτως, τα Νησιά της στο Αιγαίο και στην Ανατολική Μεσόγειο, ανεξαρτήτως της έκτασης του εδάφους τους και του αν κατοικούνται ή όχι. Το δικαίωμα αυτό, πέραν των εδραίων θεσμικών επιχειρημάτων που απορρέουν ευθέως από το νομικό καθεστώς της Συνθήκης του Μοντρέ του 1936, στηρίζεται στις διατάξεις του άρθρου 51 του Καταστατικού Χάρτη του ΟΗΕ, οι οποίες κατοχυρώνουν το δικαίωμα Κράτους-Μέλους του ΟΗΕ περί “νόμιμης άμυνας” όχι μόνο σε περίπτωση ένοπλης επίθεσης εναντίον του, αλλά και σε περίπτωση “απειλής χρήσης βίας” ή ακόμη και “επικείμενης απειλής”, όπως προκύπτει από την πρακτική αυτού τούτου του ΟΗΕ.

Και είναι δεδομένο ότι η Τουρκία, ιδίως μετά την εισβολή στην Κύπρο το 1974, το εντελώς αυθαίρετο “casus belli” ως προς την επέκταση της Αιγιαλίτιδας Ζώνης και τον σχηματισμό της “Στρατιάς το Αιγαίου”, απειλεί διαχρονικώς και ευθέως την Ελλάδα, και με την χρήση βίας -όπως αποδεικνύει, επιπροσθέτως, η πρόσφατη στάση της, μετά την “σύναψη” του λεγόμενου “τουρκολιβυκού μνημονίου”- παραβιάζοντας ευθέως το Διεθνές Δίκαιο και, κατ’ εξοχήν, το Δίκαιο της Θάλασσας κατά την Συνθήκη του Montego Bay του 1982. Συνθήκη, η οποία δεσμεύει και την Τουρκία, μέσω γενικώς παραδεδεγμένων κανόνων του Διεθνούς Δικαίου.

Πέραν τούτων, η Τουρκία ουδόλως και καθ’ οιονδήποτε τρόπο μπορεί να επικαλείται την Σύμβαση Ειρήνης των Παρισίων του 1947, δια της οποίας παραχωρήθηκαν τα Δωδεκάνησα στην Ελλάδα. Και αυτό επειδή η Τουρκία δεν υπήρξε συμβαλλόμενο μέρος στην ως άνω Συνθήκη, η οποία έχει συναφθεί μεταξύ των Συμμάχων νικητών του Β΄ Παγκόσμιου Πολέμου και της Ιταλίας. A fortiori, η Τουρκία οφείλει να σέβεται, στο ακέραιο, την Συνθήκη Ειρήνης, η οποία συνιστά, έναντι αυτής, “res inter alios acta”», ανέφερε ο πρώην Πρόεδρος της Δημοκρατίας