Η Κίνα είναι έτοιμη για παραχωρήσεις, ο Τραμπ;

Γράφει ο Κώστας Μελάς  – 

Επειδή, όλοι λίγο πολύ γνωρίζουν, ότι οι εμπορικοί πόλεμοι, στην κατάληξή τους, προκαλούν ζημιές σε όλους τους συμμετέχοντες, πάντοτε υπάρχει η περίοδος της διαπραγμάτευσης αμέσως μετά την εξαγγελία των πρώτων μέτρων προστατευτισμού. Υπό αυτήν την έννοια τα προστατευτικά μέτρα χρησιμοποιούνται κατ’ αρχάς και ως μέσο πίεσης για νέες ρυθμίσεις στο διμερές εμπόριο των εμπλεκομένων χωρών.

Δεν θα μπορούσε να συνέβαινε κάτι διαφορετικό και στην περίπτωση της εμπορικής διαμάχης μεταξύ ΗΠΑ και Κίνας. Ήταν γνωστό, ότι οι ΗΠΑ απαιτούσαν από την Κίνα να δεχθεί να ανοίξει τις αγορές της στα αμερικανικά αυτοκίνητα καθώς και στα αμερικανικά χρηματοπιστωτικά ιδρύματα. Ακόμη να δεχθεί να αγοράζει πολύ μεγαλύτερες ποσότητες αμερικανικών microchip, από αυτές που αγοράζει μέχρι σήμερα. Οι πληροφορίες μιλούσαν, για συνολική αύξηση των εισαγωγών από τις ΗΠΑ περίπου 100 δισ. δολάρια. Επιπλέον η Κίνα ήταν έτοιμη να δεχθεί αυτές τις προτάσεις.

Οι δηλώσεις του προέδρου Σι Τσινπίνγκ, στο Forum του Boao (Κίνα), ένα είδος ασιατικού Davos αν και είναι αρκετά γενικές, φαίνεται ωστόσο να επιβεβαιώνουν όλες τις παραπάνω πληροφορίες. Ο Κινέζος πρόεδρος στην ομιλία του εμφανίστηκε ως υποστηρικτής της παγκοσμιοποίησης υπογραμμίζοντας παράλληλα ότι η Κίνα θα συνεχίσει στο δρόμο του «ανοίγματος» της οικονομίας της στα ξένα προϊόντα και τις υπηρεσίες.

Μάλιστα προχώρησε περισσότερο δίνοντας ένα γενικό πλαίσιο του χρονικού ορίζοντα εντός του οποίου θα εφαρμοστούν αυτές οι μεταρρυθμίσεις. Ο στόχος είναι εμφανής: να πεισθεί ο πρόεδρος Τραμπ για ένα νέο διακανονισμό στο διμερές εμπόριο των χωρών. Επιπλέον, η Κίνα, απευθύνθηκε και στον Παγκόσμιο Οργανισμό Εμπορίου ώστε να μεσολαβήσει σε αυτή την διαπραγμάτευση. Βέβαια, αυτό δεν σημαίνει ότι ο πρόεδρος Τραμπ θα πεισθεί εύκολα από τις γενικές προτάσεις των Κινέζων, δεδομένου ότι και στο παρελθόν οι Κινέζοι είχαν προβεί σε παρόμοιες υποσχέσεις τις οποίες δεν τήρησαν.

Αιχμή του δόρατος των απαιτήσεων

Για το λόγο αυτό ο πρόεδρος Σι Τσινπίνγκ προχώρησε σε περισσότερο συγκεκριμένες προτάσεις:

• Πρώτον, να επεκταθεί η πρόσβαση των ξένων κεφαλαίων στον χρηματοπιστωτικό τομέα (τράπεζες, ασφαλιστικές επιχειρήσεις, και στους διαχειριστές καταθέσεων) αυξάνοντας το επιτρεπόμενο ύψος συμμετοχής στο μετοχικό κεφάλαιο. Πρόκειται για μια παλαιά απαίτηση των ΗΠΑ, η οποία είναι ανάλογη με αυτή προς την Ιαπωνία στα τέλη της δεκαετίας του 1980. Αποτελεί δε την αιχμή του δόρατος των αμερικανικών απαιτήσεων λόγο των δυνητικών αλλαγών που μπορεί να επιφέρει στην κινέζικη οικονομία. Είναι γνωστό ότι σήμερα τέσσερις μεγάλες κρατικές τράπεζες κυριαρχούν στην κινέζικη αγορά, μη επιτρέποντας την πρόσβαση σε κανέναν άλλο.
• Δεύτερο, υποσχέθηκε ότι θα μειωθούν οι δασμοί που επιβάλλονται στα εισαγόμενα αμερικανικά αυτοκίνητα και ότι θα μειωθούν οι περιορισμοί στην εισροή κεφαλαίων που κατευθύνονται στον τομέα της αυτοκινητοβιομηχανίας.
• Τρίτον, υποσχέθηκε ότι θα μειωθούν οι δασμοί «σε άλλα προϊόντα» χωρίς να γίνει πιο συγκεκριμένος ποια εννοεί, αλλά σαφώς υπονοούσε τα microchip και τους ημιαγωγούς.
• Τέταρτον, υποσχέθηκε να μεταβάλλει τους κανόνες τις αγοράς, εισάγοντας κανόνες Antitrust, προκειμένου να αυξηθεί η διαφάνεια των αγορών και να κατοχυρωθούν τα πνευματικά δικαιώματα.

Οι συγκεκριμένες αυτές προτάσεις του Κινέζου προέδρου είναι ικανές να ικανοποιήσουν τον Αμερικανό πρόεδρο; Θα πρέπει να περιμένουμε τις εξελίξεις. Πάντως έχει ενδιαφέρον, το ότι η ενώ η Κίνα εμφανίζεται πλέον ως ο μεγάλος υποστηρικτής της παγκοσμιοποίησης, οι ΗΠΑ οι οποίες διευκόλυναν αφάνταστα τις παγκοσμιοποιητικές διαδικασίες πριν σαράντα χρόνια, εμφανίζονται ως ο κύριος αντίπαλός της.