Τι συνδέει τους πολέμους σε Ιράκ, Αφγανιστάν και Ουκρανία

Η Βικτόρια Νούλαντ καταγράφηκε σε τηλεφωνική κλήση να σχεδιάζει το ποιος θα κυβερνούσε την Ουκρανία μετά το πραξικόπημα. Η εξωτερική παρέμβαση οδήγησε στην καταστροφή που βιώνει σήμερα η Ουκρανία. Εν τούτοις, καθ’ όλη τη διάρκεια αυτής της σύγκρουσης, οι πολιτικοί και τα μέσα ενημέρωσης κατηγορούν τη Ρωσία εξ ολοκλήρου για ό,τι έχει συμβεί. Οι Ρώσοι δεν είναι άγγελοι. Αλλά οι πραγματικοί κακοί εδώ είναι οι νεοσυντηρητικοί των ΗΠΑ και οι Ευρωπαίοι ομόλογοί τους, που προκάλεσαν τη ρωσική εισβολή και τις συνέπειες της.

Με την αλλαγή ηγεσίας στο Λευκό Οίκο, οι ΗΠΑ προσπαθούν να διαχειριστούν και να λύσουν ένα πρόβλημα που οι ίδιοι δημιούργησαν. Πίστευαν ότι μπορούσαν να προωθήσουν το ΝΑΤΟ στο κατώφλι της Ρωσίας, χωρίς συνέπειες. Υποθετικά, αν η Ρωσία και η Κίνα κατασκεύαζαν στρατιωτικές βάσεις στα νότια σύνορα των ΗΠΑ, ποια θα ήταν η απάντησή τους; Η Ουκρανία χρησιμοποιήθηκε, είτε για να απομειώσει τη ρωσική στρατιωτική ισχύ, είτε στην καλύτερη περίπτωση για να προκληθεί ήττα της Ρωσίας, με παρεπόμενο την ανατροπή του Πούτιν. Σε κάθε περίπτωση όμως οι δυτικοί ηγέτες γνώριζαν το πόσο αυτοκτονικό ήταν για την Ουκρανία να αντιμετωπίσει τη Ρωσία. Το Κίεβο δεν θα μπορούσε να αντισταθεί στην πολεμική μηχανή της Ρωσίας, ακόμη και με την υποστήριξη του ΝΑΤΟ. Έτσι φθάσαμε στην διεξαγωγή ενός πολέμου δι’ αντιπροσώπων μέχρι και τον τελευταίο Ουκρανό.

 Οι ΗΠΑ από περιπέτεια σε περιπέτεια

Η ουκρανική σύγκρουση όπως αναμενόταν εξελίχθηκε σε μια ακόμη δυτική “περιπέτεια” καταδικασμένη σε αποτυχία. Η Ευρώπη και οι Ηνωμένες Πολιτείες βρίσκονται σε ένα τέλμα χωρίς διέξοδο. Με την Γηραιά Ήπειρο να βρίσκεται επί πλέον στο χείλος της οικονομικής κατάρρευσης. Η ΕΕ σε ταύτιση με την πολιτική Μπάιντεν ξεκίνησε μια αντιπαράθεση με τη Ρωσία, εκθέτοντας την οικονομία της σε μια άνευ προηγουμένου κρίση, υπό την επίδραση ψευδαισθήσεων και φαντασιώσεων που δεν είχαν σχέση με την πραγματικότητα.

Να θυμίσουμε ως παράδειγμα τις δηλώσεις του πρώην Γάλλου Υπουργού Οικονομικών Μπρουνό Λεμέρ, ο οποίος υποσχέθηκε να “γονατίσει” τη ρωσική οικονομία, τονίζοντας εμφατικά: «Θα προκαλέσουμε την κατάρρευση της ρωσικής οικονομίας μέσω των δυτικών οικονομικών κυρώσεων». Αυτή η στάση, υποστηρίζει, αποκαλύπτει, ένα αφελές επίπεδο ανάλυσης της κατάστασης στη Ρωσία. Η Μόσχα και ο Πούτιν, που θεωρούνταν εύθραυστοι, έχουν αποδειχθεί αξιοσημείωτα ανθεκτικοί.

Δεν μπορούμε να αποφύγουμε τους παραλληλισμούς με τις δυτικές περιπέτειες του παρελθόντος στο Ιράκ, και στο Αφγανιστάν. Η εισβολή στο Ιράκ το 2003 είχε σαν αποτέλεσμα, εκατοντάδες χιλιάδες άνθρωποι να “χαθούν” για το τίποτα…Το αποδεικνύει η κραυγαλέα αποτυχία εγκαθίδρυσης μιας βιώσιμης δημοκρατίας. Οι απώλειες στον πόλεμο του Ιράκ (από το 2003 και μετά) ήταν τεράστιες, με εκατοντάδες χιλιάδες Ιρακινούς πολίτες νεκρούς, (πάνω από 650.000 έως το 2006, σύμφωνα με το περιοδικό The Lancet), και χιλιάδες νεκρούς από την αμερικανική δύναμη, (4.423 νεκροί έως το 2010). Δεν πρέπει να αγνοηθούν και οι μακροπρόθεσμες συνέπειες στην περιοχή, όπως η άνοδος του εξτρεμισμού και η αποσταθεροποίηση της Μέσης Ανατολής.

Το ίδιο ρεφρέν στο Αφγανιστάν, όπου οι Ηνωμένες Πολιτείες πέρασαν είκοσι χρόνια πριν αποσυρθούν ντροπιασμένες το 2021. Αυτή η σύγκρουση, μέρος του “Πολέμου κατά της Τρομοκρατίας”, ήταν η μακρύτερη σύρραξη στην ιστορία των ΗΠΑ και έληξε επίσημα με συμφωνία ανάμεσα σε ΗΠΑ και Ταλιμπάν στη Ντόχα, με την αποχώρηση να ολοκληρώνεται τον Αύγουστο του 2021. Το ανθρώπινο κόστος, για τους Αφγανούς, για τους εργαζόμενους των ΜΚΟ και τους δημοσιογράφους, για τους στρατιώτες και τις οικογένειές τους, είναι ανυπολόγιστο. Υπάρχουν εκτιμήσεις για τα άμεσα θύματα του πολέμου, αλλά ελάχιστα έχουν ειπωθεί για τις έμμεσες απώλειες της σύγκρουσης: τη φτώχεια, την πείνα, τις ψυχικές ασθένειες και τις δια βίου επιπτώσεις στην υγεία και την ευημερία των Αφγανών. Επιπλέον, υπήρξαν σχεδόν 2,6 εκατομμύρια Αφγανοί πρόσφυγες σε όλο τον κόσμο το 2020. Όσον αφορά το οικονομικό κόστος, η Ουάσιγκτον ξόδεψε πάνω από 2,6 τρισεκατομμύρια δολάρια για τον πόλεμο στο Αφγανιστάν.

Σήμερα, το ίδιο συμβαίνει στην Ουκρανία, το ίδιο σενάριο καταστροφής επαναλαμβάνεται. Το ΝΑΤΟ και οι Ηνωμένες Πολιτείες δεν διδάσκονται από τα λάθη τους. Στην Ουκρανία, έχουν βαλτώσει σε μια περιπέτεια χωρίς πιθανότητες επιτυχίας, επιδιώκοντας ανέφικτους στόχους. Άσκοπες θυσίες για απατηλά κέρδη: το μοτίβο είναι σαφές και η Δύση φαίνεται καταδικασμένη να το επαναλαμβάνει…Επιπρόσθετα δεν μπορεί να μην κοστολογηθεί μία άλλη παράμετρος, που είναι οι παράπλευρες συνέπειες της ουκρανικής σύγκρουσης, που επιταχύνουν μια βαθιά γεωπολιτική αναδιάταξη. Μια διεθνής δύναμη έχει σχηματιστεί στον κόσμο, που ονομάζεται «Παγκόσμιος Νότος», που συντίθεται από την ενοποίηση των αναπτυσσόμενων χωρών, που έχουν κουραστεί από τις δυτικές επιταγές και κηδεμονίες. Στην πρώτη γραμμή: και οι BRICS, με την Ρωσία ως αιχμή του δόρατος. που συνθέτουν ένα μπλοκ που αποκτά επιρροή, προσφέροντας, μια εναλλακτική λύση στην αμερικανική και δυτική κυριαρχία. Αυτή η όσμωση, αποδυναμώνει την ατλαντική ηγεμονία.

Και ξαφνικά… η Βόρεια Κορέα!

Η ουκρανική κρίση έχει επιταχύνει αυτόν τον γεωπολιτικό μετασχηματισμό στην παγκόσμια σκακιέρα. Νέες αρχιτεκτονικές όπως ο Οργανισμός Συνεργασίας του Σαγκάης, οι χώρες BRICS και η Κοινοπολιτεία Ανεξάρτητων Κρατών (ΚΑΚ) στοχεύουν να αποτελέσουν μια εναλλακτική λύση στην ηγεμονία των Ηνωμένων Πολιτειών και της Ευρώπης. Αυτά τα μπλοκ επιτρέπουν τα συλλογική απάντηση σε μονομερείς κυρώσεις, την ανάπτυξη παράλληλων αγορών και χρηματοοικονομικών κυκλωμάτων – και τη στρατηγική μείωση της εξάρτησης από το δολάριο. Η δυναμική που αναπτύσσεται καθιστά δυνατή την εύρεση άλλων αγορών και άλλων διεξόδων, για χώρες που βρίσκονται στο στόχαστρο κυρώσεων.

Η ενίσχυση της στρατιωτικής συνεργασίας Ρωσίας-Β. Κορέας είναι ακόμη ένα επίχειρο της πρόκλησης της ουκρανικής κρίσης. Η Ρωσία αντιμετώπισε έλλειμμα συμβατικών όπλων, όπως βλήματα πυροβολικού και πυραύλους, με την Βόρεια Κορέα να καλύπτει τις ανάγκες της. Σε ανταπόδοση, πρόθεση της Ρωσίας είναι να βοηθήσει την Βόρεια Κορέα στην παραγωγή UAV τύπου Shahed, των φονικών ιρανικών “καμικάζι” drone που έχουν αλλάξει τη φύση του πολέμου στην Ουκρανία. Σύμφωνα με ουκρανικές πηγές, η Μόσχα και η Πιονγιάνγκ έχουν ήδη συμφωνήσει να οργανώσουν τη μεταφορά τεχνογνωσίας για την κατασκευή των μοντέλων Garpiya και Geran – το τελευταίο είναι η ρωσική ονομασία του Shahed-136. Η συμφωνία αυτή, αποτελεί και ένα σημαντικό βήμα γεωπολιτικής αναδιάταξης, ενισχύοντας τη στρατιωτική συνεργασία Ρωσίας–Βόρειας Κορέας-Ιράν.

Ο πόλεμος της Ρωσίας εναντίον της Ουκρανίας έδωσε επίσης στη Βόρεια Κορέα τη δυνατότητα να δοκιμάσει τα όπλα και τα στρατεύματά της και να αποκτήσει πολύτιμες γνώσεις για τον σύγχρονο πόλεμο. Η βιομηχανία συμβατικών όπλων της έχει εισέλθει σε μια εποχή αναγέννησης, χάρη στην ζήτηση από τη Μόσχα, βλημάτων πυροβολικού και πυραύλων και την ρωσική στρατιωτική τεχνολογία που ρέει προς την αντίθετη κατεύθυνση, ανέφεραν Νοτιοκορεάτες αναλυτές. Αυτή η εξέλιξη θα βοηθήσει σημαντικά στη μείωση του χάσματος με τη Νότια Κορέα στα συμβατικά όπλα. Ο Κιμ έχει πλέον μεγαλύτερη ικανότητα να αποσταθεροποιήσει την περιοχή της Ανατολικής Ασίας και μεγαλύτερη επιρροή σε περίπτωση που καθίσει ξανά να μιλήσει με τον Πρόεδρο Ντόναλντ Τραμπ.

αραμένει άγνωστο για το πόση ευαίσθητη τεχνολογία είναι διατεθειμένη να μοιραστεί η Ρωσία με τη Βόρεια Κορέα, η οποία έχει επανειλημμένα αποτύχει να εκτοξεύσει στρατιωτικούς κατασκοπευτικούς δορυφόρους, ενώ για να κατασκευάσει ένα πυρηνοκίνητο υποβρύχιο, η χώρα θα χρειαζόταν έναν μικρό πυρηνικό αντιδραστήρα. Ενα τέτοιο υποβρύχιο, θα είχε την ικανότητά του να διασχίζει τον Ειρηνικό και να εξαπολύσει πυρηνική επίθεση στην ηπειρωτική χώρα των ΗΠΑ. Αυτό βέβαια είναι πολιτικά πολύ επικίνδυνο, κάτι που κάνει την Μόσχα πολύ προσεκτική. Αλλά και μόνο η απλή απειλή, ότι θα μπορούσε να συμβεί δίνει στον Κιμ μεγαλύτερη επιρροή. Τα κρατικά μέσα ενημέρωσης της Βόρειας Κορέας έχουν δείξει μέρος αυτού που χαρακτήρισαν ως ένα πυρηνοκίνητο υποβρύχιο υπό κατασκευή, που αποτελεί το πιο επικίνδυνο όπλο που έχει αποκαλύψει η Βόρεια Κορέα μέχρι στιγμής.

Συμπερασματικά, η ιστορία επαναλαμβάνεται, με το βαρύ τίμημα να το πληρώνουν οι χώρες που στοχοποιούνται. Οι ξένες επεμβάσεις που γίνονται με επίκληση των “δυτικών” αξιών και για παραβιάσεις του διεθνούς δικαίου, εν τέλει επιδεινώνουν τα προβλήματα που θα έλυναν, προσθέτοντας, ατιμώρητα, πόνο στους πληθυσμούς που υποτίθεται ότι θα ανακούφιζαν. Κάθε φορά τα γεγονότα, όχι μόνον διαψεύδουν τις υποσχέσεις για ένα καλύτερο αύριο αλλά κάθε φορά, η Δύση εξέρχεται ζημιωμένη από τις επεμβάσεις της. Επί πλέον πάσχοντας από αμνησία, πυροδοτεί τον επόμενο πόλεμο… Ποτέ άλλοτε το γνωμικό που θεωρείται ότι προέρχεται, παραφρασμένο, από τον Άγιο Βερνάρδο του Κλαιρβώ (1090-1153): “ο δρόμος προς την κόλαση είναι στρωμένος με καλές προθέσεις”(“L’enfer est plein de bonnes volontés ou désirs”), δεν φαίνεται τόσο καίριο…