50 χρόνια γκρίνια από την αντιπολίτευση για την τιμή του αρνιού

Είπα κι εγώ! Είναι δυνατόν, Μεγάλη Πέμπτη σήμερα και να μην έχει ακουστεί γκρίνια για ακριβότερο οβελία και ακριβότερο πασχαλιάτικο τραπέζι; Δεν είχε όμως τελειώσει αυτός ο συνήθης επί 50 χρόνια συλλογισμός μου κάθε Μεγάλη Εβδομάδα, όταν διάβασα δηλώσεις του κοινοβουλευτικού εκπροσώπου και του εκπροσώπου Τύπου του ΠΑΣΟΚ-Κινήματος Αλλαγής Δημήτρη Μάντζου και Κώστα Τσουκαλά αντίστοιχα, για ακριβότερο εφέτος σε σχέση με πέρσι αρνί και πασχαλιάτικο τραπέζι, τονίζοντας τα γνωστά «Κάθε Πάσχα και χειρότερα, κάθε Πάσχα με ακριβότερη αγορά χωρίς επαρκή έλεγχο».

Τα ίδια όπως και πέρσι, όπως προκύπτει από σχόλιό μου δημοσιεύθηκε πάλι για το “ακριβότερο αρνί” στο Slpress στις 10 Μαΐου
2024 υπό τον τίτλο “Το παιχνίδι κάθε κυβέρνησης – αντιπολίτευσης με την ακρίβεια”, όπως και κάθε Μεγάλη Εβδομάδα μετά το 1974.

Τέτοια ημέρα, κυρίως τη Μεγάλη Πέμπτη, ζωντανεύουν ημέρες των δεκαετιών του 1970, το 1980, το 1990, του 2000, του 2010, του 2020, με τις γνωστές καταγγελίες της εκάστοτε αντιπολίτευσης για ακρίβεια, για αύξηση του πασχαλιάτικου τραπεζικού κατά 20% ή 30% και με τους γνωστούς πρωτοσέλιδους τίτλους σε έντυπες και ηλεκτρονικές εφημερίδες, όπως «Καίει το Πάσχα» ή «Λύγισε τους πολίτες η Έξοδος» ή «Ελληνικός Γολγοθάς με βενζίνη και πασχαλινό τραπέζι», η οποία άκουγε τα ίδια στη συνέχεια ως εκάστοτε κυβέρνηση, όπως το ΠΑΣΟΚ-Κίνημα Αλλαγής σήμερα, που ήταν επί πολλά χρόνια στην εξουσία και μάλιστα με πληθωρισμό ρεκόρ (23% το 1986!)!

Είναι αλήθεια ότι ο πληθωρισμός κατά τη μακρά εκείνη περίοδο ήταν το μόνιμο σαράκι, το οποίο, μαζί με τη λεηλασία από τα γνωστά προγράμματα λιτότητας συνεχώς, κατέτρωγε το εισόδημα των ελληνικών νοικοκυριών. Αλλά, όπως προκύπτει από τα επίσημα διαχρονικά στατιστικά στοιχεία, ο πληθωρισμός και η λιτότητα, οι φοροεπιδρομές (κυρίως με τον ΦΠΑ), οι αυξήσεις των τιμολογίων –κρατικομοπωλιακών τότε δημόσιων επιχειρήσεων και οργανισμών – ήταν αιτιατά της άφρονος οικονομικής πολιτικής που εφαρμοζόταν σε όλη αυτήν την περίοδο (και συνεχίζεται), η οποία κατέλειπε υψηλά δημόσια ελλείμματα, αποδυνάμωνε τους παράγοντες για την ανάπτυξη και ενίσχυε συνεχώς τη δυναμική του δημόσιου χρέους.

Ένα προκλητικό πολιτικά φαινόμενο

Δηλαδή, τότε, παρατηρούνταν το ακόλουθο προκλητικό πολιτικά, ηθικά, κοινωνικά και οικονομικά φαινόμενο: Με “πολιορκητικό κριό” την ακρίβεια, η εκάστοτε αξιωματική κυρίως αντιπολίτευση κέρδιζε τις εκλογές και σχημάτιζε κυβέρνηση, αλλά αντί περιορισμού των πληθωριστικών πιέσεων, όπως υποσχόταν προεκλογικά, εφάρμοζε τα ίδια μέτρα που πυράκτωναν ακόμα περισσότερο το πληθωριστικό υπόβαθρο.

Και έτσι, με τη σειρά της η εκάστοτε αντιπολίτευση, η οποία, ως κυβέρνηση είχε δεινοπαθήσει από τις καταγγελίες της εκάστοτε αντιπολίτευσης, έκανε τα ίδια, επιβεβαιώνοντας τη γνωστή θυμόσοφη λαϊκή ρήση “ό,τι κάνει η γίδα στο πουρνάρι το τραβάει το … τομάρι”! Όμως στην πραγματικότητα διαιωνιζόταν και διαιωνίζεται μια σκληρή πραγματικότητα που την “τραβούσαν” και “τραβάνε” η ελληνική οικονομία, τα νοικοκυριά και οι επιχειρήσεις.

Δηλαδή, γνωρίζει ή πρέπει να γνωρίζει το πολιτικό σύστημα ότι τα προβλήματα που διατηρούν πυρακτωμένο το πληθωριστικό υπόβαθρο είναι διαχρονικά τα ίδια, αλλά πάντα έμεναν στο απυρόβλητο έτσι για να… γκρινιάζει!