Το Assosciated Press “ταξιδεύει” τους τραγόμορφους Κουδουναραίους του Διστόμου σε όλο τον κόσμο!

ΔΙΣΤΟΜΟ, Ελλάδα (AP) — Αισθάνεστε καταβεβλημένοι από τις καθημερινές υποχρεώσεις ή την καταστροφή; Οι αρχαίοι Έλληνες είχαν ένα φάρμακο για την επαγγελματική εξουθένωση που εξακολουθούσαν να εφαρμόζουν κάθε χρόνο οι αγροτικοί απόγονοί τους.

Στο ορεινό χωριό Δίστομο, οι «Κουδουναραίοι» -στην κυριολεξία οι «Άνθρωποι ΤΩΝ ΚΟΥΔΟΥΝΙΏΝ» – μεταμορφώνονται σε μισάνθρωπους, μισό θηρίο γλεντζέδες σε μια ιεροτελεστία που χρονολογείται από την προχριστιανική εποχή.

Ντυμένοι με δέρματα προβάτων και κατσικιών με βαριές σφυρηλατημένες στο χέρι χάλκινες καμπάνες δεμένες με αλυσίδες στη μέση τους, οι Κουδουναραιοι χόρεψαν στους δρόμους τη Δευτέρα αυτού του χωριού με κόκκινη στέγη, δύο ώρες οδικώς βορειοδυτικά της Αθήνας.

Ο εκκωφαντικός κρότος που κάνουν οι χορευτές και οι γεμάτες βωμολοχίες τους καθώς δένονται γύρω από μια φωτιά στην κεντρική πλατεία είναι μια ηχητική επίθεση με τροφοδοσία κρασιού. Και αυτό είναι το θέμα.

Οι ηδονιστικές αποκριάτικες παραδόσεις σε όλη την ελληνική καρδιά και τα νησιά ανάγονται στις εκστατικές πομπές στην αρχαιότητα προς τιμήν του Διονύσου, του θεού του κρασιού, της γονιμότητας και του γλεντιού και ήταν τότε, όπως και τώρα, μια πολιτιστική βαλβίδα πίεσης.

«Δίνουμε στην κοινωνία ένα τράνταγμα… και προσπαθούμε να αφαιρέσουμε τις κακοτυχίες, τα προβλήματά τους, να τους φτιάξουμε τη διάθεση για να νιώσουν κάτι», είπε ο Γιώργος Παπαϊωάννου, ένας 29χρονος εργάτης στο εργοστάσιο αλουμινίου, γνωστός κατά τη διάρκεια του καρναβαλιού ως πρόεδρος των Κουδουναραιων του Διστόμου.

«Επισκεπτόμαστε ακόμη και νεκροταφεία, κάνοντας θόρυβο για να «ξυπνήσουμε» τις ψυχές όσων πέρασαν, υπενθυμίζοντας σε αυτούς και στους ζωντανούς ότι είμαστε εδώ, γιορτάζοντας τη ζωή», είπε.

Η αρχαία παράδοση που ασκούνταν από τις αγροτικές κοινότητες για την έναρξη της άνοιξης ενσωματώθηκε τελικά στο χριστιανικό ημερολόγιο. Η Δευτέρα σηματοδοτεί το τέλος του καρναβαλιού και την έναρξη της Σαρακοστής, μια περίοδο διατροφικών περιορισμών και αυξημένης θρησκευτικής τήρησης πριν από το Πάσχα, που φέτος πέφτει στις 20 Απριλίου.

Το Δίστομο είναι γνωστό στους Έλληνες ως σύμβολο των κακουχιών εν καιρώ πολέμου. Τον Ιούνιο του 1944, οι κατοχικές ναζιστικές δυνάμεις έσφαξαν 230 πολίτες χωρικούς, συμπεριλαμβανομένων περισσότερων από 50 παιδιών σε αντίποινα για επιθέσεις από μαχητές της αντίστασης. Ένα λιτό στιλ Μαυσωλείο του Β’ Παγκοσμίου Πολέμου έχει θέα στο χωριό.

«Μετά τη σφαγή καταφέραμε να κρατήσουμε ζωντανή την παράδοση. Είναι για να ξυπνήσει η άνοιξη», είπε ο δήμαρχος Διστόμου, Ιωάννης Σταθάς. «Πρόκειται για μια παράδοση πολλών αιώνων, μια προχριστιανική παράδοση και μεταφέρεται από γενιά σε γενιά».

Φετος οι ί ΚΟΥΔΟΥΝΑΡΑΙΟΙ, πολλοί από τους οποίους μαθητές σχολείου, κρατούσαν φωτοβολίδες και ξύλινα ραβδιά ελιάς καθώς έμπαιναν στο χωριό, ακολουθούμενοι από παιδιά που γελούσαν και τους γονείς τους ντυμένους δεινόσαυρους, αστυνομικούς και άλλες αποκριάτικες στολές.

Στους γλεντζέδες μοιράστηκαν πλαστικά ποτήρια γεμάτα με κρασί και μερίδες φασολάδας, καθώς τα παιδιά χόρευαν με ένα μείγμα ελληνικής λαϊκής μουσικής, επιτυχίες των δυτικών τσαρτ και K-pop.

Η Αμαλία Παπαϊωάννου, ιστορικός και επιμελητής του Μουσείου Διστόμου, είπε ότι οι κάποτε ανδροκρατούμενες γιορτές έχουν παραμείνει επίκαιρες ενσωματώνοντας κομμάτια νεωτερικότητας, αλλά παραμένουν ριζωμένες στις αγροτικές παραδόσεις.

Οι αγροτικές κοινωνίες, που ιστορικά στηρίζονται σε ευνοϊκές συνθήκες στη φύση για την επιβίωσή τους, δημιούργησαν αυτές τις τελετουργίες για να αποκρούσουν το κακό και την κακοτυχία, είπε. Το καρναβαλικό γλέντι χρησίμευε για αιώνες ως μια εγκεκριμένη περίοδος χάους πριν επιστρέψει στη δομή και τον περιορισμό.

«Επιτρέπει μια σύντομη περίοδο κοινωνικής αντιστροφής: Οι άνθρωποι φορούν μεταμφιέσεις και η ομιλία, συμπεριλαμβανομένων των χυδαίων αστείων, απελευθερώνεται προσωρινά. Ακόμη και η Εκκλησία ανεχόταν ιστορικά τέτοιες γιορτές, αναγνωρίζοντας τη βαθιά ριζωμένη πολιτιστική και κοινοτική σημασία τους», είπε.«Θα μπορούσατε να το ονομάσετε επαναφορά».