Φοροαποφυγή δια της φιλανθρωπίας και της “κοινωνικής ευθύνης”

Έχουν τόσα πολλά λεφτά που δεν ξέρουν τι να τα κάνουν και γίνονται φιλάνθρωποι, κάνοντας  μεγάλες δωρεές για να χρηματοδοτήσουν ανθρωπιστικές δράσεις, επιστημονική έρευνα, τα πεινασμένα παιδάκια της Αφρικής και των χωρών που πλήττονται από την ρύπανση του πλανήτη… αλλά και για φοροαποφυγή, κατά το κοινώς λεγόμενο για να γλυτώσουν φόρους.

Βέβαια, η φορολόγηση, ειδικά για τους πλούσιους είναι γεμάτη “παράθυρα” και “μπαλκονόπορτες”, ενώ για τους υπόλοιπους είναι αυστηρή. Δεν είναι τυχαίο που ο πολυδισεκατομμυριούχος  Γουώρεν  Μπάφετ είχε ζητήσει από την αμερικανική κυβέρνηση να φορολογήσει τους πλούσιους, όταν ανακάλυψε ότι πλήρωνε λιγότερους φόρους από τη γραμματέα του. Σε αυτή την θέση συμπαρατάχθηκε και ο Μπιλ Γκέιτς…

Χωρίς αμφιβολία, η φιλανθρωπία και οι δωρεές είναι ένα μεγαλείο ψυχής και εμείς οι Έλληνες το γνωρίζουμε αυτό από τα τεκμήρια-μνημεία που μας άφησαν οι εθνικοί μας ευεργέτες. Όμως ζούμε στον 21ο αιώνα όπου ο κόσμος είναι δικαιολογημένα δύσπιστος απέναντι σε τέτοιου τύπου κινήσεις. Τρανό κρούσμα της εύνοιας του συστήματος  ο Τζορτζ Σόρος που πριν από τέσσερα χρόνια έκανε μια δωρεά-μαμούθ ύψους 18 δισ. δολαρίων από τα 25 δισ. δολάρια που έχει στον μη κερδοσκοπικό οργανισμό του Open Society. Τον οργανισμό που δημιούργησε πριν από 30 χρόνια με στόχο την προάσπιση των ανθρωπίνων δικαιωμάτων σε πολλές χώρες, αν και η πράξη έδειξε ότι πίσω από αυτόν τον θεάρεστο σκοπό κρύβονται και διόλου θεάρεστες ιδεολογικές-πολιτικές σκοπιμότητες.

Οι χρηματο-οικονομικοί αναλυτές θεωρούν ότι η δωρεά αυτή έγινε για να περιορίσει ο Σόρος τους φόρους που έπρεπε να καταβάλει μέχρι την 31η Δεκεμβρίου 2017 ως επενδυτής και διαχειριστής κεφαλαίων, δεδομένου ότι το Κογκρέσο είχε καταργήσει φοροαπαλλαγές επί των επενδύσεων και είχε δώσει προθεσμία για να καταβληθούν αναδρομικά οι προβλεπόμενοι φόροι. Είχε υπολογιστεί ότι ο Σόρος επιβαρυνόταν με συντελεστή 39,6%, συν τους πολιτειακούς και δημοτικούς φόρους!

Με δυο λόγια, οι πλούσιοι έχουν τις offshore και τις δωρεές για να μην πληρώνουν φόρους. Σύμφωνα με διεθνή έρευνα είναι “κρυμμένα” σε φορολογικούς παραδείσους κεφάλαια ύψους 10,3 τρισ. δολαρίων, ποσό 70% υψηλότερο του συνολικού πλούτου που κατέχει σήμερα το 73,2% του παγκόσμιου πληθυσμού. Οι υπερπλούσιοι αυξάνονται σε αριθμό, αλλά και σε πλούτο, αποτέλεσμα κι αυτό της κραυγαλέας ανισότητας που προκαλεί η νεοφιλελεύθερη παγκοσμιοποίηση.

Φοροαποφυγή μέσω “κοινωνικής ευθύνης”

Ακόμη και η περιβόητη “κοινωνική ευθύνη” των επιχειρηματικών ομίλων έναντι της κοινωνίας είναι ύποπτη, καθώς οι δράσεις “κοινωνικής ευθύνης” είναι από τη μια το προκάλυμμα υπερβολικών κερδών. Αυτά διασφαλίζονται από τις ύποπτες ενδο-ομιλικές συναλλαγές και άλλες μεθόδους, καθώς και από την απαξίωση της εργασίας και της αμοιβής της. Η “κοινωνική ευθύνη”, λοιπόν, είναι μια καλή ευκαιρία διαφήμισης του κύρους ενός ομίλου που προφανώς περνάει στις υπερβολικές δαπάνες δημοσίων σχέσεων.

Η φιλανθρωπία και η δωρεά είναι εξαιρετικά χαρακτηριστικά της ανθρώπινης φύσης και έχουν συμβάλει καταλυτικά σε πολλούς καλούς σκοπούς. Από την άλλη, ο σύγχρονος άνθρωπος, ο συντετριμμένος από τις ακρότητες του συστήματος, δεν είναι καλό να σιτίζεται σε συσσίτια, ούτε να επιβιώνει από χαριστικές πολιτικές και εκπτώσεις. Η σύγχρονη δημοκρατία των δικαιωμάτων πρέπει να είναι ένα κράτος που μπορεί να καλύπτει όσα καλύπτει η φιλανθρωπία μέσω της ορθολογικής και δίκαιης φορολογίας.

Θα ήταν λοιπόν πολύ καλύτερα στο πλαίσιο της δημοκρατικής ισονομίας όλοι αυτοί οι σούπερ φιλάνθρωποι να πλήρωναν τους φόρους που πρέπει ή που θα έπρεπε, έτσι ώστε το κράτος να μπορεί να κάνει σοβαρή και σταθερή κοινωνική πολιτική και να μειώσει το οικονομικό βάρος στα συνήθη υποζύγια. Ποιο κράτος θα το κάνει αυτό; Σίγουρα όχι το υπαρκτό κράτος της δυτικής δημοκρατίας, εκτός κι αν κάποιοι το αλλάξουν συθέμελα.