Συνέντευξη – φωτιά από την προσωπάρχη του Λευκού Οίκου: “Αλκοολική προσωπικότητα” ο Τραμπ – Τι λέει για Μασκ, Βανς, Μπόντι

Η Γουάιλς, γνωστή ως χαμηλών τόνων εμφανίζεται ασυνήθιστα ωμή. Οι αποσπασματικές αλλά διαδοχικές αποκαλύψεις της προκαλούν αναστάτωση στην Ουάσιγκτον, σε τέτοιο βαθμό ώστε η ίδια να επιχειρεί λίγες ώρες αργότερα να αποστασιοποιηθεί, καταγγέλλοντας τη συνέντευξη ως «κακοπροαίρετο χτύπημα» εναντίον της κυβέρνησης Τραμπ.

Η φράση που ξεχωρίζει –και στοιχειώνει το ρεπορτάζ– αφορά τον ίδιο τον Τραμπ. Η Γουάιλς τον περιγράφει ως άνθρωπο με «προσωπικότητα αλκοολικού», παρά το γεγονός ότι δεν πίνει. Ο ίδιος ο Τραμπ υποβάθμισε το σχόλιο, παραδεχόμενος ωστόσο ότι έχει «εθιστική και κτητική προσωπικότητα».

Ακόμη πιο εκρηκτικά είναι όσα λέει για τους συνεργάτες του:

• Για την υπουργό Δικαιοσύνης Παμ Μπόντι, υποστηρίζει ότι «τα έκανε θάλασσα» με την υπόθεση Έπσταϊν.
• Στον Έλον Μασκ αποδίδει χαοτική διοίκηση, σημειώνει πως είναι δηλωμένος χρήστης κεταμίνης και υπονοεί ότι στη χρήση αυτή οφείλονται οι καταστροφικές αποφάσεις για την USAID.
• Όσον αφορά στον αντιπρόεδρο Τζέι Ντι Βανς, τον χαρακτηρίζει «συνωμοσιολόγο» και αφήνει αιχμές για τον πολιτικό οπορτουνισμό του, αφού από σφοδρός επικριτής του Τραμπ έγινε φανατικός υποστηρικτής του.

Βενεζουέλα και νέοι ψηφοφόροι

Η Γουάιλς δεν περιορίζεται σε προσωπικές κρίσεις. Αποκαλύπτει ότι τα πλήγματα κατά «ναρκοπλοίων» στην Καραϊβική δεν γίνονται πρωτίστως για την καταπολέμηση των ναρκωτικών, αλλά για να ασκηθεί πίεση στον Νικολάς Μαδούρο. «Θέλει να ανατινάζει πλοία μέχρι να λυγίσει ο Μαδούρο», φέρεται να λέει — μια φράση που αλλάζει δραματικά το πλαίσιο της αμερικανικής πολιτικής και φέρνει στο προσκήνιο σενάρια κλιμάκωσης και ακόμη και πολέμου.

Η Γουάιλς ανησυχεί ότι η υπόθεση Έπσταϊν και η εμμονή με την εξωτερική πολιτική αποξενώνουν κρίσιμες ομάδες: τους νέους, τους ακροατές του Joe Rogan, τους «νεοεισερχόμενους» στον τραμπικό συνασπισμό. «Δεν εξελέγη για αυτό», λέει για τον Τραμπ, φωτογραφίζοντας το χάσμα ανάμεσα στην καθημερινότητα και την πολιτική ατζέντα. Αν κάτι μένει από τις συνεντεύξεις, είναι η εικόνα μιας κυβέρνησης όπου η διαφωνία καταγράφεται, αλλά δεν εμποδίζει τίποτα. Και μιας επικεφαλής προσωπικού που γνωρίζει τους κινδύνους, αλλά αποδέχεται το τίμημα.

Πηγή: Vanity Fair