Γιατί με την κυβερνητική πολιτική η οικονομία δεν είναι βιώσιμη

Πως μπορεί να αντέξει η οικονομία και πολύ περισσότερο να ευημερήσει μια χώρα στην κατάσταση της Ελλάδας, όταν το διαθέσιμο εισόδημα των νοικοκυριών συρρικνώνεται διαρκώς; Πως θα συντηρηθεί το κρίσιμο στρατηγικής σημασίας μέγεθος της ζήτησης, όταν από το περιορισμένο εισόδημα αφαιρούνται πόροι που πριν παρέχονταν από τον δημόσιο τομέα;

Για παράδειγμα οι δαπάνες των νοικοκυριών για την υγεία απογειώνονται, καθώς η πρωτοβάθμια φροντίδα έχει καταρρεύσει και η δευτεροβάθμια έχει γίνει μονοθεματική. Όπως δήλωσε ο νευροχειρουργός, Γ.Γ. της Ομοσπονδίας Ενώσεων Νοσοκομειακών Γιατρών Ελλάδας και μέλος του Δ.Σ. της ΕΙΝΑΠ (Ένωσης Ιατρών Νοσοκομείων Αθηνών-Πειραιώς), Πάνος Παπανικολάου, «την περασμένη άνοιξη ζήσαμε απίστευτες καταστάσεις. Εκβίαζαν τον κόσμο σαν μαυραγορίτες για να χειρουργηθεί, δίνοντας 10.000 και 15.000 ευρώ στις ιδιωτικές κλινικές…

»Είδαμε ασθενείς, να ξεπουλούν ό,τι έχουν και δεν έχουν για να μπουν στο χειρουργείο. Προσωπικά, είχα περιστατικό ασθενούς με δυσπλασία εγκεφάλου και της ζήτησαν από ιδιωτικό μεγάλο νοσοκομείο, 10.000 ευρώ για μια απλή βιοψία. Ενημέρωσα τον διοικητή του νοσοκομείου ότι αν δεν επιτραπεί να τη χειρουργήσω στο δημόσιο νοσοκομείο, θα ξεσηκώσω τον κόσμο. Είχαμε δεκάδες τέτοια περιστατικά».

Φανταστείτε λοιπόν τι γίνεται σήμερα που η υγειονομική κρίση έχει κορυφωθεί. Επιπλέον, νέα έξοδα προστίθεται στους οικογενειακούς προϋπολογισμούς, όπως είναι οι δαπάνες για την ιδιωτική μέση εκπαίδευση, στην οποία προορίζονται ως πελάτες οι χιλιάδες κομμένοι των ΑΕΙ και ΤΕΙ, όπως αποφάσισε η κ. Κεραμέως. Πόση αγοραστική δύναμη θα αφαιρέσει ο πληθωρισμός και τα κύματα ακρίβεια που προκαλούνται από τις ανατιμήσεις στην ενέργεια;

Με λίγα λόγια, πόσο βιώσιμη για την οικονομία είναι αυτή η πορεία, όταν το μόνο που παράγει είναι χρέη και κέρδη σε ορισμένες επιχειρήσεις που προέρχονται κυρίως από την διαρκή μείωση του κόστους εργασίας και τις προνομιακές σχέσεις με την πολιτική εξουσία; Σήμερα για παράδειγμα, 3.656.672 φορολογούμενοι χρωστούν στην εφορία 109,416 δισ. ευρώ και 2.093.286 οφείλουν στα ασφαλιστικά ταμεία 38,77 δισ. ευρώ!

Ρηχή οικονομία

Και καθώς το μεγαλύτερο μέρος των χρημάτων αυτών είναι αδύνατο να αποπληρωθεί, τί ακριβώς θα συμβεί; Υπάρχει περίπτωση να επιβιώσουν οι 800.000 χιλιάδες μικρομεσαίες επιχειρήσεις που θεωρούνται κρίκος για την ασφάλεια της ελληνικής οικονομίας, καθώς απορροφούν τους μεγάλους κραδασμούς που προκαλούνται από τις φούσκες του χρηματοπιστωτικού συστήματος; Θυμάστε τι έγινε την περίοδο των πρώτων χρόνων της χρεοκοπίας; Πώς ξεφύτρωσαν χιλιάδες μαγαζάκια μεταποίησης ρούχων και επιδιόρθωσης υποδημάτων, καθώς από το διαθέσιμο εισόδημα δεν περίσσευαν πόροι για ένδυση και υπόδηση; Θυμάστε πόσο γρήγορα γέμισαν οι πόλεις με ενεχυροδανειστήρια;

Μπορεί λοιπόν σε μια τόσο μικρή και ρηχή παραγωγικά οικονομία που εξαρτάται περισσότερο από κάθε άλλη φορά από τις εισαγωγές, να λειτουργήσει αποδοτικά η περιβόητη ελεύθερη και αυτορρυθμιζόμενη αγορά; Δεν χρειάζονται σεβαστοί κανόνες και ακριβοδίκαιοι θεσμοί διαιτησίας για να λειτουργήσει; Μπορεί για παράδειγμα να γίνει και να τελειώσει ομαλά ένας ποδοσφαιρικός αγώνας, χωρίς κανονισμούς και με έναν διαιτητή να σφυρίζει ό,τι γουστάρει;

Πόσο ελεύθερη είναι, λοιπόν, η ελληνική αγορά, όταν ο υπουργός Ανάπτυξης αποκλείει τις μικρομεσαίες επιχειρήσεις από προγράμματα στήριξης και δυνατότητες δανεισμού, καλώντας τες να συγχωνευτούν, διότι διαφορετικά θα χρεωκοπήσουν, πράγμα που στην πράξη σημαίνει πως οδηγούν σε αφανισμό τις περισσότερες. Μάλλον ρητορικά είναι όλα αυτά τα ερωτήματα.

Και είναι, διότι ο καπιταλισμός που σχεδιάζεται εδώ, είναι νέο μοντέλο, αφού όλες οι ρυθμιστικές αρχές της οικονομικής δράσης έχουν συγκεντρωθεί στο “παλάτι” του Μαξίμου, εκεί όπου αποφασίζεται ποιοι θα πάρουν τις δουλειές. Και τις δουλειές παίρνουν οι χορηγοί της κυβέρνησης, οι φίλοι τους και οι δανειστές που εκπονούν τα σχέδια και καθορίζουν ποιοι θα αναλάβουν τα μεγάλα πακέτα για τα έργα υποδομών. Νέο μοντέλο από ένα παλαιό κόμμα που σήμερα παρουσιάζεται χωρίς πολιτικές αρχές και ηθικές αναστολές.