Πέθανε στην κηδεία της πεθεράς του ο “βράχος” του αρχαίου θεάτρου στην Αυστρία

Κατέληξε από έμφραγμα ο Πιέρο Μπορντίν, σπουδαίος Ελληνοϊταλός θεατράνθρωπος, διευθυντή επί 32 έτη και έως  σήμερα, του Φεστιβάλ Αρχαίου Ελληνικού Θεάτρου Καρνούντουμ στην Αυστρία.

Δεν πρόλαβε να οργανώσει το “Ἑτος της Κυριακής”. Μόλις την περασμένη εβδομάδα, σε δηλώσεις του στο ΑΠΕ-ΜΠΕ στη Βιέννη,  είχε  ανακοίνωνε την ανακήρυξη από το Φεστιβάλ Αρχαίου Ελληνικού Θεάτρου Καρντούντουμ, του 2021 σε «Έτος της Κυριακής» για να τιμήσει την ιστορική απόφαση του αυτοκράτορα Μεγάλου Κωνσταντίνου, ο οποίος καθιέρωσε την Κυριακή ως «γενική εορτή» και αργία με διάταγμα του πριν από 1.700 χρόνια, στις 3 Μαρτίου του 321 μ.Χ.

«Το σχεδιαζόμενο “Έτος της Κυριακής” δεν μπορεί να ξεκινήσει τώρα λόγω της πανδημίας, αλλά προγραμματίζεται ήδη ως σειρά υπαίθριων εκδηλώσεων, το συντομότερο δυνατό, όταν το επιτρέψουν οι συνθήκες, στην τοποθεσία της πρώην ρωμαϊκής πόλης Καρνούντουμ, όπου και το ομότιτλο Φεστιβάλ Αρχαίου Ελληνικού Θεάτρου», τόνισε στην τελευταία συνέντευξή του.

Ο Πιέρο Μπορντίν άφησε την τελευταία του πνοή σε ηλικία 74 χρόνων σε νοσοκομείο της Βιέννης, παρά τις υπεράνθρωπες προσπάθειες των γιατρών για να τον κρατήσουν στη ζωή, έπειτα από βαρύ καρδιακό έμφραγμα που υπέστη κατά τη διάρκεια της κηδείας της πεθεράς του. Είχε γεννηθεί στις 24 Ιουλίου 1947 στη Βιέννη από Ελληνίδα μητέρα (ήταν από τον Μαραθώνα) και από Βενετσιάνο πατέρα. Πήρε και ελληνική παιδεία στην Ελληνική Εθνική Σχολή Βιέννης, το αρχαιότερο ελληνικό σχολείο στη διασπορά που λειτουργεί ανελλιπώς εδώ και 220 χρόνια. Σπούδασε στην Ανωτάτη Σχολή Εφαρμοσμένης Τέχνης στην Βιένννη και υπήρξε για πολλά χρόνια συνεργάτης και βοηθός του διάσημου εικαστικού Πέτερ Βάιμπελ.

Το 1989, ο Πιέρο Μπορντίν, ο «ακούραστος υπηρέτης του αρχαίου ελληνικού πνεύματος», όπως ο ίδιος αποκαλούνταν από τον κόσμο του θεάτρου, ίδρυσε το Φεστιβάλ Αρχαίου Ελληνικού Δράματος, με έδρα το Καρνούντουμ. Σε αυτή την αρχαία ρωμαϊκή πόλη, δίπλα στη σημερινή αυστριακή κωμόπολη Πετρονέλ, λίγες δεκάδες χιλιόμετρα ανατολικά της Βιέννης, στα σύνορα με τη Σλοβακία, πραγματοποιείται, εδώ και 32 χρόνια, το Φεστιβάλ, στα ερείπια των δύο αρχαίων αμφιθεάτρων της, κάθε Ιούλιο και Αύγουστο.

Το Καρνούντουμ, όπου για ένα διάστημα είχε την έδρα του ο αυτοκράτορας Μάρκος Αυρήλιος, μαθητής του Ηρώδου του Αττικού, είχε γνωρίσει την άνθηση του κατά τον δεύτερο μ.Χ. αιώνα, από τον οποίο χρονολογούνται και τα ερείπια των δύο ρωμαϊκών θεάτρων του, ενώ ένα παράλληλο διεθνές συμπόσιο είναι αφιερωμένο στην ιστορία και στην ανά τους αιώνες σημασία του ελληνικού θεάτρου. Ο Πιέρο Μπορντίν, όλα αυτά τα χρόνια είχε αναδείξει το Φεστιβάλ Καρνούντουμ στο κέντρο της Ευρώπης ως το μοναδικό στο είδος του, αφιερωμένο στην Αρχαία Ελληνική Γραμματεία, και μαζί με τις Συρακούσες και τη Μερίδα αποτελούν διεθνώς τα τρία κέντρα Αρχαίου Ελληνικού Δράματος εκτός Ελλάδας.

Είχε φιλοξενήσει στο παρελθόν όλα τα μεγάλα «ονόματα» που ασχολούνται με το αρχαίο ελληνικό θέατρο και μη. Από τους Τόνι Χάρισον, Πίτερ Χολ, Ρόμπερτ Ουίλσον, Ταντάσι Σουτζούκι, Χανσγιούργκεν Χάιμε, Σερένα Σινιγκάγκλια, Πίτερ Μπρουκ, Πέτερ Στάιν μέχρι τον Θεόδωρο Τερζόπουλο, αλλά και φημισμένους θιάσους, όπως το βρετανικό Βασιλικό Θέατρο, το Θέατρο Λα Μάμα της Νέας Υόρκης, το Πίκολο Τεάτρο του Μιλάνου, την κινεζική Κρατική Όπερα Πεκίνου, το Θέατρο Ταγκάνκα της Μόσχας, και διάσημους ηθοποιούς, όπως την Χάνα Σιγκούλα, τον Ζεράρ Ντεπαρτιέ και άλλους.

Συνολικά, σε αυτές τις τρεις δεκαετίες, στο Καρνούντουμ «ανέβηκαν» πάνω από 100 διεθνείς παραγωγές από 50 διαφορετικούς θεατρικούς θιάσους και θεατρικές ομάδες. Η τελευταία «κανονική» διοργάνωση του Φεστιβάλ, πριν από το ξέσπασμα της πανδημίας, είχε πραγματοποιηθεί τον Αύγουστο του 2019, στην 30η επέτειο από την ίδρυση του, και είχε ξεκινήσει με αφιέρωμα στη «σημαντικότερη Ελληνίδα του 20ου αιώνα», τη Μελίνα Μερκούρη, η οποία οραματίστηκε και καθιέρωσε τον θεσμό της «Πολιτιστικής Πρωτεύουσας της Ευρώπης».

Έπειτα από έρευνές του, ο Πιέρο Μπορντίν είχε ανακαλύψει ότι στις 11 Νοεμβρίου του 308 μ.Χ. είχε πραγματοποιηθεί στο Καρνούντουμ η «Σύνοδος των Αυγούστων» που αποτέλεσε καμπή στην ιστορία, καθώς σε αυτή επισφραγίσθηκε η ανάδειξη σε καίσαρα (τετράρχη), του αργότερα πρώτου Χριστιανού Αυτοκράτορα, του Μεγάλου Κωνσταντίνου. Από το 2008, με τη συμπλήρωση 1.700 χρόνων από εκείνη τη Σύνοδο, ο Πιέρο Μπορντίν τακτικά διοργάνωνε συνέδρια, συμπόσια και άλλες εκδηλώσεις σε σχέση με το ιστορικό αυτό γεγονός εκεί και διεθνώς, για πολλά ιστορικά θέματα, όπως και για τα διατάγματα του Μεγάλου Κωνσταντίνου περί ανεξιθρησκίας και αναγνώρισης του Χριστιανισμού.