Η αργόσυρτη αυτοκτονία της Ευρώπης…

Η απειλή επιβολής κυρώσεων σε βάρος της Ρωσίας, χωρίς καμία διεθνή νομιμοποίηση, διακηρυσσόταν για μήνες πριν τον πόλεμο με την πλέον προκλητική ρητορική και αλαζονική συμπεριφορά προς μια υπερδύναμη από την κυβέρνηση Μπάϊντεν. Έτσι είχαν μάθει να συμπεριφέρονται σε αδύναμες τριτοκοσμικές χώρες, αλλά ήταν η πρώτη φορά που μια υπερδύναμη δεν σέβεται τα όρια της άλλης.

Η Ρωσία έπρεπε να υποκύψει στα αμερικανικά σχέδια για την Ουκρανία, διαφορετικά θα αντιμετώπιζε «πρωτοφανείς στην ιστορία» κυρώσεις, που θα την οδηγούσαν σε οικονομικό στραγγαλισμό, ενώ θα κατέρρεε η κυβέρνηση Πούτιν. Παρά την προσπάθεια της Μόσχας να αποφύγει τον πόλεμο, μόνο με την εφαρμογή της συμφωνίας του Μίνσκ, ένας ακόμα αχρείαστος πόλεμος έγινε.

Η κυβέρνηση Μπάιντεν τον επεδίωξε, απορρίπτοντας τότε κάθε προσπάθεια ειρηνικής διευθέτησης. Στην επιδίωξη υποταγής της Ρωσίας με την ισχύ, η Ουκρανία ήταν το εργαλείο δημιουργίας μόνιμης απειλής στα ρωσικά σύνορα, με παράλληλο εξανδραποδισμό του ρωσόφωνου πληθυσμού. Ο άλλος στόχος ήταν η πλήρης καταστροφή των ευρωρωσικών σχέσεων σε όλους τους τομείς, που επετεύχθη αφού οι ευρωπαϊκές κυβερνήσεις υιοθέτησαν άκριτα τις κυρώσεις, υψώνοντας νέο τείχος στην Ευρώπη.

Με αμερικανικές εντολές, η ΕΕ αποφασίζει αλλεπάλληλα πακέτα κυρώσεων. Με απανωτά εμπάργκο σε όλες τις κρίσιμες για την οικονομία κατηγορίες προϊόντων του ευρωρωσικού εμπορίου, εκτίναξαν τον πληθωρισμό στην ΕΕ σε πρωτοφανή επίπεδα εδώ και δεκαετίες, λόγω της εγκαθίδρυσης Ζώνης Νομισματικής Σταθερότητας του ευρώ. Ο πληθωρισμός, τουλάχιστον για 20 χρόνια, ήταν αμελητέο έως ανύπαρκτο πρόβλημα.

Επανεμφανίστηκε μετά την πανδημία, λόγω της μεγάλης απορρύθμισης στην εφοδιαστική αλυσίδα και της ισχυρής ζήτησης λόγω της επιδοματικής, επεκτατικής δημοσιονομικής και νομισματικής πολιτικής, που είχε σκοπό να αποτρέψει μεγάλη ύφεση. Και τώρα εκτοξεύεται λόγω εκτόξευσης κυρίως της μεγάλης αύξησης των τιμών στα ενεργειακά προϊόντα που έφεραν οι κυρώσεις, αλλά και η αναστάτωση με την αλλοπρόσαλλη πολιτική των ΗΠΑ στο διεθνές εμπόριο και την οικονομική συνεργασία.

Ελλείματα και εκτόξευση τιμών

Στο σοβαρότατο αυτό πρόβλημα που δείχνει να έχει μακροχρόνιο χαρακτήρα, καθόλου προσωρινό, έχουν εδραιωθεί πλέον σοβαρές πληθωριστικές προσδοκίες. Η νομισματική πολιτική δείχνει αδύναμη, ενώ οι Κεντρικές Τράπεζες της Δύσης χάνουν συνεχώς την αξιοπιστία τους. Το ευρώ, αντανακλώντας την κατάσταση της ευρωπαϊκής οικονομίας και αξιοπιστίας, φτάνει πλέον σε ισοτιμία 1:1 κι αυτό με παρεμβάσεις. Η απειλή της ύφεσης στην Ευρώπη, τα προβλήματα υψηλού χρέους ορισμένων χωρών, κάνουν διστακτική την Ευρωπαϊκή Κεντρική Τράπεζα για αυξήσεις επιτοκίων ανάλογων των αμερικανικών. Η πολιτική ηγεσία της Ευρώπης έφερε και φέρνει το ευρώ στο πολιτικό μπόι της.

Στο εξωτερικό εμπορικό ισοζύγιο της Ευρωζώνης, αντανακλάται η επιδεινούμενη ευρωπαϊκή ανταγωνιστικότητα και η εκτόξευση των τιμών στα εισαγόμενα ενεργειακά προϊόντα. Αξίζει να αναφερθεί πως για πρώτη φορά, μόνο το πρώτο πεντάμηνο του 2022, η Ευρωζώνη εμφανίζει ελλειμματικό εμπορικό ισοζύγιο -113 δισ. ευρώ, από πλεονασματικό +83,6 δισ. το 2021. Ακόμα και η μεγαλύτερη εξαγωγική οικονομία της Ευρώπης η Γερμανία, με μεγάλα εμπορικά πλεονάσματα από το 1952, εμφανίζει για πρώτη φορά μετά το 1992 έλλειμμα 1 δισ.

Την ίδια περίοδο το έλλειμμα του Ισοζυγίου Πληρωμών στην Ελλάδα φτάνει τα 10,1 δισ. από 6 δισ. το 2021, παρά τις εξαιρετικές τουριστικές εισπράξεις. Χαρακτηριστικά είναι και τα στοιχεία του εμπορικού ισοζυγίου Ελλάδας-Ρωσίας. Το πεντάμηνο του 2022 το έλλειμμα φτάνει τα 2.769 εκατ. ευρώ. Η αξία των εισαγωγών μας από 1,2 δισ. το 2021 εκτοξεύεται στα 2,8 δισ. το 2022, ενώ οι εξαγωγές μας λόγω κυρώσεων φτάνουν μόνο τα 48 εκατ. ευρώ!

Με τις κυρώσεις στη Ρωσία απαγορεύουμε στις επιχειρήσεις μας, ιδιαίτερα της βόρειας Ελλάδας, να εξάγουν αγροτικά προϊόντα, γουναρικά, τουριστικές υπηρεσίες κλπ., ενώ στερούμαστε για πρώτη φορά εδώ και δεκαετίες, τις τεράστιες δυνατότητες πυρόσβεσης των ρωσικών αεροπλάνων. Για να πληρώσουμε ίδιες ποσότητες ενεργειακών προϊόντων, πρέπει τώρα να εξάγουμε πολύ μεγαλύτερες ποσότητες προϊόντων και υπηρεσιών, δηλαδή μεγαλύτερο προϊόν και εισόδημα, φτωχοποιώντας τη χώρα.

Η μεταφορά αυτή εισοδήματος στο εξωτερικό, που αναπόφευκτα μας φτωχοποιεί, δεν μπορεί να αντιμετωπιστεί με επιδοματικές πολιτικές. Καμία πολιτική επιμερισμού της φτωχοποίησης, όσο στοχευμένη κι αν είναι, δεν μπορεί να ανακόψει τη συρρίκνωση του εισοδήματος με τον αυξανόμενο πληθωρισμό, ιδιαίτερα των εργαζομένων του βασικού μισθού και των χαμηλοσυνταξιούχων.

Ισχυροποιεί η ρωσική οικονομία

Τα συνθήματα της ξύλινης κομματικής γλώσσας “πλαφόν στη χονδρική”, “πλαφόν στη λιανική” αποκρύπτουν ποιος θα πληρώσει τη διαφορά από την εκτόξευση του κόστους παραγωγής ενέργειας. Θα την πληρώσει το κράτος με δανεικά, δηλαδή πάλι εμείς με τους φόρους μας. Σήμερα τη διαφορά την πληρώσαμε με τη ρήτρα αναπροσαρμογής. Αύριο με τους φόρους μας. Ας δούμε πόσα δισ. κοστίζουν τα πακέτα διάσωσης των αντίστοιχων εταιρειών παραγωγής ενέργειας σε Γερμανία, Γαλλία και Αγγλία.

Λένε ότι η “σωτηρία” θα έρθει με τα πανάκριβα ενεργειακά προϊόντα από τις ΗΠΑ και αλλού, λόγω και αποστάσεων. Οικονομικά, όμως, στο φυσικό αέριο μέσω αγωγών δεν υπάρχει ανταγωνιστής. Ποιες θα είναι οι επιπτώσεις στην ευρωπαϊκή ανταγωνιστικότητα και ευημερία, όταν στα ήδη υψηλότερα εργατικά κόστη, φόρους και ασφαλιστικές εισφορές προστίθενται τώρα ακριβότερα ενεργειακά κόστη, καθώς και αυξανόμενες αμυντικές δαπάνες;

Είναι αυτοκτονική η ιδέα της απεξάρτησης από τα ρωσικά ενεργειακά προϊόντα, όταν η ροή της ρωσικής ενέργειας γινόταν στη βάση αμοιβαία επωφελούς εμπορίου και οικονομικής συνεργασίας. Η απεξάρτηση από  τη Ρωσία –και η εξάρτηση από τις ΗΠΑ– προβάλλεται με το γελοίο σκεπτικό να μην έχει χρήματα η Ρωσία να συνεχίσει τον πόλεμο! Οι κυρώσεις προκαλούν στραγγαλισμό των ευρωπαϊκών νοικοκυριών και επιχειρήσεων, όχι της Ρωσίας.

Στο πρώτο εξάμηνο του 2022, λόγω της εκτόξευσης των ενεργειακών τιμών κι όχι μόνο, η Ρωσία παρουσίασε εμπορικό πλεόνασμα-ρεκόρ 136 δισ. δολάρια, γεγονός που αντανακλάται στη μεγάλη ισχυροποίηση του νομίσματός της, σε περιβάλλον μειούμενου πληθωρισμού. Το ρούβλι, παρά τις συνεχείς μειώσεις επιτοκίων, που χθες έφτασε σε επίπεδο χαμηλότερο από αυτό που ίσχυε στην έναρξη του πολέμου, με συνεχή άρση κεφαλαιακών ελέγχων, ενισχύθηκε συνεχώς στο υψηλό επταετίας. Αποτέλεσμα αυτονόητο, όταν πίσω από το ρούβλι βρίσκεται μια οικονομία με τα πλέον περιζήτητα προϊόντα στην παγκόσμια οικονομία – ενεργειακά, πρώτες ύλες, μεταλλεύματα, τρόφιμα κλπ.

Πορεία προς την καταστροφή

Ποιος άραγε θα υποστεί την καταστροφή σε μια κρίση; Αυτός που έχει όλα αυτά, ή αυτός που δεν τα έχει, επιμένοντας στις κυρώσεις; Όλη η Ευρώπη, που φυσικά περιλαμβάνει τη Ρωσία, χάνει. Κανείς δεν είναι άτρωτος από την καταστροφή των ευρωρωσικών σχέσεων. Από το νέο τείχος διχασμού κανένας δεν κερδίζει. Με νέες τεράστιες εξαγωγές και συμφωνίες με ανερχόμενες μεγάλες οικονομικές δυνάμεις (Κίνα, Ινδία κ.α.) η Ρωσία παρακάμπτει τις κυρώσεις, ειδικά στο πετρέλαιο και το αέριο. Αναπροσανατολίζει το εξαγωγικό της εμπόριο σε έναν εδώ και πολύ καιρό πολυπολικό πλέον κόσμο.

Όσο κι αν αρνείται να την αποδεχτεί το ρωσοφοβικό αμερικανικό βαθύ κράτος που χαράζει την εξωτερική πολιτική, η πραγματικότητα δεν αλλάζει. Μέχρι πότε άραγε θα συνεχίσουμε αυτή την πορεία της καταστροφής; Μέχρι να κερδίσουν οι Αμερικανοί έναν ήδη χαμένο πόλεμο, με τις εκατόμβες των νεκρών Ουκρανών στρατιωτών, τους οποίους κανένα από τα ελεγχόμενα Δυτικά ΜΜΕ δεν αναφέρει; Μεγάλο μέρος του ουκρανικού στρατού έχει εξουδετερωθεί και μεγάλο μέρος των δυτικών όπλων έχει καταστραφεί, ενώ μία μερίδα τους διοχετεύεται στη διεθνή μαύρη αγορά.

Οι Ρώσοι έχουν συντριπτική υπεροχή στο πυροβολικό και στον αέρα, ενώ ήδη ελέγχουν μια έκταση μεγαλύτερη από αυτή της Ελλάδος. Ο πόλεμος χάνεται όχι μόνο για τους Ουκρανούς, αλλά και για τους Αμερικανούς, οι οποίοι θα αφήσουν πάλι πίσω τους ερείπια και την τραγωδία μιας κατεστραμμένης χώρας. Ονειρεύονται ανοικοδόμηση της Ουκρανίας, που θα κάνει η ΕΕ με τα δεσμευμένα χρήματα της Ρωσίας που θα χρησιμοποιήσουν για το σκοπό αυτό!

Το τείχος του μίσους για ό,τι ρωσικό πρέπει να κατεδαφιστεί για τη σωτηρία της Ευρώπης. Πρώτη επιδίωξη πρέπει να είναι το τέλος του πολέμου. Το πολιτικό προσωπικό της ΕΕ και οι κυβερνήσεις των χωρών-μελών, από κοινού με τα ελεγχόμενα ΜΜΕ, αφού εξέπεσαν στο επίπεδο υπαλληλίας, που εκτελεί εντολές σε βάρος των ευρωπαϊκών συμφερόντων, ζητά από τους Ευρωπαίους πολίτες χωρίς ντροπή, να αντέξουμε την φτωχοποίηση, διότι η ελευθερία και η δημοκρατία έχουν κόστος, ιδιαίτερα όταν εξάγονται απ’ τις ΗΠΑ!

Φανατικοί χειροκροτητές του Ζελένσκι, μας ζητούν θυσίες, επειδή “είμαστε όλοι σε πόλεμο”! Στην Ελλάδα, για να γίνει η κυβέρνηση ακόμη πιο αρεστή, έφθασε να εκστομίζει και βλασφημίες ιστορικής μνήμης, με παραλληλισμούς και συγκρίσεις των Ηρώων του Μεσολογγίου με νεοναζί οργανώσεις, πίσω από τις οποίες σύρεται υποτακτικά η δουλοπρεπής ΕΕ.