Τουρκία: Αρχαίο άγαλμα βρέθηκε σε ναό της Δήμητρας

Το άγαλμα ύψους 1,90 μέτρων, από το οποίο λείπουν η κεφαλή και τα χέρια, εκτιμάται ότι είναι περίπου 2000 ετών και εντοπίστηκε στις ανασκαφές που γίνονται από το 2018 γύρω από το ναό της Δήμητρας στην περιοχή Ουλούμπεϊ, στα νότια του Ουσάκ. Θα εκτεθεί σε περίπου έξι μήνες στο μουσείο του Ουσάκ, δήλωσε στο τουρκικό πρακτορείο ειδήσεων Anadolu ο Σαμπρί Τζεϊλάν, διευθυντής του τοπικού παραρτήματος του υπουργείου Πολιτισμού και Τουρισμού της Τουρκίας.

 

Uşak’taki Blaundos Antik Kenti’nde, Roma dönemine ait baş kısmı eksik bir kadın heykeli bulundu https://t.co/ZOSEl849uO pic.twitter.com/2ANeOTqs65

— Anadolu Ajansı (@anadoluajansi) September 21, 2024

Η πόλη

H Βλαύνδος -ελληνική ονομασία της αρχαιότερης Μλαύνδου- ήκμασε επί Σελευκιδών κυρίως, και βρίσκεται  40 χλμ. νοτίως του Ουσάκ και 200 χλμ. ανατολικά της Σμύρνης. Μολονότι πολλές από τις μεγαλύτερες πόλεις της ενδοχώρας της Μικράς Ασίας, όπως οι Σάρδεις και η Ιεράπολις, έχουν ανασκαφεί συστηματικά, οι μικρότερες, όπως η Βλαύνδος η οποία σώζεται σε σχετικά πολύ καλή κατάσταση, παραμένουν σε μεγάλο βαθμό ανεξερεύνητες. Στο Μεσαίωνα η πόλη φαίνεται να εγκαταλείφθηκε οριστικά.

Η θέση της έχει εντοπιστεί απέναντι από το σημερινό χωριό Sülümenli, στην περιοχή Ulubey της επαρχίας Uşak. σε υψόμετρο περίπου 600 μέτρων σε ύψωμα που ορίζεται στις τρεις πλευρές του από βαθιές κοιλάδες και ήταν μια από τις ανεξερεύνητες αρχαιολογικά πόλεις στην ύπαιθρο χώρα της Λυδίας και της Φρυγίας. Οι δίγλωσσες επιγραφές της πόλης (ελληνικά και λατινικά) μαρτυρούν σχετικά ισχυρή ρωμαϊκή παρουσία μετά την κατάληψή της από τους Ρωμαίους.

Το  405 π.Χ. ο Φαρνάβαζος είχε υπό τον έλεγχό του μια πόλη καλούμενη Βλαύδα, και εγκατέστησε εκεί εξόριστους Μιλήσιους, οπότε πολλοί υποθέτουν ότι η Βλαύνδος προήλθε από την Βλαύδα, κάτι που δεν είναι αποδεκτό από όλους. Κατά το πρώτο ήμισυ του 3ου αι. π.Χ. εγκαταστάθηκαν εκεί χιλιάδες στρατιώτες υπό τους Σελευκίδες. Μετά το 188 π.Χ. η πόλη περιήλθε στην κυριαρχία των βασιλέων του Περγάμου. Το 129 π.Χ., μετά την ίδρυση της ρωμαϊκής επαρχίας της Ασίας, η Μλαύνδος/Βλαύνδος άρχισε να κόβει δικό της νόμισμα.

Η πόλη γνώρισε σημαντική ανάπτυξη την περίοδο των Φλαβίων και η ακμή συνεχίστηκε κατά το 2ο αι. μ.Χ., εποχή κατά την οποία κατασκευάστηκαν ένα θέατρο και ένα υδραγωγείο. Επιγραφή αναφέρει ΒΛΑ(Ο)ΥΝΔΕΩΝ ΜΑΚΕΔOΝΩΝ και ανάλογες ιστορικές αναφορές για την ακμή της περιοχής έχουμε και από την περίοδο των Αντωνίνων και των Σεβήρων.Τα τείχη που χτίστηκαν τον 4ο και 5ο αι. μ.Χ. διαίρεσαν τον αρχικό οικισμό και μαρτυρούν την οικονομική ευρωστία που πρέπει να είχε η πόλη για να χρηματοδοτήσει ένα τέτοιο οικοδομικό πρόγραμμα. Αναμφίβολα η Βλαύνδος διέθετε κάποια αξιόλογη πηγή πλούτου κατά την Ύστερη Αρχαιότητα. Στις βυζαντινές πηγές η Βλαύνδος μνημονεύεται μέχρι το 12ο αι. μ.Χ.

Η πολιτική οργάνωση της Βλαύνδου ήταν ανάλογη με των άλλων μικρών πόλεων της Μικράς Ασίας: βουλή, αλλά και γερουσία, με την δεύτερη να είναι σημείο αναφοράς των  ηλικιωμένων πολιτών. Λάτρευαν την Δήμητρα ή για τους Λατίνους, Ceres. Σε ναό της στην περιοχή, μνημονεύεται επίσης ιερέας της Αθηνάς και της Ομόνοιας, τεκμηριώνοντας με αυτόν τον τρόπο την ύπαρξη λατρείας προς τιμήν τους. Λάτρευαν επίσης τον Απόλλωνα Λαίρβενο ή Λαίβρηνο (σ.σ. από την λάβρυ, τον διπλό πέλεκυ) σε ιερό που βρισκόταν εκτός των τειχών.