ExxonMobil: Σε λάθος άλογο πόνταρε Ελλάδα και Κύπρος

Από τον Αύγουστο του 2019, αρθρογραφούσαμε σχετικά με την κάκιστη πορεία του χρηματιστηριακού δείκτη της μεγαλύτερης πετρελαϊκής εταιρείας-κολοσσού στον κόσμο, της ExxonMobil. Στις 8 Δεκεμβρίου 2019 όμως, είχαμε υποστηρίξει κατηγορηματικά ότι έπρεπε να τεθεί το ζήτημα της επικείμενης εξόδου της ExxonMobil από την ελληνική και κυπριακή ΑΟΖ, στον ίδιο τον πρόεδρο Τραμπ.

Αρκετοί πίστεψαν ότι τα άρθρα μου στρέφονταν κατά της “ελληνοαμερικανικής συμμαχίας” στα ενεργειακά. Κατηγορηματικά λοιπόν δηλώνω, ότι είμαι υπέρ του σχήματος Ελλάς-Γαλλία-ΗΠΑ ως κονσόρτσιουμ που θα διαχειριστεί τους υδρογονάνθρακες. Δυστυχώς, όμως, τα υπουργεία Ενέργειας σε Ελλάδα και Κύπρ, φαίνεται να είναι επιρρεπή σε λάθη στρατηγικών επιλογών!

Γιατί είχα επιλέξει να αναδείξω τους κινδύνους στην κυπριακή και ελληνική ΑΟΖ; Μα φυσικά λόγω της πορείας της ExxonMobil, την οποία είχα αναλύσει σε προηγούμενο άρθρο. Μετά το κραχ του 2015, όλες οι μεγάλες ενεργειακές προχώρησαν σε απολύσεις της τάξης του 50%, σε περικοπές και εξορθολογισμό δαπανών. Μάλιστα, οι υπόλοιποι παίκτες, πούλησαν πολλά δισεκατομμύρια στοιχείων (assets) του ενεργητικού τους, αποκτώντας ρευστότητα. Παρά ταύτα, η ExxonMobil αύξανε τον ρυθμό των ερευνών της για κοιτάσματα και συνεπώς και τα κόστη της.

Το γεγονός αυτό οδήγησε τους οίκους αξιολόγησης στις 3 Δεκεμβρίου 2019 να την υποβαθμίσουν. Και τελικά η ExxonMobil υπέκυψε στις προσταγές των τριών δανειστριών τραπεζών της, για άμεσες πωλήσεις 25 δισ. δολαρίων στοιχείων του ενεργητικού της. Αυτό είχε ως αποτέλεσμα να εγκαταλείψει σταδιακά τις δραστηριότητές της σε 11 χώρες, ανάμεσά τους και η Ρουμανία που την είχε ως στρατηγικό εταίρο στα κοιτάσματά της στην Μαύρη Θάλασσα. Είχαμε αρθρογραφήσει στο SLpress.gr για τον πολιτικό σεισμό που προκάλεσε όλο αυτό στη Ρουμανία και έφερε αμηχανία σε Ελλάδα και Κύπρο.

Η πανδημία επιτάχυνε τις κινήσεις της ExxonMobil

Σε ένα τέτοιο εκρηκτικό κλίμα και με την τιμή της να πέφτει πολύ χαμηλά, η ExxonMobil, μπήκε κι αυτή στην εποχή της πανδημίας νωθρή και απρόθυμη να εκτελέσει το πρόγραμμα εξυγίανσης που της είχε επιβληθεί. Για να λέμε, λοιπόν, τα πράγματα από την πραγματική τους σκοπιά, δεν είναι ούτε ο κορωνοϊός ούτε η πτώση στις τιμές του φυσικού αερίου που οδήγησαν την εταιρεία σε απόφαση παύσης εργασιών στην Κύπρο!

Η ExxonMobil θα εγκατέλειπε ούτως ή άλλως την ελληνική και κυπριακή ΑΟΖ και θα επικεντρωνόταν στα 4-5 κοιτάσματα-μαμούθ που έχει στον πλανήτη. Ο κορωνοϊός όμως, απλά, επιταχύνει τις εξελίξεις και της δίνει ευκαιρίες να φύγει με το κεφάλι ψηλά και μάλιστα αναίμακτα! Διότι, όπως φάνηκε από τις κινήσεις της, έψαχνε από πέρυσι να βρει αντικαταστάτη στην περιοχή, έτσι ώστε είτε να πουλήσει είτε να ανταλλάξει το μερίδιό της με κάποια άλλη εταιρεία, η οποία θα ήταν “συμβατή” με το σχήμα.

Βλέπετε, υπάρχουν και οι περιορισμοί του συμβολαίου που έχει υπογράψει με Ελλάδα και Κύπρο. Υπάρχουν ρήτρες που δεν μπορεί η ExxonMobil να κάνει ό,τι θέλει, όποτε θέλει με όποιον θέλει. Τώρα, όμως, με τον κορωνοϊό και την κατάσταση εκτάκτου ανάγκης που έχει περιέλθει ο πλανήτης και ιδιαίτερα η αγορά ενέργειας, η ExxonMobil απελευθερώνεται νομικά, σε πολύ μεγάλο βαθμό και μπορεί να εγκαταλείψει σχεδόν αναίμακτα την περιοχή χωρίς να ανοίξει νομικό ρουθούνι.

Μόνη επιλογή η είσοδος μιας νέας εταιρείας

Αν θέλουμε, λοιπόν, να είμαστε ειλικρινείς, την ύστατη τούτη στιγμή πρέπει να πούμε όλοι μαζί την αλήθεια. Δεν αναστέλλει απλά τις εργασίες της η ExxonMobil, όπως γράφτηκε στον Τύπο μετά την ανακοίνωσή της. Η αμερικάνικη εταιρεία στην ουσία δίνει ένα χρόνο διορία στους μνηστήρες για να δεχτούν την προσφορά της. Και παράλληλα να “χωνέψουν” σε Ελλάδα και Κύπρο, στο διάστημα αυτό, ότι εγκαταλείπει την περιοχή με τους δικούς της όρους.

Καταλήγοντας, η σωστή διαχείριση της κατάστασης απαιτεί πλέον να εγκαταλείψουμε τη στείρα επικοινωνιακή διαχείριση του μεγάλου αυτού κινδύνου για την ΑΟΖ, που σηματοδοτεί η αποχώρηση της ExxonMobil από την περιοχή. Διότι επί χρόνια η στρατηγική μας στηριζόταν στην προστασία των γεωτρήσεων από τον 6ο αμερικανικό στόλο. Η αποχώρηση μιας αμερικανικής εταιρείας λοιπόν, μπορεί να είναι αποδεκτή, μόνο αν στο σχήμα εισέλθει μια άλλη, από τις πολλές αμερικανικές που υπάρχουν. Αλλιώς, για ποια στρατηγική μιλούσαμε όλα αυτά τα χρόνια;

Οποιαδήποτε άλλη επιλογή θα είναι βούτυρο στο ψωμί του Ερντογάν και κόλαφος για την ενεργειακή μας πολιτική. Στην καλύτερη περίπτωση, οι εμμονές κάποιων στην Ελλάδα θα βάλουν τον Ερντογάν στα κοιτάσματά μας, έστω κι από την πίσω πόρτα! Με απλά λόγια, ο πυρήνας της πολιτικής μας στα ενεργειακά, μπορεί στη θεωρία να ήταν ορθός, αλλά δυστυχώς, επενδύσαμε σε λάθος άλογο!