Το δράμα του 26χρονου ορφανού με υστέρηση, που μαχαιρώθηκε στις Σπέτσες – Κατηγορούμενος ο γιος Πανεπιστημιακού

Η καθηγήτρια τους 26χρονου Γρηγόρη που δούλευε σε συνεργείο μοτοσικλετών στις Σπέτσες και βρέθηκε μαχαιρωμένος δίπλα στο μηχανάκι του, περιγράφει τη δραματική και σύντομη ζωή του.

Ο Γρηγόρης ήταν παιδί “ειδικών αναγκών” με νοητική υστέρηση και ορφανός. Όπως είπε μια καθηγήτριά του πήγαινε σε ειδικό σχολείο. Μέχρι την B’ Γυμνασίου, δεν είχε μάθει ούτε να γράφει, ούτε να διαβάζει, ούτε καν να διαχειρίζεται τα χρήματα και να δίνει ρέστα και ήταν πολύ ταλαιπωρημένο πλάσμα. Έμπλεξε κάποια στιγμή και με άλλα προβλήματα και βρέθηκε μαχαιρωμένος.

«Τον Γρηγόρη τον γνώρισα όταν μπήκε στο Τμήμα Ένταξης. Μπήκε πρώτη φορά το 2008.  Το παιδί δεν είχε γνωμάτευση επίσημου φορέα γιατί για να πάρεις επίσημη γνωμάτευση έπρεπε να πας στον Πειραιά αρκετές φορές. Η οικογένεια ήταν πολύ φτωχή και δεν είχε τέτοια επίσημη γνωμάτευση. Αλλά την αξιολόγηση την έκανα εγώ. Το παιδάκι είχε σίγουρα νοητική υστέρηση και είχε ενημερωθεί και ο σύμβουλος ειδικής αγωγής και φοιτούσε στο Τμήμα Ένταξης» περιγράφει η καθηγήτρια.

Πέθανε ο πατέρας

«Τον Γρηγόρη πάντα τον έπαιρνα μόνο του γιατί ήταν δύσκολη περίπτωση. Το έπαιρνα από την τάξη και έκανα εξειδικευμένη δουλειά. Αυτό το παιδί όταν πήγα εγώ το 2008, ήταν συντετριμμένο. Είχε πεθάνει πριν από τρεις ημέρες ο πατέρας του και τον βρήκα να δαγκώνει τα κάγκελα του σχολείου. Ήταν σε άγρια κατάσταση και ψυχολογικά και μαθησιακά. Δεν είχε μπει στο δημοτικό ποτέ σε τάξη. Το κλείδωναν το παιδί σε ένα δωμάτιο και όταν τον ρώτησα γιατί σε βγάλανε παιδί μου από το δωμάτιο, είπε «Επειδή σφράγισα το μπουφάν της διευθύντριας με σφραγίδες»

»Στη B’ Γυμνασίου μπήκε πρώτη φορά σε τάξη. Και για να τον βάλω σε τάξη μου πήρε πολύ χρόνο. Ήταν δύσκολο για μένα γιατί ήταν η πρώτη φορά που δούλευα ως αναπληρώτρια και μου πήρε 15 ημέρες για να το καταφέρω. Δεν ήθελε να μπει σε κλειστό χώρο. Έκανε γύρος στο προαύλιο. Και μετά έκανε γύρους με το ποδήλατο. Αυτό το παιδί ήταν με ένα ποδήλατο στις Σπέτσες. Όλοι τον έβλεπαν. Και μετά ήταν συνέχεια με ένα μηχανάκι και προσπάθησα μέσα από το ποδήλατο να τον προσεγγίσω και να με εμπιστευτεί για να μπορέσουμε να κάνουμε μάθημα. Και η πορεία του ήταν πολύ καλή. Κατάφερε να μάθει να γράφει και να διαβάζει γιατί μέχρι τότε δεν ήξερε. Το παιδί είχε καθαρά νοητική υστέρηση. Δεν ήξερε ούτε τα χρήματα να διαχειριστεί. Τον κορόιδευαν με τα ρέστα.

Η μάνα πελαγωμένη

»Η μητέρα του ήταν μια γυναίκα σε άθλια κατάσταση. Είχε χάσει τον άνδρα της και ήρθε στο σχολείο μαυροφορεμένη και κλαμένη και μου είπε «Σε παρακαλώ κάνε ότι μπορείς με το παιδί μου… Σε παρακαλώ ο,τι μπορείς κάνε». Μετά δεν την ξαναείδα τη γυναίκα γιατί και εκείνη πάλευε να επιβιώσει. Δεν είχε κανένα πόρο. Ο πατέρας ήταν υδραυλικός.

»Παρατήρησα ότι είχε προβλήματα και με τα δόντια του. Και μου είπε “κυρία πρέπει να πάω να τα φτιάξω”. Έκανε κάτι επεμβάσεις γιατί είχε ένα πρόβλημα στην κάτω γνάθο. Και δεν μιλούσε καθαρά. Το παιδί φαινόταν ότι είχε κάποιο σύνδρομο το οποίο όμως ιατρικά δεν ήταν διαγνωσμένο ήταν όμως πασιφανές. Και αυτό θα σας πουν και οι εκπαιδευτικοί που ασχολήθηκαν μαζί του.

»Είχε μια συμπεριφορά κάποιες φορές προκλητική και ήταν αθυρόστομος όμως όλα αυτά ήταν απόρροια της νοητικής υστέρησης. Όμως ήταν άκακος.  Ήταν σαν αγρίμι το οποίο όμως ήθελε φροντίδα και κάποιος να ασχοληθεί μαζί του. Γιατί κανένας δεν είχε ασχοληθεί. Όλοι τον απέρριπταν. Ήταν ένα παιδί του βίωνε την απόρριψη και γιαυτό έβγαζε την επιθετικότητα. Στην αρχή δάγκωνε τα κάγκελα, στο τέλος της χρονιάς με παρακαλούσε να κάνουμε μάθημα. Και την επόμενη χρονιά που δήλωσα τις Σπέτσες και δεν με πήραν και πήγα να τον δω μου είπε με παράπονο «Καλά κυρία, ούτε εσύ δεν με άντεξες; Γιατί έφυγες και δεν ήρθες εδώ; Γιατί με άφησες και δεν ήρθες να με βοηθήσεις;». Βίωνε την απόρριψη και αυτό τον πλήγωνε. Η κοινωνία απλά τον ανεχόταν. Δεν τον αποδεχόταν. Έκανε μικροζημιούλες στο νησί αλλά όλο ήξεραν ότι αυτό το παιδί ήταν ταλαιπωρημένο».

Ο φόνος

Σύμφωνα  με καταθέσεις, τον απείλησε με πυροβόλο όπλο και τον μαχαίρωσε με στιλέτο ένας νεαρός 22 ετών που είχε μπαρ στις Σπέτσες και που διαπληκτίσθηκε με το θύμα για άγνωστη συναλλαγή. Ο νεαρός, γιος  καθηγητή του ΕΜΠ, είχε ανοίξει πέρσι το μπαρ στις Σπέτσες και ήταν βασικά κάτοικος Αθηνών. Αρνείται την ενοχή του.

Δεν ξέρουμε και αν είχε επίγνωση της διανοητικής κατάστασης του θύματος, γιατί αν γινόταν χρήση ναρκωτικών, οι συμπεριφορές αλλοιώνονται. Τα συμπτώματα της νοητικής υστέρησης μπορεί να εκλήφθησαν ως απόρροια της χρήσης ναρκωτικών. Επίσης πέραν της έλλειψης γνωμάτευσης από ειδικό, που την αναφέρει και η καθηγήτριά του, πιθανόν η συμπεριφορά και η κάποια επιθετικότητα του νεαρού θύματος να συνδεόταν με κάποιο αδιάγνωστο ψυχικό νόσημα και όχι με υστέρηση. Ούτε το ένα ούτε το άλλο (υστέρηση ή νόσημα) υπάρχουν ενδείξεις ότι ήταν γνωστά στον φερόμενο ως δράστη.