Eurogroup 2015 – Η νέα Ιερά Συμμαχία τσακίζει την Ελλάδα
11/03/2020
Σε δύο προηγούμενα άρθρα μας εξετάσαμε το “πρόγραμμα διάσωσης” της Ελλάδας, πρόγραμμα εισόδου μιας ολοκληρωτικής, αντιδημοκρατικής και απάνθρωπης τάξης πραγμάτων στην Ευρώπη. Πρόγραμμα που ήταν για την ευρωπαϊκή ήπειρο η “γενική δοκιμή” της επίθεσης του ολοκληρωτισμού των Αγορών κατά της δημοκρατίας και του κοινωνικού κράτους σε όλη την ήπειρο, με τον ίδιο τρόπο που ο ισπανικός εμφύλιος (1936-39) μας εισήγαγε στον Β’ Παγκόσμιο Πόλεμο. Η βασική διαφορά είναι ότι εκείνοι οι πόλεμοι διεξάγοντας με στρατιωτικά μέσα, οι τωρινοί διεξάγονται με οικονομικά και πολιτικά.
H εμφανώς σαδιστική προσωπικότητα του Γερμανού Υπουργού Οικονομικών, του κ. Σόιμπλε, είναι πολύ επιτυχής στο πλασάρισμα και στη νομιμοποίηση της νέας αρχής “το χρέος πρέπει να πληρωθεί», έστω και αν καταστρέψουμε μια χώρα. Και, αντιστρόφως, η φύση του “έργου” που πρέπει να εκπληρωθεί, ζητάει ανθρώπους σαν τον κ. Σόιμπλε και τους συναδέλφους του στο Eurogroup. Η προσωπικότητά του είναι ένα θαυμάσιο σύμβολο της μετάβασης από το σύμπαν του δημοκρατικού ανθρωπισμού στον τοκογλυφικό ολοκληρωτισμό. Ο Σόιμπλε δίνει την εντύπωση στον εαυτό του και τους Γερμανούς ότι, επιτέλους, αποκαθιστά τη θέση που αξίζει να έχει η χώρα τους στην Ευρώπη και τον κόσμο.
Νομιμοποιεί την εκδήλωση των κυριαρχικών-εξουσιαστικών ενστίκτων που απώθησε, αλλά δεν θεράπευσε, η μεταπολεμική κατοχή της Γερμανίας από τους Αμερικανούς και τους Σοβιετικούς. Ο καταναγκασμός των Γερμανών σε διαρκείς μετάνοιες, που δεν περιείχαν, όμως, ούτε αυτοψυχανάλυση, ούτε επισήμανση των ευθυνών του ευρωπαϊκού καπιταλισμού για τις τραγωδίες του 20ου αιώνα (το Βερντέν προηγήθηκε και του Γκουλάγκ και του Νταχάου).
Στην πραγματικότητα, μετατρεπόμενη σε όργανο των τραπεζιτών, αρκετοί από τους οποίους έχουν σοβαρότατους λόγους να την μισούν, η Γερμανία αυτοκαταστρέφεται, ως δυνάμει ηγέτης της Ευρώπης και επαναλαμβάνει, με πολιτικο-οικονομικά μέσα, αυτά που δοκίμασε να κάνει με στρατιωτικά το 1914 και το 1939. Μόνο καταστροφή και υποδούλωση της Ευρώπης από εξωευρωπαϊκές δυνάμεις μπορεί να προκύψει από όλα αυτά, όπως μας μαθαίνει η ευρωπαϊκή ιστορία.
Το Eurogroup καταργεί συμπόνια και λογική
Η αμφισβήτηση των προειλημμένων αποφάσεων του Eurogroup θεωρείται αφ’ εαυτής παράλογη. Αυτό είναι το νόημα της φράσης που εκστομίζει προς τον Βαρουφάκη η Λαγκάρντ και που έδωσε τον τίτλο στην ταινία του Γαβρά: «σε αυτό το δωμάτιο είμαστε όλοι ενήλικες». Η Κυρία Λαγκάρντ πιθανώς δεν έχει διαβάσει Πλάτωνα και Μαρξ, και δεν γνωρίζει ότι ‘Ελληνες αεί παίδες. Όπως και οι άλλοι κατέχοντες παρόμοιες θέσεις, έχει απεκδυθεί στην πραγματικότητα της ανθρώπινης ιδιότητας, προτού γίνει δεκτή στα ανώτερα δώματα των εκτελεστών μιας άρχουσας τάξης, της οποίας τα ήθη, τα έθιμα και την ψυχολογία αποθανάτισε στο μεγαλοφυές έργο του “Μάτια Ερμητικά Κλειστά”, ο Στάνλεϊ Κιούμπρικ.
Τη συναισθηματική της έρημο, η Κριστίν Λαγκάρντ την φανέρωσε μια μέρα όταν είπε ότι θα λυπηθεί τους Έλληνες όταν φτάσουν στο επίπεδο του Νίγηρα ή κάτι παρόμοιο. Πάντως, η Λαγκάρντ ορίζει την ενηλικίωση και τη συμμετοχή στο Eurogroup ως υποταγή στην αόρατη “υπέρτερη αρχή” και ως μη αμφισβήτηση των προειλημμένων αποφάσεων. Κάτι προσπαθεί κάποια στιγμή να πει και η ίδια, που διαφωνεί με το ελληνικό πρόγραμμα, αλλά δεν επιμένει. Ξέρει ότι δεν εναπόκειται στους Υπουργούς να συζητήσουν και να αποφασίσουν.
Ο Βαρουφάκης ρωτάει κάποια στιγμή τον Σόιμπλε αν εκείνος θα δεχόταν το πρόγραμμα που του προτείνει να δεχτεί για την Ελλάδα. Ο Γερμανός είναι ειλικρινής: «Εγώ ως πατριώτης δεν θα το έκανα», του λέει. Ομολογεί δηλαδή ξετσίπωτα ότι προτείνει κάτι κακό για την Ελλάδα και ότι στη φάρμα της ΕΕ, όπως και σε αυτή του ‘Οργουελ, όλα τα ζώα είναι ίσα, μερικά όμως είναι πιο ίσα από τα άλλα.
Η οργάνωση της ανισότητας των μελών της ΕΕ είναι αποτέλεσμα του νεοφιλελευθερισμού, είναι όμως και αναγκαία για δύο λόγους. Πρώτον για να εκπαιδεύονται στη σκληρότητα και τον εγωισμό οι ευρωπαϊκοί λαοί και, δεύτερο, για να μπορεί να επιβάλλεται η Αυτοκρατορία του Χρήματος στους Ευρωπαίους. Δημιουργεί μια εσωτερική ιεραρχία που εμποδίζει τα ευρωπαϊκά έθνη να ενωθούν εναντίον της, στην περίπτωση που θα έμπαιναν σε τέτοιο πειρασμό.
Αυτά που δεν λένε Γαβράς και Βαρουφάκης
Η ταινία του Γαβρά, όπως και ο Βαρουφάκης, σε όσα έχει πει και έχει γράψει, έχουν ένα σημαντικό μειονέκτημα. Δεν κάνουν ούτε μια νύξη για τον ρόλο των μεγάλων διεθνών τραπεζών, αλλά και των ΗΠΑ. Θυμίζουμε ότι ήταν η Goldman Sachs που οργάνωσε με την κυβέρνηση Σημίτη τα λεγόμενα swaps, δηλαδή έφτιαξε και μετά έσκασε την ελληνική φούσκα χρέους, κατά τη συνήθη πρακτική αυτής της τράπεζας–βαμπίρ, εδώ και έναν αιώνα. Βρίσκει κανείς τους ανθρώπους αυτής της τράπεζας σε όλες τις θέσεις οικονομικής και πολιτικής εξουσίας τόσο στις ΗΠΑ, όσο και στην Ευρώπη.
Απουσιάζει επίσης από την ταινία οποιαδήποτε αναφορά στις ΗΠΑ, παρόλο που η Ουάσινγκτον έχει καθοριστική επιρροή στο ΔΝΤ και δικαίωμα βέτο, ενώ επ’ αυτής έχει καθοριστική επιρροή και πάλι η Goldman Sachs και τα άλλα γιγαντιαία χρηματοπιστωτικά ιδρύματα, που αποτελούν το κέντρο της παγκόσμιας εξουσίας. H κυβέρνηση Παπανδρέου, που έβαλε την Ελλάδα στο πρόγραμμα, ήταν η πιο φιλοαμερικανική κυβέρνηση που είχε η Ελλάδα μετά την πτώση της δικτατορίας. Η βασική στρατηγική επιλογή και του Τσίπρα και του Βαρουφάκη ήταν εξάλλου να στηριχτούν στις ΗΠΑ εναντίον της Γερμανίας και το αποτέλεσμα που είχαν δεν είναι προφανώς άσχετο με αυτή την επιλογή.
Ειρήσθω εν παρόδω, αυτές οι ελλείψεις της ταινίας διευκολύνουν και μια παραμένουσα μεγάλη σύγχυση γύρω από το ελληνικό πρόβλημα. Πολλοί προτιμούν να βλέπουν σε αυτό το ζήτημα μόνο ένα “κατασκευαστικό” πρόβλημα της ΕΕ και να περιγράφουν την έξοδο της Ελλάδας από την Ευρωζώνη ή και την ΕΕ ως θαυματουργό πανάκεια. Δεν καταλαβαίνουν (ή δεν θέλουν να καταλάβουν) ότι τα προβλήματα της Ελλάδας είναι εκδήλωση παγκόσμιων και όχι αποκλειστικά ευρωπαϊκών τάσεων.
Μερικοί έκαναν κριτική στον Γαβρά γιατί δεν μπήκε στο θέμα των ευθυνών της ελληνικής κυβέρνησης ΣΥΡΙΖΑ–Αν.Ελλ. Οι ευθύνες είναι προφανείς και τεράστιες, αλλά ούτε αυτό είναι το θέμα της ταινίας, ούτε ασφαλώς οι ευθύνες αυτές ή η αξιοθρήνητη ποιότητα της ελληνικής αντίστασης, δικαιολογούν το έγκλημα που διεπράχθη εναντίον της Ελλάδας και των αξιών του ανθρωπισμού.
