Η άλλη όψη της αμερικανικής παρουσίας στην Αλεξανδρούπολη

Ο σκεπτικισμός που εκφράζει ο συνάδελφος και φίλος Δημήτρης Κωνσταντακόπουλος για τους κινδύνους που εγκυμονεί η αμερικανική βάση στην Αλεξανδρούπολη, η δημιουργία της οποίας προβλέπεται από το πρόσφατο σύμφωνο Ελλάδας-ΗΠΑ, είναι εύλογος. Όμως αποτελεί τη μια πλευρά του νομίσματος.

Πράγματι σε μια ενδεχόμενη πυραυλική επίθεση των ΗΠΑ προς την Κριμαία ή τον ρωσικό στόλο της Μαύρης Θάλασσας από την Αλεξανδρούπολη, θα είχε την απάντηση που περιγράφει. Κάτι τέτοιο θα σήμαινε εκ των πραγμάτων παγκόσμιο πόλεμο, αφού θα ενέπλεκε το ΝΑΤΟ, άρα και την Ελλάδα που σημαίνει ότι ούτως ή άλλως ο στόχος θα υπήρχε.

Η στρατιωτικοποίηση ενός τμήματος του λιμανιού της Αλεξανδρούπολης και η χρήση του από το αμερικανικό Ναυτικό που μάλλον θα φέρει και στρατηγικούς πυραύλους έχει και πολλά πλεονεκτήματα. Η Αλεξανδρούπολη αποκτά στρατηγικό ενεργειακό χαρακτήρα, αλλά είναι και στόχος της Τουρκίας, την δραστηριότητα της οποίας στη Θράκη γνωρίζουμε. Σε μια ελληνοτουρκική σύγκρουση η μουσουλμανική μειονότητα θα χρησιμοποιηθεί ως πρόσχημα, μιας “Πορτοκαλί Εξέγερσης”, ώστε να προκληθεί τουρκική εμπλοκή. Είναι το λεγόμενο «τρίτο μέτωπο».

Δεν πρέπει να ξεχνάμε ότι η Αλεξανδρούπολη βρέθηκε πρόσφατα στο επίκεντρο της δραστηριότητας των Ρώσων διπλωματών-πρακτόρων που απελάθηκαν από τον Ελλάδα τον Ιούλιο του 2018. Όμως, το κρίσιμο νέο ζήτημα είναι η ανάδειξη της Αλεξανδρούπολης σε ευρωπαϊκό ενεργειακό κόμβο που εξυπηρετεί και την αμερικανική στρατηγική.

Η ενεργειακή σημασία

Η πλωτή μονάδα αποθήκευσης υγροποιημένου φυσικού αερίου (LNG) που σύμφωνα με όλες τις ενδείξεις θα αρχίσει να λειτουργεί το Σεπτέμβριο του 2022, αποτελεί μια μείζονος στρατηγικής σημασίας εξέλιξη. Είναι τόσο σημαντική, όχι μόνο για την αποφυγή του κινδύνου να σταματήσει η τροφοδοσία από αγωγούς μέσω Τουρκίας, αλλά και για την εναλλακτική τροφοδοσία της Ευρώπης καθώς ο επίγειος αγωγός συναντάει τον τουρκο–ελληνο-ιταλικό αγωγό ITGI όσο και στον υπό κατασκευή ελληνοβουλγαρικό αγωγό.

Ως γνωστόν, η πλωτή μονάδα θα βρίσκεται αγκυροβολημένη σε απόσταση 17,6 χιλιόμετρα νοτιοδυτικά του λιμανιού της Αλεξανδρούπολης και 10 χλμ. από την κοντινότερη ακτή στη Μάκρη του Έβρου.

Εκεί θα επαναεριοποιείται το υγρό αέριο και μέσω ενός αγωγού μήκους 28 χλμ (τα 24 υποθαλάσσια) θα μεταφέρεται σε αγωγούς στη στεριά. Το έργο είναι της GasTrade του ομίλου Κοπελούζου, στην οποία συμμετέχει η ΔΕΠΑ με 20%, ενώ λέγεται ότι υπάρχουν συμφωνίες με τη Gazprom (συνεταίρος του στον Προμηθέα) η οποία θα προμηθεύει το σταθμό με LNG. Αυτό είναι εξαιρετικά σημαντικό γεωπολιτικά, γαιτί οι Ρώσοι δεν θέλουν και την εξάρτηση από την Τουρκία.

Συνεπώς, η παρουσία της αμερικανικής βάσης έχει κι άλλες θετικές πλευρές. Άλλωστε, πέρα από τη ρητορική, το ότι δεν έγινε σύγκρουση ΗΠΑ-Σοβιετίας στα χρόνια της μεγάλης πόλωσης, κάτι σημαίνει. Στη γεωοικονομία, όπως και στη γεωπολιτική και τη ζωή τα ρίσκα είναι πάντα εκεί. Η Ελλάδα για να επιβιώσει πρέπει να γίνει παίκτης από πελάτης, όπως λέει συχνά ο Λυγερός.

Μία πρώτου μεγέθους αμερικανική ενεργειακή εγκατάσταση στην ακριτική Αλεξανδρούπολη εκ των πραγμάτων λειτουργεί ως παράγοντας αποτροπής τουρκικής επιθετικής ενέργειας στην περιοχή. Τα διαπλεκόμενα συμφέροντα είναι πολλά και ισχυρά για να την επιτρέψουν.

Η αποτροπή καθίσταται ακόμα πιο ισχυρή, λόγω του γεγονότος ότι στην ίδια περιοχή θα δημιουργηθεί αμερικανική στρατιωτική βάση. Μπορεί η εκεί αμερικανική παρουσία να καθιστά τη Θράκη ρωσικό στόχο σε περίπτωση παγκόσμιου πολέμου, αλλά σ’ αυτό που αποτελεί άμεσο και απτό κίνδυνο για την ελληνική εθνική ασφάλεια, δηλαδή όσον αφορά στον τουρκικό επεκτατισμό, λειτουργεί επίσης ως παράγοντας αποτροπής.