Τοποθετήσεις κομμάτων για τη γενοκτονία των Ελλήνων της Μικράς Ασίας

Σύμφωνα με σχετική ανακοίνωση της Βουλής, η Ημέρα Εθνικής Μνήμης της Γενοκτονίας των Ελλήνων της Μικράς Ασίας από το τουρκικό κράτος καθιερώθηκε με ομόφωνη απόφαση της ελληνικής Βουλής στις 24 Σεπτεμβρίου 1998, με πρωτοβουλία τριών βουλευτών μικρασιατικής καταγωγής, του Γιάννη Καψή, του Γιάννη Διαμαντίδη και του Γιάννη Χαραλάμπους, που κατέθεσαν τη σχετική πρόταση νόμου.

Στη συνεδρίαση προήδρευσε ο Γ΄ αντιπρόεδρος της Βουλής, Αθανάσιος Μπούρας, ο οποίος τόνισε πως «η “Μικρασιατική Καταστροφή” συνοψίζει όλα τα ιστορικά γεγονότα του Σεπτεμβρίου του 1922, που αποτελούν μία από τις πιο θλιβερές σελίδες στην ιστορία της νεότερης Ελλάδας και με τα οποία τερματίστηκε η μακρόχρονη ιστορική παρουσία των Ελλήνων στην ιωνική γη», ενώ μεταξύ άλλων αναφέρθηκε στη συνεισφορά των προσφύγων από τη Μικρά Ασία στην πολιτική, κοινωνική και οικονομική ανάκαμψη της Ελλάδας, καθώς και στη σημαντική πολιτισμική συμβολή τους.

Τον ΣΥΡΙΖΑ εκπροσώπησε ο Θεόφιλος Ξανθόπουλος λέγοντας: «Είμαι εγγονός προσφύγων και για όλους εμάς οι αλησμόνητες πατρίδες είναι ζώσα πραγματικότητα». Αναφέρθηκε στον «πολύ μεγάλο αγώνα» των προσφύγων της Μικράς Ασίας για να μπορέσουν να ριζώσουν σε αυτόν τον τόπο, αλλά και στη «μεγάλη ώθηση στη χειμαζόμενη πατρίδα». Όπως είπε η επετειακή εκδήλωση «είναι μια σπίθα για να διατηρείται εσαεί η έμπνευση που έχει ανάγκη το έθνος για να προχωρήσει».

Ο Δημήτριος Μάντζος, ως εκπρόσωπος του ΠΑΣΟΚ χαρακτήρισε τη Γενοκτονία των Ελλήνων της Μικράς Ασίας «ένα έγκλημα εις βάρος ολόκληρης της ανθρωπότητας» και τόνισε ότι μαζί με την τραγωδία της Κύπρου, «είναι υποχρέωσή μας να μην ξεχαστεί». Επισήμανε το «αξιακό και ιστορικό μας χρέος να ενισχύουμε τη διεθνή θέση της χώρας μας, υπερασπιζόμενοι το διεθνές δίκαιο, να δουλέψουμε για τον κόσμο της δικαιοσύνης και της συνεργασίας, όπου οι λαοί θα ζουν αρμονικά χωρίς το τυφλό μίσος του τοξικού εθνικισμού και του θρησκευτικού φανατισμού».

Εκπροσωπώντας το ΚΚΕ, η Μαρία Κομνηνάκα προέταξε τα συμπεράσματα που με επώδυνο τρόπο προέκυψαν από τη Μικρασιατική Καταστροφή: «Οι ιμπεριαλιστικοί πόλεμοι είναι σε βάρος των λαών, και οι λαοί πρέπει να επαγρυπνούν, και να έχουν πίστη στη δύναμή τους, γιατί καμιά ιμπεριαλιστική συμμαχία δεν είναι συμπαγής και αήττητη».

Από την πλευρά της Ελληνικής Λύσης, ο Στυλιανός Φωτόπουλος επισήμανε ότι «για ακόμα μια φορά τα παιχνίδια των μεγάλων δυνάμεων της εποχής, των Γερμανών, αλλά και των Γάλλων παίχτηκαν στις πλάτες μας», ενώ υπογράμμισε και τις «ξεκάθαρα ελληνικές ευθύνες για τη μεγάλη στρατιωτική ήττα και τη συντριβή του στρατού» που «βαρύνουν τις πολιτικές ηγεσίες, τους διοικητές του στρατού, αλλά και μέρος του πνευματικού και δημοσιογραφικού κόσμου».

Η Θεανώ Φωτίου από τη Νέα Αριστερά, προσφυγικής καταγωγής κι η ίδια, είπε ότι «οι πρόσφυγες έγιναν οι φορείς της εθνικής τραγωδίας, αλλά και η ζωντανή απόδειξη της προαιώνιας ύπαρξης του μικρασιατικού ελληνισμού, την οποία αντλούσαν από τη διαχρονική ελληνικότητα των χαμένων πατρίδων», ενώ σημείωσε τις αναλογίες εκείνης της καταστροφής με τις σημερινές εμπόλεμες συρράξεις στην περιοχή μας.

Από το Δημοκρατικό Πατριωτικό Κίνημα ΝΙΚΗ η Ασπασία Κουρουπάκη χαρακτήρισε την Τουρκία «αμετανόητη για τα εγκλήματα που έχει διαπράξει σε βάρος των ελληνικών και των χριστιανικών πληθυσμών της Ανατολίας» και επέκρινε τη διαχρονική αντίδραση της Ελλάδας ως «παθητική». «Η κλεψύδρα όμως στερεύει για το εθνικό κέντρο και οι ψευδαισθήσεις φτάνουν στο τέλος τους» επισήμανε, τονίζοντας πως «δεν υπάρχουν περιθώρια κατευνασμού και εθνικών υποχωρήσεων».

Ο Αλέξανδρος Καζαμίας από την Πλεύση Ελευθερίας, υπογράμμισε ότι «η σημερινή μέρα μνήμης των Ελλήνων της Μικράς Ασίας μάς κάνει να σκεφτόμαστε τη γενοκτονία, την εθνοκάθαρση και την τραγωδία της προσφυγιάς και του ξεριζωμού» και «μας υποχρεώνει ηθικά και να καταλαβαίνουμε και να συναισθανόμαστε και να στηρίζουμε, αλλά και να υπερασπιζόμαστε όλους εκείνους τους λαούς που βιώνουν τα ίδια σήμερα, τη γενοκτονία, την εθνοκάθαρση, το διωγμό και την προσφυγιά».

Ο Ιωάννης Κόντης από τους «Σπαρτιάτες», προσφυγικής καταγωγής επίσης, αναφέρθηκε στον «προδοτικό ρόλο των τότε συμμάχων, που ποτέ δεν υπήρξαν φιλέλληνες», και είπε ότι η μετάδοση εκείνων των γεγονότων προς τις νεότερες γενιές της χώρας μας είναι ελλιπής.

Η επετειακή συνεδρίαση ολοκληρώθηκε με την τοποθέτηση του υπουργού Εσωτερικών Θεόδωρου Λιβάνιου, ο οποίος μεταξύ άλλων είπε ότι «έχουμε χρέος όλοι μας να διδασκόμαστε και να μαθαίνουμε από την ιστορία μας, να μην την ξεχνάμε. Πρέπει να γνωρίζουμε πότε ο ελληνισμός μεγαλουργεί, πότε προοδεύει, ποτέ δυναμώνει, πότε ευημερεί. Ταυτόχρονα, όμως, δεν πρέπει να λησμονούμε πότε έχει συρρικνωθεί, πότε έχει πληγωθεί και πώς έχει καταφέρει να σταθεί και πάλι στα πόδια του. Αυτό είναι χρέος μας, νομίζω, απέναντι σε όλους όσους χάθηκαν στη Μικρά Ασία».

Πηγή: ΑΠΕ-ΜΠΕ