Γερμανία: Following the wrong…

Η διαπίστωση στο προηγούμενο άρθρο μας ότι η Γερμανία ακολουθούσε (την εποχή της διακυβέρνησης Μέρκελ και πριν) μια πολιτική προσέγγιση με την ρωσική κυβέρνηση σε επίπεδο ενεργειακό, που την καθιστούσε επικίνδυνη για την αγγλοσαξονική κυριαρχία, βρήκε την “αναμενόμενη λύση” από την λάθος εισβολή της Ρωσίας στην Ουκρανία.

Ο  N. J. Spykman, στο βιβλίο “Η Γεωγραφία της Ειρήνης”, μας καθοδηγεί με τους γεωστρατηγικούς όρους του, ήδη από το 1945, όπου μας παρουσίασε ευκρινώς την στρατηγική διάσταση που θα έπρεπε να έχουν οι ΗΠΑ. Το αποτέλεσμα του σημερινού πολέμου και της εισβολής της Ρωσίας στην Ουκρανία πέραν των απωλειών χιλιάδων αθώων ανθρώπων, είχε και την σαφή εξουδετέρωση της ενεργειακής προσέγγισης μεταξύ Γερμανίας- Ρωσίας.

Η απότομη αύξηση του ενεργειακού κόστους στην Ευρώπη, αλλά ιδίως στην γερμανική οικονομία, είχε ως άμεσο αποτέλεσμα να φέρει σε πολύ δύσκολη θέση την ατμομηχανή της ευρωπαϊκής οικονομίας. Η λύση από την πλευρά της Γερμανίας θα ήταν να προσέγγιση φιλικά και όχι ανταγωνιστικά τον αγγλοσαξονικό άξονα. Δυστυχώς για την ίδια, το LNG (υγροποιημένο φυσικό αέριο) από τις ΗΠΑ  έχει τρία ισχυρά μειονεκτήματα: Πρώτον, υπέρμετρο οικονομικό κόστος σε σχέση με το ρωσικό φυσικό αέριο. Δεύτερον, δεν επαρκή η ποσότητα και τρίτον αυξάνει την οικονομική δέσμευσή της από τις ΗΠΑ.

Τα γεωοικονομικά δεδομένα είναι κυρίαρχα την δεδομένη στιγμή, καθώς η ενέργεια πλέον θα πρέπει να παραχθεί από φίλιες χώρες του αγγλοσαξονικού μετώπου. Διαπιστώνουμε ότι για ακόμη μια φορά η γερμανική κυβέρνηση προσπαθεί να λύση το πρόβλημά της μονομερώς  και προχωράει σε ενεργειακή συμφωνία με το Κατάρ (Νοέμβριος 2022). Το Κατάρ πλέον θα προμηθεύει τη Γερμανία από το 2026 και για 15 χρόνια με LNG. Βεβαίως, είναι μόνο η αρχή, όπως δήλωσε και ο Γερμανός υπουργός Ενέργειας, καθώς έπεται συνέχεια.

Τα κυρίαρχα προβλήματα είναι δύο και εντοπίζονται αρχικώς στο γεγονός ότι το Κατάρ είναι μέλος του ΟΠΕΚ+, ο οποίος απέρριψε την έκκληση του προέδρου Τζο Μπάιντεν να αυξήσει  την παραγωγή πετρελαίου. Επιπλέον, η πολιτική του δεν εντάσσεται στο περιβόητο τόξο του αγγλοσαξονικού άξονα. Εν κατακλείδι ας μου επιτραπεί και η αμυδρά σκέψη ότι τίποτα δεν είναι τυχαίο στο τί συμβαίνει  αυτή την στιγμή στο Ευρωκοινοβούλιο.

Διαμέσου αυτού του προβληματισμού, η ελληνική κυβέρνηση θα έπρεπε να αδράξει την ευκαιρία και να να προχωρήσει σε έρευνες για το γεωοικονομικό εργαλείο που λέγεται φυσικό αέριο. Ταυτόχρονα, να πρωτοστατήσει στην δημιουργία του αγωγού EastMed, καθώς έτσι θα προωθήσει μαζί με τα δικά της οικονομικά συμφέροντα και τα συμφέροντα του αγγλοσαξονικού άξονα, ο οποίος αναζητά λύσεις στην παραγωγή ενέργειας από φίλιες χώρες.