Δέκα μέτρα αυτοπροστασίας των μικρομεσαίων από τον κορονοϊό

Η πανδημία προς την οποία οδεύουμε με ρυθμούς ταχύτερους από εκείνους της διαχείρισης του κορονοϊού και η ανάγκη προσφυγής στη λήψη μέτρων περιορισμού των συνεπειών του στην ανθρώπινη υγεία, πλήττει την οικονομία θέτοντας σε κίνδυνο και αυτή την “υγεία” των επιχειρήσεων που δεν “έχουν μπάρμπα στην Κορώνη” για να τις προστατέψει. Ιδιαίτερα εκείνων που στερούνται “λίπους” –πόσο θα τους έμεινε άραγε μετά από τόσα χρόνια μνημονίων, ούτε για μνημόσυνο φοβάμαι– ή δεν είναι ενταγμένες σε κάποιο ισχυρό σωματείο που νοιάζεται για το σύνολο των μελών του κι όχι για την περί τη διοίκηση ομάδα συνήθως.

Σε κάθε περίπτωση, οι μικρομεσαίες είναι περισσότερο ευάλωτες από τις μεγάλες οι οποίες, πέρα από τη διαπλοκή, έχουν καλύτερη πρόσβαση στη χρηματοδότηση ή διαθέτουν αποθέματα που μπορούν νόμιμα να εμφανίσουν για να αντιμετωπίσουν έκτακτες συνθήκες όπως οι παρούσες. Ο κορονοϊός, κατά τους ειδικούς, πλήττει πρωτίστως τις ευπαθείς ομάδες στις οποίες περιλαμβάνω και τις μικρομεσαίες επιχειρήσεις, προσθέτοντας στις δικές τους προτάσεις προφύλαξης και κάποιες δικές μου –όχι συνταγές ή μαντζούνια- για την προστασία των φορέων αυτών που παρέχουν τις περισσότερες θέσεις εργασίας στη χώρα μας (στην ΕΕ άνω του 95%).

Η κακή συγκυρία που προέκυψε πρέπει να ιδωθεί μέσα από το πρίσμα του “ουδέν κακόν αμιγές καλού”, δηλαδή ως ευκαιρία αναστοχασμού επί των πεπραγμένων ώστε κρατώντας τα καλά και διορθώνοντας ή αποβάλλοντας τα κακώς κείμενα, να προχωρήσουν σε αναθεώρηση της στρατηγικής ή και αλλαγή του μοντέλου δουλειάς.

Θεωρώντας τη ως μια πραγματικότητα με πιθανότητα μεγαλύτερης διάρκειας απ’ όσο εκτιμάται, επιβάλλεται σοβαρή προετοιμασία για να σωθεί ό,τι άφησε η λαίλαπα των Mνημονίων, καθώς πρόκειται για νέα πληγή πάνω στην παλιά σε μια οικονομία με μειωμένα αντανακλαστικά ανάκαμψης μόλις η επιδημία τεθεί υπό έλεγχο και υποχωρήσουν οι φόβοι για τη δημόσια υγεία.

Κυβερνητικά μέτρα και “σοβαρή” ΕΕ

Η κυβέρνηση εξήγγειλε κάποια μέτρα στήριξης προς συγκεκριμένες επιχειρήσεις που πλήττονται άμεσα, όπως των τουριστικών, ταξιδιωτικών κλπ., τα οποία μόνο να χρυσώσουν το χάπι μπορούν λόγω των περιορισμένων οικονομικών δυνατοτήτων της χώρας. Θα μπορούσε, όμως, λόγω των ειδικών συνθηκών, να καταργήσει το πόθεν έσχες για “θαμμένα κεφάλαια” προκειμένου να εισρεύσουν στους τραπεζικούς λογαριασμούς των επιχειρήσεων. Το μέτρο της άρσης μπορεί να συνδράμει περισσότερο στην προσπάθεια επιβίωσής τους ενισχύοντας ταυτόχρονα τη ρευστότητα της αγοράς, όπως κάνουν άλλωστε και οι “σοβαροί” εταίροι μας στην ΕΕ ακόμη και σε καιρούς ειρήνης!

Το ταξίδι στο χώρο των επιχειρήσεων είναι μοναχικό με συνοδό τον πανταχού παρόντα ανταγωνισμό ο οποίος δεν αφορά μόνο στους άλλους ούτε και αντιμετωπίζεται αλά καρτ, αλλά με τη διαρκή συνδρομή ενός ικανοποιημένου κοινού με ευθύνη τους. Επιπλέον, η μεταβλητότητα αποτελεί σταθερά του συστήματος εμφανίζοντας τη συγκυρία, είτε ως ευκαιρία ή μια ριπή ούριου ανέμου (π.χ. για τις επιχειρήσεις προϊόντων προστασίας από τον ιό), είτε ως απειλή μοιρολατρικά αποδεκτή με μετάθεση της ευθύνης στην άτιμη κοινωνία ή αντιμετωπίσιμη έστω και πυροσβεστικά, αν δεν υπάρχει σχέδιο έκτακτης ανάγκης.

Το γεγονός, πάντως, ότι η κρίση προκλήθηκε από παράγοντες εκτός της επιχείρησης δεν την απαλλάσσει από την ευθύνη της στη μάχη της επιβίωσης και κατά συνέπεια, οφείλει να πάρει τα μέτρα της. Η διαχείριση κάθε κρίσης αποσκοπεί στον περιορισμό των απωλειών αφενός και αφετέρου, να εντοπίσει και ιδιοποιηθεί τις εμπεριεχόμενες παράπλευρες… ωφέλειες με την απαραίτητη ψυχραιμία. Σε κάθε περίπτωση, η γρήγορη και αποφασιστική προσαρμογή στις μεταβαλλόμενες συνθήκες ποτέ, σχεδόν, δεν κάνει μεγαλύτερη ζημιά από την αμφίσημη αντιμετώπισή τους.

Η λόγω κορωνοϊού αναβολή πολλών λειτουργιών και κάλυψης υποχρεώσεων, πέρα από την αντίστοιχη περιστολή των εσόδων, δίνει κάποιες ανάσες για τη μείωση των ρυθμών και την τακτοποίηση εκκρεμοτήτων που συνήθως κουράζουν περισσότερο από τις τελειωμένες δουλειές.

Το σύνδρομο της κότας

Συνεπώς, είναι μια ευκαιρία να “ανακατευτεί η κοπριά για να γίνει λίπασμα”, αλλά και να ξεπεραστεί το σύνδρομο της κότας (πετά μόνο μπροστά στον κίνδυνο ή στο εμπόδιο) ανακαλύπτοντας και χρησιμοποιώντας τα δικά της φτερά η επιχείρηση, καθώς “το ζόρι βγάζει λάδι”! Κινήσεις που θα μπορούσε να κάνει η μικρομεσαία επιχείρηση είναι οι ακόλουθες:

1. Προστασία του σπουδαιότερου κεφαλαίου, των ανθρώπων της, προτείνοντας την κατ’ οίκον απασχόληση (πολλές το εφάρμοσαν ήδη) όπου αυτό είναι εφικτό και την εκ περιτροπής απασχόλησης, ώστε να αποφεύγεται η ταυτόχρονη εμφάνιση όλων στο χώρο εργασίας. Απαραίτητα στοιχεία ο εξοπλισμός, η συχνή επικοινωνία και καθοδήγηση εφόσον δεν υπάρχει εμπειρία στην απομακρυσμένη εργασία, με δυνατότητα επιλογής και με αμοιβή καθώς η επιχείρηση εξοικονομεί πόρους μ’ αυτή τη μορφή απασχόλησης.
2. Επικοινωνία με τους προμηθευτές για συνεννόηση της από κοινού αντιμετώπισης του κινδύνου κατάρρευσης των εργασιών τους, τις δυνατότητες τροφοδοσίας και ό,τι άλλο μπορεί να διευκολύνει τη διαχείριση της κρίσης. Να ενημερωθούν για τα σημαντικά και τις προτεραιότητες της επιχείρησης προκειμένου να δουν και τις δικές τους δυνατότητες ανταπόκρισης. Μήπως είναι ευκαιρία αναθεώρησης του παραγωγικού ή λειτουργικού της μοντέλου;
3. Τηλεφωνική επαφή με τους πελάτες, όχι μόνο για τον τρόπο κάλυψης των αναγκών τους κατά την κρίσιμη περίοδο, αλλά και για μια συνομιλία με τον συνάνθρωπο που μπορεί να διακατέχεται από υπερβάλλον άγχος λόγω του ιού, ή του λείπει η ανθρώπινη επαφή. Η αναζωπύρωση και ενίσχυση της σχέσης με τον πελάτη αποτελεί σοβαρή επένδυση.
4. Η κρίση πλήττει την εμπιστοσύνη και αυξάνει την καχυποψία των καταναλωτών οπότε, αν υπάρχει δυνατότητα παραγωγής ή παράδοσης, η προσφορά εκπτώσεων –λόγω εξαιρετικών συνθηκών– ή καλύτερων όρων διακανονισμού, μπορεί να αποτελεί μια προσωρινή λύση για τη βελτίωση της ρευστότητας χωρίς, βέβαια, να χαθεί κι αυτή που έχει.
5. Αξιοποίηση, αν δεν το έχει κάνει ήδη, των δυνατοτήτων του ίντερνετ, των smartphones, των media, προκειμένου να διατηρηθεί ζωντανή η αγορά της αλλά και να διευρυνθεί ως τα πέρατα του διαδικτύου. Ο κορονοϊός παγκοσμιοποιήθηκε, καιρός και η επιχείρηση.
6. Επαναθεώρηση της ιστοσελίδας για λειτουργικότερη χρήση προκειμένου να αυξηθούν η επισκεψιμότητα, ο χρόνος παραμονής και οι πιθανότητες αγοράς. Η ιστοσελίδα είναι ό,τι και η βιτρίνα φυσικού καταστήματος και ακόμη καλύτερα.
7. Αναβολή κάποιων επενδυτικών σχεδίων για την αποφυγή ανοιγμάτων που μπορεί να της στερήσουν ρευστότητα που δύσκολα αναπληρώνεται λόγω περιστολής της κατανάλωσης ή της εστίασής της σε συγκεκριμένα και μόνο προϊόντα.
8. Επαφή με την τράπεζα για τη διερεύνηση πιθανών διευκολύνσεων, ή πόσο πικρό θα είναι το χαμόγελο του υπαλλήλου στην πιθανή αίτηση χρηματοδότησης.
9. Διερεύνηση –με συμβουλή ειδικού- της δυνατότητας εξαγωγής του αδήλωτου κεφαλαίου προς τη “φίλη” Γερμανία (ή και άλλη εταίρο μας) που όχι μόνο δεν ενδιαφέρεται για την καταγωγή του αλλά και παρέχει τη δυνατότητα λήψης αρκετά χαμηλότοκου δανείου από την τράπεζα στην οποία θα κατατεθεί, κάνοντας νόμιμη χρήση του απ’ εδώ.
10. Καθιέρωση του σχεδιασμού αντιμετώπισης καταστροφών με συχνή αναθεώρησή του, ώστε να παραμένει επίκαιρο αποτυπώνοντας επαρκώς την αποτελεσματικότητα της επιχείρησης στην ανάληψη και διαχείριση των κινδύνων, με γνώση ότι το ταξίδι στους επιχειρηματικούς ωκεανούς δεν το χαρακτηρίζει η νηνεμία και πως «ο καλός ο καπετάνιος στη φουρτούνα φαίνεται».