Έξοδος από τα Μνημόνια, αλλά και από την πραγματικότητα

Ένας πρώτος απολογισμός είναι σκόπιμος, για να γίνει κατανοητό τι συνεπάγεται στην πράξη «η έξοδος από τα διασωστικά προγράμματα», από τα Μνημόνια των ευρωδανειστών. Οι κυβερνήσεις των 17 χωρών που μετέχουν στην Ευρωζώνη συμφώνησαν με την Ελλάδα παράταση αποπληρωμών δανείων συνολικού ύψους 96 δισ. ευρώ μέχρις του έτους 2033. Το ποσόν αυτό αντιπροσωπεύει το 40% περίπου του δημοσίου χρέους προς το εξωτερικόν.

Εν συνεχεία παρέσχον «παράταση ωριμάνσεως» του υπολοίπου 60% του χρέους μέχρις του 2060. Άρα ομιλούμε για περίοδο 41 ετών, κατά την οποία θα υπάρχει αυστηρή λιτότης για τον ελληνικό λαό (μείωση συντάξεων, αύξηση φόρων και περιορισμός της τραπεζικής χρηματοδοτήσεως).

Η τελική δόση του εναπομένοντος δανείου «Τσίπρα» (των 86 δισ.) κατεβλήθη εκ 15 δισ. ευρώ, παρέχουσα 22 μηνών ζωή στα αποθέματα της κυβερνήσεως, αρχομένη από της 21 Αυγούστου ε.έ., ημερομηνίας της οδυνηράς «εξόδου». Έτσι πιστεύουν οι Ευρωπαίοι ότι η Ελλάς θα πορευθεί «αβρόχοις ποσί» μέχρις των επομένων εκλογών, άνευ ανάγκης ενός νέου ευρωδανεισμού (bailout).

Η κυβερνητική αντιπαροχή

Ποία ήταν η αντιπαροχή της κυβερνήσεως για τις αναστολές εξοφλήσεως των δανείων, αντί της περικοπής των εις δίκαια και διατηρήσιμα μεγέθη;

Πρώτον, η αποδοχή σχηματισμού «πρωτογενούς πλεονάσματος» (εξαιρώντας τους καταβαλλομένους τόκους) στο 3,5% ετησίως του ΑΕΠ μέχρις του έτους 2022 και ακολούθως στο 2-3% του ΑΕΠ μέχρις του 2060, οπότε οι Ευρωπαίοι τοκιστές ελπίζουν ότι θα έχουν αποπληρωθεί 289 δισ. ευρώ που κατέβαλαν οι κυβερνήσεις των στις τράπεζες τους, για να μην κηρύξει χρεοστάσιο η Ελλάς.

Δεύτερον, πέραν όμως της αποδοχής για την διαρροή ετησίως εισοδήματος 7-10 δισ. ευρώ από την Ελλάδα, για την αποπληρωμή των τόκων, απομένουν 56 δισ. ευρώ χρέη του ελληνικού δημοσίου προς «ιδιώτες», για τα οποία τηρείται αιδήμων σιγή. Από που θα εξευρεθούν τα ποσά αυτά σε μία οικονομία ως η ελληνική, που ευρίσκεται από ετών εν αφασία; Οι ευσεβείς πόθοι αμφοτέρων, πιστωτών και κυβερνήσεως, στηρίζονται στην ελπίδα «ανακάμψεως» της ελληνικής οικονομίας που όμως είναι απίθανος με όλα αυτά τα βάρη (πρωτογενές πλεόνασμα, Τόκοι, Target 2 κλπ) που την έχουν φορτώσει.

Τρίτον, μία πρώτη εικόνα διαψεύσεως των ευσεβών ελπίδων παρέχει το ισοζύγιο εξωτερικών πληρωμών του λήξαντος πρώτου εξαμήνου 2018. Σύμφωνα με στοιχεία της Τραπέζης της Ελλάδος, το έλλειμμα, που μετράει την υστέρηση μεταξύ των όσων παράγουμε ως οικονομία και όσων καταναλώνουμε, ανήλθε στα 3,6 δισ. ευρώ, κατά 716 εκατ. ευρώ υψηλότερο του προηγουμένου έτους, ή κατά 20%!

Στις Ιθάκες

Η αύξηση, εν τούτοις, του ισοζυγίου τρεχουσών συναλλαγών, οφειλομένη στην άνοδο των εισαγωγών κατά 10%, δεν είναι τίποτε μπροστά στην διαρροή 14,5 δισ. ευρώ εξ αποσύρσεως τοποθετήσεων ξένων κεφαλαίων στην Ελλάδα και εκ της αυξήσεως του χρεωστικού υπολοίπου Target2, που χρεούται η Τράπεζα της Ελλάδος στην Ευρωπαϊκή Κεντρική Τράπεζα. Παρά τον νέο εξωτερικό δανεισμό του 6μήνου, το χρεωστικό υπόλοιπο ανήλθε στα 8,8 δισ. ευρώ που σημαίνει ισόποση από-επένδυση κεφαλαίων στην οικονομία μας.

Και τίθεται το ερώτημα: με συναλλαγματικά αποθέματα μόλις 6,4 δισ ευρώ, πώς το ισοζύγιο εξωτερικών πληρωμών θα πορευθεί τους προσεχείς 22 μήνες, με τις αγορές κεφαλαίου απαγορευτικές για τον ελληνικό κίνδυνο, με τον τουρισμό στα όρια της αποδόσεώς του και με την έξοδο από τα «διασωστικά προγράμματα», για την οποία τόσον σεμνοπρεπώς πανηγύριζε ο κ. Τσίπρας, στις Ιθάκες.