Για ποιον χτυπά η καμπάνα του πληθωρισμού

H πραγματικότητα είναι ζοφερή και όσο περισσότερο εθελοτυφλούμε τόσο πιο δύσκολη θα γίνεται η επίλυση και η αντιμετώπιση των οικονομικών προβλημάτων. Η παρατεταμένη άρνηση της οικονομικής πραγματικότητας και ο εξωραϊσμός των οικονομικών μεγεθών δεν βοηθούν κανέναν και καμία πολιτική παράταξη και αυτό διότι πλέον η ελληνική οικονομία βρίσκεται ενώπιον της εκδήλωσης του φαινομένου του στασιμοπληθωρισμού. Ο υψηλός πληθωρισμός δηλαδή θα συνδυαστεί με την ύφεση, ή με την πολύ μικρή ανάπτυξη.

Το χειρότερο απ’ όλα τα συμβαίνοντα στην μετά πληθωρισμού εποχή είναι ότι διαπιστώνουμε μια απροθυμία από την πλευρά της Ευρωπαϊκής Κεντρικής Τράπεζας να προστατεύσει τα ελληνικά ομόλογα, την στιγμή όπου η αύξηση των αποδόσεων των ομολόγων κάνει εξαιρετικά δύσκολη την άντληση κεφαλαίων από τις κεφαλαιαγορές. Πρόσφατα ο διοικητής της Μπούντεσμπανκ Χοακίμ Νάγκελ δήλωσε πως διαφωνεί με το σχέδιο της Ευρωπαϊκής Κεντρικής Τράπεζας προκειμένου να παρεμβαίνει έτσι ώστε να ανακόπτεται η άνοδος του κόστους δανεισμού, τόσο της Ελλάδας, όσο και των άλλων οικονομιών του ευρωπαϊκού Νότου.

Αντί αυτού του σχεδίου προτείνει αυτή η παρέμβαση να λαμβάνει χώρα κάτω από εξαιρετικές συνθήκες και επιπλέον να συνοδεύεται με συγκεκριμένους δημοσιονομικούς όρους, δηλαδή μνημόνιο. Όπως και να έχει ακόμα και με την παράταση της λειτουργίας του Pandemic Emergency Purchase Programme (PEPP) η περίπτωση εξυπηρέτησης του ελληνικού χρέους γίνεται μια πολύ δύσκολη δουλειά.

Oλα τα παραπάνω είναι πλέον ευρέως γνωστά και είναι βέβαιο ότι η οικονομία θα εισέλθει για μια ακόμη φορά σε μια πρωτόγνωρη περιπέτεια. Όπου σε αυτή την περίπτωση το πρόγραμμα της δημοσιονομικής πειθαρχίας θα συνοδεύεται και από πληθωρισμό. H συστηματική ωραιοποίηση της κατάστασης δεν βοηθάει κανέναν και η πολιτική και επικοινωνιακή διαχείριση του προβλήματος, όχι μόνο δεν θα λύσει το πρόβλημα, αλλά θα περιορίσει και τους βαθμούς ελευθερίας, αφού θα αποπροσανατολίσει την κοινωνία.

Όταν εγκλωβίζεται ο πολιτικός λόγος σε ένα σενάριο αλλεπάλληλων επιτυχιών και θριαμβολογίας και αμέσως μετά η πραγματικότητα της επόμενης μέρας διαψεύδει, τότε καθίσταται ανυπόληπτος. Από την εποχή των μνημονίων υπάρχει μια εμμονή στην θριαμβολογία, ακόμα και όταν τα δυσμενή οικονομικά αποτελέσματα ήταν εμφανή. Έχουν περάσει περισσότερα από δώδεκα χρόνια και συνεχίζεται αδιάκοπα η αποσπασματική ανάγνωση των οικονομικών επιδόσεων της χώρας.

Σήμερα περισσότερο από ποτέ οι ξεκάθαρες κουβέντες αποτελούν το καλύτερο εχέγγυο για την αντιμετώπιση της κρίσης. Πώς μπορείς άλλωστε να επιλύσεις ένα πρόβλημα, όταν δεν αναγνωρίζεις ότι υπάρχει πρόβλημα;