Από τις κρατικοδίαιτες επιχειρήσεις στην καινοτόμα επιχειρηματικότητα

Οι κρατικοδίαιτες επιχειρήσεις, το οικονομικό μοντέλο που κυριάρχησε στην Ελλάδα, δημιουργούν συνθήκες διασποράς της οικονομικής ισχύος ολίγων. Ολίγων που προτάσσουν τα συμφέροντά τους έναντι όλων των άλλων, ως διαπλεκόμενοι με την πολιτική που δημιουργεί άβατο θεσμοθετώντας το απυρόβλητο των ενεργειών τους με “φωτογραφικούς” νόμους και ρυθμίσεις.

Αντιθέτως, η υγιής επιχειρηματικότητα, ευνοεί τον υγιέστερο ανταγωνισμό στο χώρο των μικρομεσαίων επιχειρήσεων όπου η εφήμερη, συνήθως, “ηγεσία αγοράς” επιτυγχάνεται με τη δημιουργία συγκριτικού πλεονεκτήματος μέσω βελτίωσης της πρότασης αξίας προς το κοινό-πόλο έλξης τους και όχι με συνθήκες συντεχνίας ή προστασίας του επαγγέλματος.

Έχει τη δυνατότητα να βελτιώσει το βιοτικό επίπεδο δημιουργώντας πλούτο για το άτομο και την κοινωνία, ενισχύοντας την απασχόληση (άρα και την προστιθέμενη αξία), το εθνικό εισόδημα, τα δημοσιονομικά έσοδα και την ανταγωνιστικότητα της χώρας. Συμβάλλει στην προώθηση της αλλαγής με την καινοτομία αλλά και αναδεικνύει την αξία κρυφών ή φαινομενικά απαξιωμένων πόρων, όπως για παράδειγμα, το σπουδαίο ανθρώπινο δυναμικό της, αποτρέποντας το brain drain ή δημιουργώντας τις προϋποθέσεις επαναπατρισμού του.

Εργοδότης το κράτος!

Στη χώρα στην οποία η οικονομική της ελίτ απαρτίζεται από επιτήδειους “επιχειρηματίες” που μέσα από κομματικούς διαύλους και ιδεολογικές συγγένειες προσπέλασαν και ιδιοποιήθηκαν κρατικούς πόρους διασφαλίζοντας ιδιότυπα μονοπώλια ή ολιγοπώλια, και στην οποία, επιπλέον, ως καλύτερος εργοδότης θεωρείται το κράτος, κάθε αναφορά στην επιχειρηματικότητα μπορεί να φαντάζει ουτοπική ή στην καλύτερη περίπτωση ρομαντική.

Οι de facto και de jure περιορισμοί εκδίπλωσης της προκαλούν την εμφάνιση δραστηριοτήτων χαμηλής προστιθέμενης αξίας ή όχλησης κατεστημένων συμφερόντων, αναδεικνύοντας την αυτοαπασχόληση ως κυρίαρχη έκφανσή της. Η μικρών δυνατοτήτων αυτοαπασχόληση για επιβίωση κυρίως, θα μπορούσε να αποτελέσει μαγιά υψηλών προσδοκιών σε μια κατάλληλη για τούτο “στόφα”-θεσμικό πλαίσιο που ευνοεί τη διαδικασία μίτωσης της επιχειρηματικότητας, αναδεικνύοντας νέες περισσότερο καινοτόμες και προσοδοφόρες μορφές της.

Όμως, αυτοαπασχόληση χωρίς γόνιμο περιβάλλον μετάλλαξης σε πιο ανταγωνιστικές μορφές, πέρα από δείκτης ισχνότητας της οικονομίας, εξελίσσεται σε “αυτοάνοση ασθένεια” της αδυνατώντας να ανανεώσει τα επιχειρηματικά της κύτταρα. Είναι πολύ σημαντικό γι’ αυτούς που διαμορφώνουν το θεσμικό πλαίσιο να αντιληφθούν τη σχέση μεταξύ επιχειρηματικότητας και οικονομικής ανάπτυξης.

Είναι πολύ σημαντικό να κατανοήσουν τα πλεονεκτήματα και τα μειονεκτήματά της (υπάρχουν κι αυτά), προκειμένου να διασφαλίσουν την ισορροπία στο επιχειρηματικό οικοσύστημα με θετικό οικονομικό και κοινωνικό αντίκτυπο. Ένα οικοσύστημα επιχειρηματικότητας εμπλουτίζει την “επιχειρηματική βιοποικιλότητα” που πολλαπλασιάζει τον παραγόμενο πλούτο επ’ ωφελεία, τόσο της οικονομικής και πολιτικής ελίτ, όσο και του λοιπού μέρους της κοινωνίας την οποία αρέσκονται να διαφεντεύουν ικανοποιώντας τη ματαιοδοξία τους.

Εθνικό πλεονέκτημα η επιχειρηματικότητα

Να αντιληφθούν ότι η επιχειρηματικότητα αποτελεί εθνικό πλεονέκτημα και δείκτη οικονομικής ανάπτυξης και κοινωνικής ευημερίας, η υποστήριξη της οποίας ενισχύει τη δυναμική και τις προοπτικές εξέλιξης της χώρας που την πιστεύει και επενδύει σ’ αυτή. Στη χώρα μας, παρά την “αλλεργία” προς την επιχειρηματικότητα και κάθε μορφή έκφανσης της, λόγω των κρατικοδίαιτων ή κομματικά ευνοημένων επιχειρήσεων και της ανώδυνης και γαλαντόμας κρατικής εργοδοσίας, υπάρχει μια μερίδα ανθρώπων που καταβάλλει προσπάθεια ανάδειξής της σε υψηλής προτεραιότητας διαδικασία.

Όπως δείχνει η διεθνής εμπειρία και πρακτική, μόνο μέσω αυτής μπορεί να επιδιωχθεί η ζωτικής σημασίας ανάκαμψη της χώρας και η επιβίωση του λαού μας. Εκείνων, δηλαδή, που πιστεύουν ότι με τη ρητή εκδήλωση ισχυρής πολιτικής βούλησης και έμπρακτης εφαρμογής της, θα αρχίσει να ανακάμπτει η εμπιστοσύνη στην αγορά και να αναθερμαίνεται η οικονομία από τις υφιστάμενες επιχειρήσεις -το “προζύμι” της-, που σε πείσμα των καιρών στέκονται ακόμη όρθιες παρά τον κατακλυσμό των μνημονίων.

Η κυβέρνηση-κράτος με τις κραυγαλέα ευνοϊκές συμπεριφορές προς τους ημετέρους της και προς το εκάστοτε εκλογικό της σώμα, προκάλεσε έλλειμμα εμπιστοσύνης μεταξύ αυτής και της αγοράς. Ένα έλλειμμα που εξακολουθεί να τροφοδοτεί τα ελλείμματα του δημοσίου, παρατείνοντας τα μνημόνια μεταφοράς πλούτου προς τους δανειστές-δυνάστες που μας θέλουν οικονομικούς –και όχι μόνο- νάνους.

Το σύνδρομο της Στοκχόλμης

Το σύνδρομο της Στοκχόλμης που δυστυχώς εξακολουθεί να διακατέχει τις πολιτικές και οικονομικές ηγεσίες του τόπου, ενισχύεται από την καθημερινή προσπάθειά τους να πείσουν εμάς τους απλούς και αρκετά χειραγωγούμενους υπηκόους, για μια ευτυχία που δεν αντιλαμβανόμαστε!

Αναλώνονται στο να πείσουν εμάς για τις “ορθές” πολιτικές τους που υπηρετούν –εκ του αποτελέσματος- τους επιβουλείς του πλούτου και της κυριαρχίας της χώρας, αντί να προχωρήσουν σε ουσιαστικές μεταρρυθμίσεις απελευθέρωσης της οικονομίας και ανάτασης της κοινωνίας.

Από την αγωνιώδη αναζήτηση θετικών αναφορών διαφόρων οικονομικών οργανισμών οικονομικών αναλύσεων και χρηματοοικονομικών επενδύσεων -στους οποίους η ανιδιοτέλεια δεν αποτελεί επενδυτική επιλογή- προκειμένου να πειστούν οι θνητοί για το εν εξελίξει “θαύμα” στη χώρα, κραυγαλέα εξαιρείται η εγκυρότερη άποψη των περιπτεράδων που νιώθουν καθημερινά τα χνώτα της ασθμαίνουσας οικονομίας μας.

Μην περιμένουμε από τρίτους

Αντί, λοιπόν, να περιμένουμε από τρίτους να μας πουν πόσο ευτυχισμένοι είμαστε για να μας πουλήσουν τις αλυσίδες τους, χωρίς να υστερούμε σε ικανότατο ανθρώπινο δυναμικό, είναι ώρα να αναλάβουμε τις τύχες μας συνειδητοποιώντας ότι η επίκληση “των αρχαίων ημών προγόνων” δεν είναι αρκετή για να αποφύγουμε την εξέλιξή μας σε μουσείο.

Το σύστημα που καθιερώσαμε είναι ανίκανο και όχι ο καθένας μας χωριστά. Είναι ανίκανο επειδή το συντρέξαμε με τη συμμετοχή ή την ανοχή μας. Ακόμη και ο πιο ανεπιτήδευτος Έλληνας μετανάστης επιτυγχάνει θεαματικότερα αποτελέσματα από τον “πλουσιότερο” σε προσόντα πατριώτη του ο οποίος εκδηλώνει την επιχειρηματική του πρωτοβουλία στη χώρα μας. Τις πταίει;