17 αρνητικά ρεκόρ από την κυβέρνηση ΣΥΡΙΖΑ

“Μεγάλη μπουκιά φάε, μεγάλο λόγο μη λες”, συμβουλεύει ο θυμόσοφος ελληνικός λαός. Μάλιστα, αυτή η συμβουλή απευθύνεται περισσότερο σε δημόσια πρόσωπα (πρωθυπουργοί, πρόεδροι κομμάτων, υπουργοί κλπ), των οποίων ελέγχονται και σχολιάζονται οι δηλώσεις, όταν υπερβάλλουν, όπως οι πρόσφατες του προέδρου του ΣΥΡΙΖΑ, Σωκράτη Φάμελλου, για το Τρίτο Μνημόνιο και τον δανεισμό από τον Μηχανισμό Στήριξης της Ευρωπαϊκής Ένωσης και του Διεθνούς Νομισματικού Ταμείου (ΔΝΤ).

Είπε, λοιπόν, ο κ. Φάμελλος, μετά τη δημοσιοποίηση από το in.gr των Πρακτικών του Συμβουλίου Πολιτικών Αρχηγών της 6ης Ιουλίου 2015: «Αποδεικνύεται ότι υπήρχε άλλη εναλλακτική – όχι χρεοκοπία – και την υλοποίησε η κυβέρνηση ΣΥΡΙΖΑ», προσθέτοντας ότι «ξέραμε την Ευρώπη πολύ καλύτερα από αυτούς που μας χρεοκόπησαν, που μας λένε ότι εμείς δεν είχαμε σχέδιο» και διερωτώμενος «δηλαδή, αυτοί που μας χρεοκόπησαν είχαν σχέδιο να χρεοκοπήσουμε;».

Επίσης, αναφερόμενος στα αποτελέσματα του της τρίτης συμφωνίας, δηλαδή του Τρίτου Μνημονίου, είπε ότι «ήταν αυτή που έβγαλε την Ελλάδα με καθαρό δημοσιονομικό διάδρομο, με καθαρά τα θέματα χρέους, με θετικούς ρυθμούς ανάπτυξης, με την κοινωνία όρθια, με τους ανθρώπους να έχουν υγειονομική περίθαλψη», προσθέτοντας ότι «τελικά το σχέδιο ήταν καλύτερη διαπραγμάτευση, καλύτερη συμφωνία κι, άρα, καμία κωλοτούμπα, Καμία!».

Κι όμως, και “κωλοτούμπα” έγινε (και ήταν συνταγματικά ορθή για το συμφέρον του έθνους κι όχι του κόμματος!) και χαμένη πήγε, όπως και των προηγούμενων που έκαναν άλλες, συνεχείς “κωλοτούμπες” εφαρμόζοντας άλλο, διαφορετικό οικονομικό πρόγραμμα, για να πάρουν δάνεια από την τότε ΕΟΚ ή μετά το 2010 από την τρόικα, απλώς για να … αναχρηματοδοτείται το χρέος, για το οποίο η κυβέρνηση ΣΥΡΙΖΑ έσπασε το αρνητικό ρεκόρ όλων των εποχών, όπως προκύπτει από τον παρατιθέμενο πίνακα, ύστερα από επεξεργασία επίσημων στοιχείων (ΕΛΣΤΑΤ).

Αλλοπρόσαλλα και οδυνηρά και τα τρία Μνημόνια

Είναι αλήθεια ότι και τα τρία προγράμματα προσαρμογής, με την αντίστοιχη πλούσια χρηματοδοτική στήριξη από την τρόικα (δανειστές, λέγονται!), είναι διαφορετικά, όχι όπως τα παρουσιάζουν οι ίδιοι πρωταγωνιστές τους σε συζητήσεις ή μελέτες, αλλά από ισάριθμες, αλλοπρόσαλλες, “κωλοτούμπες” σε σχέση με αυτά που έλεγαν προεκλογικά και έπρατταν μετεκλογικά ή στις “Ζαππειάδες” ή στο “Πρόγραμμα της Θεσσαλονίκης” χωρίς σχέδια, χωρίς συγκροτημένη οικονομική πολιτική, χωρίς συνετή δημοσιονομική πολιτική, παρά μόνο με ένα σχεδόν στόχο να παίρνουν την εξουσία και τις δόσεις των δανείων από τον Μηχανισμό Στήριξης, συνεχίζοντας τις “κωλοτούμπες” και μετά τις συμφωνίες που συνήπταν, καθώς άλλα υπέγραφαν κι άλλα (τα πιο εύκολα) προωθούσαν, για τον φόβο του κομματικού κόστους και των συνδικαλιστών.

Η πρώτη, και ίσως η πιο εθνικώς ολέθρια, είναι εκείνη του πρωταγωνιστή της παράδοσης της χώρας στην τρόικα, όταν επετεύχθη ο στόχος της ανόδου του ΠΑΣΟΚ στην εξουσία. Δύο χρόνια νωρίτερα, από το 2008, για παράδειγμα, όταν η δεινή χρηματοπιστωτική κρίση απλωνόταν ταχύτατα και στην Ευρώπη και είχε αρχίσει να επηρεάζει δυσμενώς και την ελληνική οικονομία, ως συνήθως, ως μόνιμη “μωρά παρθένο”, και η τότε κυβέρνηση της Νέας Δημοκρατίας, υπό τον Κώστα Καραμανλή, με ομοβροντία νέων, άγαρμπων (είναι αλήθεια) μέτρων προετοιμαζόταν να την αντιμετωπίσει, ο τότε αρχηγός της αξιωματικής αντιπολίτευσης, Γιώργος Παπανδρέου, (15 Φεβρουαρίου 2008) την κατηγορούσε για «δημιουργία κρίσης και εικόνας κατάρρευσης του ασφαλιστικού, ώστε να δράσει αυθαίρετα όπως έκανε με τη ΔΕΗ και τη διαχείριση της οικονομίας».

Τα ίδια έλεγε και το στέλεχος του ΠΑΣΟΚ, Γιώργος Παπακωνσταντίνου, ότι στην κυβέρνηση δεν “σκαμπάζουν από οικονομικά”, διότι «σε περίοδο κρίσης δε στραγγίζεις την οικονομίας με φόρους» κλπ, αλλά ως υπουργός Οικονομικών έκανε τα ίδια και τρισχειρότερα. Ακόμα, ο Μιχάλης Χρυσοχοΐδης (σημερινός υπουργός στην κυβέρνηση της Νέας Δημοκρατίας του Κυριάκου Μητσοτάκη) έλεγε ότι «όταν υπάρχει κρίση δεν δίνεις στις τράπεζες 28 δισ. ευρώ, αλλά στην πραγματική οικονομία», σχολιάζοντας τον Νόμο 3723/2008, ο οποίος ήταν εναρμονισμένος με τις κατευθύνσεις, τις οποίες είχε χαράξει στις 12 Οκτωβρίου 2008 η άτυπη σύνοδος κορυφής των χωρών της ζώνης του ευρώ και με τις οποίες έδινε δυνατότητες στις τράπεζες να ενισχύσουν τη ρευστότητά τους και την κεφαλαιακή τους βάση για την αποτροπή συνθηκών πιστωτικής στενότητας, η οποία, πάντως, δεν απεφεύχθη!

Απλώς, υπενθυμίζω ότι, όπως άλλωστε όλοι, και ο Χρυσοχοΐδης ως μνημονιακός υπουργός δεν έδωσε λεφτά στην πραγματική οικονομία, αλλά στις Τράπεζας για ανακεφαλαιοποίηση με ποσό τριπλάσιο σχεδόν (76,4 δις. ευρώ).

Η διαχείριση του Τρίτου Προγράμματος (2015 -2018)

Αλλά, ας επικεντρώσουμε την ανάλυσή μας στον τρίτο Πρόγραμμα ή Μνημόνιο Συνεννόησης ή Συμφωνία, η οποία υπεγράφη στις 19 Αυγούστου 2015 από την Ευρωπαϊκή Επιτροπή και την Ελλάδα, αφότου το Συμβούλιο των Διοικητών του Ευρωπαϊκού Μηχανισμού Σταθερότητας (ΕΜΣ) ενέκρινε περαιτέρω στήριξη σταθερότητας, συνοδευόμενη από χρηματοδοτική συνδρομή ποσού μέχρι 86 δις. ευρώ για τρία χρόνια (2015-2018), με όρους πολιτικής να δώσουν στην ελληνική οικονομία τη δυνατότητα να επανέλθει σε πορεία βιώσιμης ανάπτυξης, που θα βασίζεται σε υγιή δημόσια οικονομικά, ενισχυμένη ανταγωνιστικότητα, αυξημένη απασχόληση και χρηματοπιστωτική σταθερότητα.

Αμ δε! Και ο Αλέξης Τσίπρας παρέδωσε τον Ιούλιο του 2019 στον Κυριάκο Μητσοτάκη τη Δέκατη Τρίτη “Καμένη Γη”, μετά τη μεταπολίτευση, με 17 αρνητικά παμμνημονιακά, κι όχι μόνο, αρνητικά ρεκόρ στην οικονομία, όπως εκείνος παρέλαβε τον Ιανουάριο 2015 από τον Αντώνη Σαμαρά και το Δεύτερο Μνημόνιο την Ενδέκατη “Καμένη Γη” με περίπου τα ίδια αρνητικά ρεκόρ (τα έχω παρουσιάσει στον “Οικονομικό Ταχυδρόμο”, όπως εκείνος παρέλαβε το 2012 την Δεκάτη “Καμένη Γη” από τον Λουκά Παπαδήμο και τον πρωταγωνιστή της παράδοσης της χώρας στην τρόικα με την ένταξη στο πρώτο επαχθές Μνημόνιο, επειδή το χρέος 129,7% δεν ήταν βιώσιμο και είναι τώρα βιώσιμο (παρά τη μείωσή του από το “κούρεμα” της ιδιωτικής περιουσίας το 2012 κατά 51,2 δις. ευρώ) που ξεπέρασε το 200%!

Τότε, μόνο σε ένα χρόνο, το 2010, όπως προκύπτει από το άρθρο μου στο SLpress (1 Μάϊου 2025) υπό τον τίτλο “Υπήρχε καλύτερη λύση από αυτή του Μνημονίου, κύριε Γ. Παπανδρέου“, όπου παρέθετα την κατάρριψη αρνητικών ολόκληρης εξηκονταετίας. Εννοείται ότι μετά τη Δωδέκατη Τετάρτη “Καμένη Γη” που παρέλαβε ο Κυριάκος Μητσοτάκης το 2023, θα παραδώσει στον επόμενο τη Δωδέκατη Πέμπη “Καμένη Γη”! Αφού, λοιπόν, παρουσίασα τα αρνητικά ρεκόρ που “πέτυχαν” οι προηγούμενοι μνημονιακοί πρωθυπουργοί, είναι δίκαιο και γίνεται πράξη η καταγραφή στον παρατιθέμενο πίνακα των 17 αρνητικών ρεκόρ, χωρίς αυτό να σημαίνει ότι, όπως και οι προηγούμενοι, δεν είχαν και μερικά θετικά αποτελέσματα. Απλώς, ρίξτε μια ματιά για να μη σας κουράσω με αναλυτικότερα σχόλια.