Ποιο είναι το καταραμένο μέγαρο της Βενετίας που “επιτέλους πουλήθηκε”

Δεν έχει γίνει γνωστό το ποσό έναντι του οποίου πουλήθηκε το ακίνητο και ούτε ποιος είναι ο νέος ιδιοκτήτης του. Αρχικά, είχαν ζητηθεί από μεσιτικό γραφείο της Βενετίας, δεκαοκτώ εκατομμύρια ευρώ. Το μέγαρο έχει συνολική επιφάνεια χιλίων τετραγωνικών μέτρων, με οκτώ υπνοδωμάτια και άλλες τόσες τουαλέτες, βεράντα στον τελευταίο όροφο και εσωτερική αυλή, εκατόν εβδομήντα τετραγωνικών μέτρων. Βρίσκεται στο Μεγάλο Κανάλι της Γαληνοτάτης και η αρνητική του φήμη οφείλεται στο ότι, μεταξύ των άλλων, ένας από τους πρώην ιδιοκτήτες του, ο χρηματιστής Ράουλ Γακρντίνι, αυτοκτόνησε την περίοδο της δικαστικής έρευνας “Καθαρά Χέρια”, το 1993, αλλά προηγουμένως είχαν αυτοκτονήσει κι άλλοι, ενώ τρεις-τέσσερις ιδιοκτήτες του είχαν χρεοκοπήσει και ένας είχε δολοφονηθεί.

Το Ca Dario (Παλάτι του Ντάριο) οικοδομήθηκε το 1487 από τον Giovanni Dario ή για εμάς Ιωάννη Δαρείο, έμπορο και διπλωμάτη, που είχε γεννηθεί στην Κρήτη όταν εκεί έκαναν κουμάντο οι Βενετοί. Ήταν ιδιαίτερα σημαντικός διπλωμάτης για τους δόγηδες. Φήμες ανέφεραν ότι ίσως το κτίσμα είχε οικοδομηθεί πάνω από το νεκροταφείο των Ναϊτών ιπποτών, αλλά αυτό δεν έχει επιβεβαιωθεί.  Ο πλούσιος διπλωμάτης άφησε το κτήριο προίκα στην κόρη του Μαρία, που παντρεύτηκε τον έμπορο μπαχαρικών Vincenzo Barbaro,  και η ζωής τους σημαδεύτηκε από μια σειρά ατυχιών τις οποίες η κόρη του Δαρείου δεν άντεξε και πηδώντας από την ταράτσα στο κανάλι, αυτοκτόνησε.

Οι συγγενείς του Barbaro κράτησαν το κτίριο μέχρι τον 19ο αιώνα, οπότε το πούλησαν σε έναν Αρμένη έμπορο κοσμημάτων, που όμως χρεοκόπησε. Αυτός το πούλησε στον Βρετανό ιστορικό Rawdon Brown, που επίσης χρεοκόπησε.  Το 1896 αγοράστηκε από την κόμισσα Isabelle Gontran de la Baume -Pluvinel, κοσμική της εποχής της, που μεταξύ άλλων φιλοξενουσε καλλιτέχνες. Εκεί έμεινε για δύο χρόνια ο Γάλλος ποιητής Henri de Régnier, αλλά έφυγε επειδή μέσα στην διετία η σύζυγός του έκανε δύο απόπειρες αυτοκτονίας, ενώ ο ίδιος ασθένησε -τελικά απεβίωσε από την άγνωστη σε εμάς ασθένεια που παρουσίασε εκεί.

Εν συνεχεία γύρω στο 1950 το κτίριο αγοράστηκε από έναν πλούσιο Κόμη ονόματι Τσαρλς Μπριγκς, που φέρεται να ήταν Αμερικανός. Αυτός είτε έφυγε από εκεί “λόγω του ότι δεν τον άφηναν να κάνει τη ζωή του” είτε αυτοκτόνησε μαζί με τον εραστή του στη θάλασσα της Βενετίας.  Το 1964 επίσης, ο διάσημος Ιταλός τενόρος Μάριο Ντελ Μόνακο ενώ βρισκόταν σε διαπραγματεύσεις για να αγοράσει το Ντάριο, τραυματίσθηκε σοβαρά σε τροχαίο και μετά από λίγο εγκατέλειψε κάθε καλλιτεχνική δραστηριότητα. Το 1970  αγόρασε το κτήριο ο κόμης του Τορίνο Φιλίπο Τζορντάντο Ντέλε Λάντσε, ο οποίος δολοφονήθηκε σύμφωνα με ιταλικά μέσα μέσα στο υπνοδωμάτιό του από τον εραστή του, έναν Κροάτη ναύτη που με τη σειρά του σκοτώθηκε αμέσως κατά την απόδρασή του. Ο Κροάτης έσπασε το κεφάλι του κόμη με ένα ασημένιο βάζο.

Αγόρασε εν συνεχεία το κτήριο ο μάνατζερ των Who, Christopher “Kit” Lambert, που οι Βενετοι αποκαλούσαν βαρόνο. Χρεοκόπησε παρότι ουσιαστικά ήταν ο δημιουργός του διάσημου συγκροτήματος, συνελήφθη για υποθέσεις ναρκωτικών και σκοτώθηκε -μάλλον ήταν ατύχημα- πέφτοντας το 1981 από τις σκάλες στο σπίτι του στο Κένσιγκτον -υπέστη εγκεφαλική αιμορραγία. Ο μπασίστας του γκρουπ, John Entwistle, νοίκιασε το παλάτι για μια εβδομάδα διακοπές στη Βενετία. Θεωρείται ότι φταίει η “κατάρα” για το θάνατο του το 2002 στη Νεβάδα, όπου πέθανε από ανακοπή. Με το παλάτι συνδέθηκε ένας Βενετός επιχειρηματίας, ο Fabrizio Ferrari, που θεωρείται ότι κι αυτός δεν γλίτωσε από την κατάρα του Ca’ Dario που χτύπησε τόσο τον ίδιο όσο και την αδερφή του. Όπως συνέβη με τον χρηματοδότη Ραούλ Γκαρντίνι, ο οποίος ενεπλάκη σε μεγάλο σκάνδαλο και αυτοκτόνησε το 1993. Μετά τον θάνατο του Γκαρντίνι ήταν πλέον πολύ δύσκολο να πουληθεί το κτίριο, ακόμα κι αν φαίνεται ότι ο σκηνοθέτης του κινηματογράφου Woody Allen είχε δελεαστεί από την ιδέα. Η κόρη του Gardini, Elisabetta, πούλησε το Ca’ Dario το 2006 σε μια αμερικανική εταιρεία που προτίμησε την ανωνυμία, για λογαριασμό ενός άγνωστου αγοραστή που ανέθεσε σε εργολάβους την αποκατάσταση του κτηρίου.