Γιατί είναι τσουχτεροί οι λογαριασμοί ρεύματος – Πόσο πληρώνουν αλλού

Οι συγκρίσεις στις τιμές του ρεύματος είναι δύσκολες, καθώς στην Ελλάδα οι λογαριασμοί ρεύματος δεν περιλαμβάνουν μόνον το κόστος του ρεύματος (που είναι στην πράξη ο μισός λογαριασμός) αλλά εννέα έμμεσες φορολογίες. Όμως λαμβάνοντας υπ’ όψη τον βασικότερο δείκτη (τον μέσο μισθό σε κάθε κράτος) και το μερίδιο που έχει η ΔΕΗ στα μηνιαία, πάγια έξοδα, προκύπτει ότι ο λογαριασμός της ΔΕΗ είναι από τους υψηλότερους στον κόσμο.

Ενδοευρωπαϊκά, ενώ στην Ελλάδα λογικά η ΔΕΗ έπρεπε να στοιχίζει περίπου όσο σε έναν Βούλγαρο ή Πορτογάλο (λόγω παρομοίου μέσου μισθού στις τρεις χώρες), οι προσαυξήσεις την κάνουν πολύ ακριβότερη, από όσο ακόμα για έναν Γερμανό που πληρώνει την ακριβότερη κιλοβατώρα στην Ευρώπη. Η φορολόγηση του ρεύματος δεν αποτελεί ελληνική πατέντα, καθώς και άλλα κράτη επιβαρύνουν τον λογαριασμό του ρεύματος με διάφορα τέλη, όχι όμως στον βαθμό που το πράττει η Ελλάδα.

Στους ευρωπαϊκούς πίνακες, άγνωστο με ποιο τρόπο, η Ελλάδα καταφέρνει και εμφανίζεται να επιβαρύνει το ρεύμα με έμμεσους φόρους μόνον με 0,035 ευρώ στα συνολικά 0,16 ευρώ ανά κιλοβατώρα και παρουσιάζει ως αμιγές κόστος κιλοβατώρας κατά μέσο όρο τα 0,125 ευρώ και ως έμμεσους φόρους μόνον 0,035 ευρώ. Αυτό (αν αλήθευε) θα σήμαινε ότι τα χαράτσια που επιβαρύνουν το λογαριασμό της ΔΕΗ αντιστοιχούν στο ένα πέμπτο προς ένα τέταρτο του ποσού που πληρώνει τελικά ο καταναλωτής για να έχει ηλεκτρική παροχή στο σπίτι.

Όμως αυτή η εμφανιζόμενη στην ΕΕ φορολογική επιβάρυνση της τάξης του 25% για τους οικιακούς λογαριασμούς στην Ελλάδα δεν ισχύει. Αυτό μπορεί να το διαπιστώσει κάθε νοικοκυριό από το λογαριασμό του: η αξία του ρεύματος συνιστά το 40% του συνόλου, με το 60% να είναι ρυθμιζόμενες χρεώσεις και φόροι: ΑΔΜΗΕ ή μεταφορά ενέργειας, ΔΕΔΔΗΕ  ή δίκτυο, ΥΚΩ (δηλαδή Υπηρεσίες Κοινής Ωφέλειας) ΕΤΜΕΑΡ ή ειδικό τέλος μείωσης εκπομπών αερίων ρύπων, ΕΦΚ (ειδικός φόρος κατανάλωσης) άλλο ένα “ειδικό τέλος” από νόμο του 1992, συν ο ΦΠΑ (αυτόν το έχουν όλα τα κράτη), συν την ΕΡΤ και τον δήμο Αθηναίων.

Αν υποτεθεί ότι η χωριστή χρέωση για τον ΑΔΜΗΕ και την ΔΕΔΔΗΕ (10% του λογαριασμού) είναι έμμεσο κόστος ρεύματος, δεν παύει να αποτελεί επιπλέον επιβάρυνση. Όμως ακόμα και αν κάποιος δεχτεί να ενσωματώσει αυτό το 10% στο κόστος ρεύματος και πάλι οι υπόλοιποι έμμεσοι φόροι ξεπερνούν το 50% του λογαριασμού και ασφαλώς δεν πλησιάζουν το 25% που εμφανίζει η Ελλάδα στις ευρωπαϊκές στατιστικές για οικιακούς καταναλωτές.

Τι συμβαίνει σε άλλες χώρες

Στη Γερμανία  η κιλοβατώρα κοστίζει σε απόλυτους αριθμούς πολύ ακριβά (0,30) και φορολογείται πολύ, όπως και στη Δανία, και πιο φτηνό φαίνεται να είναι το ρεύμα στη  Βουλγαρία με  0,10, ενώ η Ελλάδα είναι στα 0,16 ευρώ των φόρων περιλαμβανομένων. Όμως συγκριτικά με το γενικό κόστος ζωής και το εισόδημα, ανακύπτουν τεράστιες ανισότητες. Ο Γερμανός δίνει 200 ευρώ το μήνα για ρεύμα σε ένα δυάρι ή μικρό τριάρι, όμως εκεί ο βασικός μισθός είναι τριπλάσιος από τον ελληνικό (2.600 ευρώ έναντι 830). Αναλογικά προς το εισόδημα κατά συνέπεια, το ρεύμα κοστίζει στο Γερμανό το ένα δέκατο τρίτο του μισθού του. Ο Έλληνας που δίνει περίπου 130 ευρώ στη ΔΕΗ για ένα διαμέρισμα ίσου εμβαδού με το γερμανικό,  καταβάλλει για ρεύμα το ένα έκτο του εισοδήματός του.

Κακή είναι η κατάσταση και στη Βουλγαρία που σε απόλυτους αριθμούς είναι η πιο φτηνή ευρωπαϊκή χώρα στο ρεύμα. Εκεί η αντίστοιχη ΔΕΗ κοστίζει 100 ευρώ το μήνα και αντιπροσωπεύει το ένα όγδοο του μέσου μισθού (770 ευρώ). Στη Ρώμη (μέσος μισθός 1.440 ευρώ) και στην Πορτογαλία (άλλοι πτωχευμένοι κι αυτοί, με μέσο μισθό 900 ευρώ) το ρεύμα επίσης απαιτεί το ένα έβδομο έως ένα όγδοο του μέσου μισθού.

Ουσιαστικά, κατά συνέπεια, το ρεύμα ενώ μοιάζει πανάκριβο στη Γερμανία, στην πράξη το πιο φθηνό από ό,τι στα “φτωχαδάκια” της ΕΕ, όσον αφορά στην τσέπη του καταναλωτή και στο μερίδιο που έχει στα μηνιαία έξοδά του. Στη Γαλλία το ρεύμα είναι ακόμα πιο φτηνό και στοιχίζει το ένα δέκατο έκτο του εισοδήματος ενός μισθωτού. Στο Παρίσι (με μέσο μισθό εκεί τα 2.900 ευρώ), το ρεύμα για 80 τ.μ. κοστίζει περίπου 170 ευρώ. Η πιο φτηνή χώρα (εκτός ΕΕ αλλά πρώην μέλος) είναι η Αγγλία, καθώς στο  Λονδίνο το ρεύμα παίρνει το ένα δέκατο έβδομο του μέσου μισθού (3.100 ευρώ).

Το ρεύμα μοιάζει πολύ φθηνό στην Ουκρανία (0.04 η κιλοβατώρα) αλλά στην πράξη “ζητάει” 80 ευρώ το μήνα και αντιπροσωπεύει το ένα τέταρτο του μισθού που εκεί είναι 350 ευρώ. Στη Μόσχα συνιστά το ένα δέκατο του μισθού, στη Νέα Υόρκη με μέσο μισθό τα 6500 δολάρια, το ρεύμα για ένα μεγάλο δυάρι είναι μόλις 150 ευρώ και είναι μάλλον από τις χώρες με το χαμηλότερο κόστος ρεύματος, καθώς απαιτείται το 1/40 του μισθού, όμως είναι και μια πολιτεία με μεγάλες ανισότητες και πολλή ανεργία και πολλούς να ζουν με περιορισμένο εισόδημα, όπου τα 150 για το ρεύμα δεν είναι εύκολο να διατεθούν από όλους.

Πολύ φτηνό είναι και στο Πεκίνο, όπου μέσος μισθός αναφέρονται τα 1.500 ευρώ και το ρεύμα για ένα μικρό σπίτι στοιχίζει το μήνα 50 ευρώ. Στην Αίγυπτο το ρεύμα στοιχίζει επίσης ελάχιστα για ένα μικρό διαμέρισμα (35 ευρώ το μήνα), αλλά ο μέσος μισθός είναι 250 ευρώ και ουσιαστικά η “ΔΕΗ” ζητάει το ένα έκτο του εισοδήματος. To ένα έβδομο του εισοδήματος πληρώνουν και οι Τούρκοι στην ΔΕΗ τους. Εδώ μπορείτε να δείτε τις τιμές της κιλοβατώρας σε όλο τον κόσμο, με φθηνότερες όπως είναι λογικό τις πετρελαιοπαραγωγές χώρες.