Γιατί έχουμε ανάγκη πιο αναλογική φορολογία

Μ’ έναν συντελεστή 10% δια ετήσια εισοδήματα 20.000 ευρώ , να πληρώνουν φόρο εισοδήματος χιλίων ευρώ, αφαιρουμένου του αφορολογήτου ορίου των 10.000 ευρώ. 

Με εισόδημα 60.000 ευρώ θα πλήρωναν 5.000 ευρώ αντί 22.000 ευρώ σήμερα, που επιβάλλει η προοδευτική φορολογία των κομμάτων. Ο αναλογικός φόρος πληροί την έννοια  προοδευτικότητος αφού οι ευκατάστατοι οικονομικώς  πληρώνουν πενταπλάσιο φόρο  εισοδήματος απ’ ό,τι δηλούν οι χαμηλού εισοδηματίες.

Δημογραφική επιταγή για κάθε παιδί οικογενείας αν ήταν λχ. 1.000 ευρώ, θα μείωνε την φορολογική επιβάρυνση του εισοδήματος απ’ το πρώτο και για όλα τ’ άλλα τέκνα “αναλογικώς” 10%.

Έτσι, μία οικογένεια με εισόδημα 60.000 ευρώ θα πλήρωνε φόρο 4.900 ευρώ κι εκείνη με το χαμηλό εισόδημα 900 ευρώ έτσι θα πληρούτο  η συνταγματική επιταγή χωρίς να κουράζεται ο πρωθυπουργός στην ΔΕΘ , να διαβάζει από το τηλεπρόμπερ διαφόρους αριθμούς που ουδείς καταλαβαίνει. 

Η φορολογία θα ήταν σαφής κι οι φορολογούμενοι κατά τεκμήριον έντιμοι και το κράτος με επαρκή έσοδα αφού τα πορίζεται κυρίως από τους εμμέσους φόρους στις καταναλωτικές δαπάνες , όπως ο ΦΠΑ 24% κλπ. Αντ’ αυτών υπάρχει αντιοικονομική  φορολογία, φοροδιαφυγή και ανεπαρκή κρατικά έσοδα με αποτέλεσμα τον συνεχή δημόσιο δανεισμό που συνεπιφέρει πληθωρισμό άνω του 3% ετησίως ο οποίος δημεύει τις αξίες σε διάστημα 42 ετών περίπου λόγω του ανατοκισμού.

Οι φόροι στο παρελθόν

Δεν ήταν έτσι πάντα τα πράγματα. Οι αρχαίοι ημών πρόγονοι θωρούσαν προσβλητικό τον φόρο εισοδήματος που είναι προϊόν των Αγγλοσαξώνων του 16ου αιώνα, μετά από εμφύλιο πόλεμο οπότε επέβαλαν έλεγχο στις φορολογίες του βασιλιά Καρόλου. Αργότερα , οι Φαβιανοί κοινοβουλευτικοί επέβαλαν την προοδευτικότητα του φόρου εισοδήματος αφού προηγουμένως απήλλαξαν εαυτούς από τον φόρο.

Οι αρχαίοι Αθηναίοι δημοκράτες είχαν τέσσαρις φορολογικές τάξεις κατά τον Σόλωνα: τους πλουσίους Πεντακοσιομέδιμνους , Ίππης , Ζευγίτες και Θήτες , που ήταν ακτήμονες. Οι πλούσιοι βαρύνοντο με εισφορές για επάνδρωση και κατασκευή μιας τριήρους , θεατρικών παραστάσεων  και τελετών αλλά με δικαίωμα  ανταλλαγής της περιουσίας τους με άλλον πλούσιο. Οι Ιππής συντηρούσαν το ιππικό κι οι Ζευγίτες κατατάσσοντο στο πεζικό ενώ οι Θήτες ήταν οι κοπηλάτες του ναυτικού. Τα έσοδα του Δήμου προέρχοντο από δασμούς των εισαγωγών, φόρο επί των μετοίκων και απ’ τα μεταλλεία του Λαυρίου που απέδωσαν 120 τάλαντα για να φτιάξει ο Θεμιστοκλής 150 τριήρεις με τις οποίες νίκησε τους Πέρσες στην ναυμαχία της Σαλαμίνας. Τα έργα της Ακροπόλεως των Αθηνών χρηματοδοτήθησαν από το ταμείο της Αθηναϊκής συμμαχίας. Αργότερα άρχισε η έκδοση μεταλλικού νομίσματος που όταν οι Ρωμαίοι το νόθευσαν προκάλεσαν πληθωρισμό. Αυτός ανάγκασε τον αυτοκράτορα Διοκλητιανό να παραιτηθεί του θρόνου. Η τραγωδία του χιλιόχρονου  Βυζαντίου ήταν κυρίως νομισματική κατά τον Στήβ Ράνσιμαν. 

Στην σύγχρονη εποχή, βεβαίως τα δημοσιονομικά πράγματα  είναι πιο περίπλοκα λόγω του δημοσίου χρέους, που υποτίθεται είναι το πιο αξιόπιστο για την αποταμίευση. Όμως βασικά η φορολογική κατάσταση παραμένει η ίδια: Οι φορολογούμενοι είναι εκτεθειμένοι στην υπεροφορολόγηση που προκάλεσε τον αποκεφαλισμό του βασιλιά Καρόλου της Αγγλίας από τους  «παρλιαμεντάριαν» του Κρόμγουελ και προσεχώς την επικειμένη πτώση της Γαλλικής κυβερνήσεως.

(*) Κόμμα = Ομάς ανθρώπων , μισούντων την πάσαν εργασίαν , οίτινες ενούμενοι υπό έναν οιονδήποτε αρχηγόν ,  ζητούν να αναβιβάσουσι αυτόν , δια παντός μέσου , εις την θέσιν του πρωθυπουργού ίνα παρέχει αυτοίς  τα μέσα να ζώσι χωρίς να σκάπτουσι .Εμμανουήλ Τοϊδης 1836-1904