Η επιχειρηματικότητα στην εποχή των “καλαθοeconomics”

Σε κάθε άτομο, ιδεολογικά απροκατάληπτο, είναι γνωστό ότι η επιχειρηματικότητα ως προϋπόθεση της επιχειρηματικής δραστηριότητας δεν προκύπτει από το πουθενά, ούτε και βρίσκεται στο γονίδιο κάποιων “εκλεκτών” του συστήματος εξουσίας ή θέτει σε αμφισβήτηση το κράτος ως ιδανικού δημιουργού και διανεμητή του πλούτου. Η διεθνής εμπειρία και έρευνα απέδειξε ότι «αποτελεί προϊόν μιας κουλτούρας το οποίο δημιουργείται από την ίδια την κοινωνία, στην ποιότητα και στο βαθμό που η τελευταία πιστεύει στην αναγκαιότητά της θεωρώντας τη ως παράγοντα δημιουργίας ατομικού και κοινωνικού πλούτου».

Συνεπώς, είναι μιμίδιο το οποίο, κατά τον R. Dawkins, αντιστοιχεί στο «πολιτιστικό ισοδύναμο του γονιδίου που κληροδοτείται μέσω της επικοινωνίας, της γλώσσας, των εθίμων και γενικότερα, μέσω της κουλτούρας». Στηρίζεται, δηλαδή, στα επίκτητα –μέσω εκπαίδευσης, μαθητείας και εμπειρίας– χαρακτηριστικά της προσωπικότητας του ατόμου, αλλά και στο γόνιμο περιβάλλον ενθάρρυνσης και καλλιέργειάς της.

Η προβολή σεναρίων του τύπου “γεννιέσαι δεν γίνεσαι” με στόχο τη διατήρηση της “βασιλικής” εξουσίας οικογενειών (πολιτικών/επιχειρηματικών) που έκαναν καριέρα και περιουσίες λεηλατώντας το κρατικό μας μόρφωμα, ουδόλως ευσταθεί. Η δε πρόσφατη καταγγελτική αναφορά στο “βαθύ κράτος” είναι άκρως παραπλανητική με δεδομένη τη ρηχότητα στην οποία το καταδίκασε η μετριότητα η δήθεν “πεφωτισμένη δεσποτεία” τους. Καλλιεργώντας συνθήκες ψευδαιμονίας και αποχαύνωσης μέσω passπαρτού και επιδομάτων στο πλαίσιο των καλαθοeconomics ως μικρό ποσοστό διανομής στην κοινωνία και την οικονομία ακριβά δανεισμένων κεφαλαίων…

Άραγε είναι ανίκανοι ή ενσυνείδητα τοποθετημένοι απέναντί μας, σπαταλώντας πολύτιμα χρήματα μέσω μέτρων πρόκλησης πρόσκαιρων εντυπώσεων; Αφελληνίζοντας την αγορά, καθηλώνοντάς τη στη χαμηλή προστιθέμενη αξία (καφέ, κομμωτήρια, νυχάδικα κλπ.) και σε δεξιότητες αδύναμες να ανταποκριθούν στην αυξανόμενη πολυπλοκότητα μιας παγκοσμιοποιημένης αγοράς, σε τι άλλο επενδύουν αν όχι στη δουλικότητα έναντι των εντολέων τους για να εκλέγονται εσαεί.

Τόσο οι “εκλεκτοί” με το επιχειρηματικό “DNA στο αίμα τους”, όσο και οι οπαδοί του κράτους, έδειξαν συμπεριφορές απέχουσες κατά πολύ από το σεβασμό των πόρων και την δικαιότερη κατανομή του ταχέως υποθηκευόμενου πλούτου της χώρας. Η διοικητική και κομματική νομενκλατούρα με τις “από καθέδρας” αποφάσεις καιροσκοπικών σκοπιμοτήτων ή προσωπικού/ κομματικού πολιτικού κόστους, δεν έχει αποδείξει τίποτα περισσότερο από τη συγκέντρωση της οικονομικής ισχύος στους κοτζαμπάσηδες αδρανοποιώντας το διανοητικό μας κεφάλαιο μετατρέποντάς μας από φύσει έξυπνους σε θέσει βλάκες, ή σε ψηφοφόρους με σύνδρομο της Στοκχόλμης!

Στην εποχή των καλαθοeconomics…

Θέτοντάς το διαφορετικά, η αποδεδειγμένη ανικανότητα ή αδιαφορία των “γεννημένων ηγετών” και των κρατικιστών προκαλεί ανθρωποθυσίες στη χάρη του Μολώχ (Τέμπη, Μάτι, Μάντρες κλπ.) και του Μαμμωνά συσσωρεύοντας πλούτο εκποιώντας ζωές, αλλά και διατηρώντας μια χαοτική λειτουργία που ποτέ δεν βρίσκει την τάξη της. Όλοι εμείς, οι εκτός του συστήματος, περιμένουμε ξανά τη “σωτηρία” από τους ξένους εντολείς τους οι οποίοι, άμποτε κάνουν κάτι δεν θα είναι από συμπόνοια αλλά από φόβο μην εξεγερθούμε με σημαία το “ως εδώ και μη παρέκει” και σύνθημα το “πάμε κι όπου βγει!”, απεχθανόμενοι την ανάδευση της κατσαρόλας όπου σιγοβράζουμε ως “βάτραχοι”. Ήδη, στη Γαλλία οι “βάτραχοι” την εγκαταλείπουν!

Τι μπορούμε να κάνουμε στις δοθείσες συνθήκες μιας εξουσίας αλλεργικής στον ανταγωνισμό προκειμένου να περιορισθούν, μέχρι και να αρθούν, οι στρεβλώσεις που μας ταλανίζουν; Πότε θα πάψουμε να οχυρωνόμαστε πίσω από μια ατομικότητα εκτιθέμενη συνεχώς από την αγελαία μας συμπεριφορά ψηφίζοντας παραδοσιακά(!), αλλά και από τον “ιδιωτισμό” που μας κρατά “ασφαλείς” και απαθείς απέναντι στην πορεία εξανδραποδισμού και απώλειας της τρισχιλιετούς ταυτότητάς μας; Μας είπαν πως “μαζί τα φάγαμε”, ο πρωθυπουργός μας λέει ότι “φταίμε όλοι” (επειδή τους ψηφίσαμε;) για την κατάντια της χώρας, και κάποιοι προσπαθούν να μας πείσουν ότι η Εθνική Αντίσταση ευθύνεται για τις θηριωδίες των Γερμανών κατά τη ναζιστική κατοχή!

Μόνο με την εκπαίδευση, «το ισχυρότερο όπλο που μπορείς να χρησιμοποιήσεις για να αλλάξεις τον κόσμο» κατά τον Ν. Μαντέλα, καθιστάμενος όμως «εσύ η αλλαγή που θέλεις να δεις στον κόσμο» όπως απέδειξε ο Γκάντι, μπορούμε να αντιμετωπίσουμε την προβληματική κατάσταση στην οποία έχουμε περιέλθει. Μέσω αυτής τίθενται οι βάσεις διαμόρφωσης της ταυτότητας και της προσωπικότητας, ενισχύεται η δημιουργικότητα, η νοημοσύνη και οι δεξιότητες προς την κατεύθυνση της ορθολογικότερης αξιοποίησης των –έτσι κι αλλιώς– περιορισμένων πόρων, προωθώντας την ιδέα της βιωσιμότητας της κοινωνίας και των επιχειρήσεων, παράλληλα!

Γεγονός που επιβεβαιώνεται από τη διεθνή εμπειρία και τα μέχρι τώρα αποτελέσματα προγραμμάτων της Ευρωπαϊκής Ένωσης στις χώρες-μέλη που περιέλαβαν το μάθημα της επιχειρηματικότητας σε διάφορες βαθμίδες της εκπαίδευσης, βελτιώνοντας την αναγκαία –για την περαιτέρω ανάπτυξή της– επιχειρηματική παιδεία και νοοτροπία.

Δημιουργώντας, ταυτόχρονα, ένα πλαίσιο αναφοράς και μια δεξαμενή τεχνογνωσίας για την άντληση δεδομένων χρήσιμων στη σύνθεση σαφέστερα εστιασμένης πρότασης προσαρμοσμένης στο σύστημα εκπαίδευσης και τις ιδιαιτερότητες της χώρας μας όπου οι μέχρι τώρα δράσεις στόχευαν στην απορρόφηση των κονδυλίων παρά στην ενίσχυση των δεξιοτήτων επίδοξων επιχειρηματιών ή στελεχών επιχειρήσεων.

Τεχνογνωσία και καλαθοeconomics!

Η ενίσχυση της τεχνογνωσίας και η ουσιαστική/αποτελεσματική αξιοποίηση των διαθέσιμων πόρων αποδείχθηκε καλύτερη με τη μεγαλύτερη εμπλοκή των ΑΕΙ και τη συνεργασία τους με τοπικές κοινότητες, επιχειρήσεις και επαγγελματικές οργανώσεις καθώς “κοινή γαρ η μοίρα και το μέλλον αόρατο”.

Τα ανώτατα ιδρύματα της χώρας μας, οφείλουν –στο πλαίσιο της αυτονομίας τους– να ξεκινήσουν ή να ενισχύσουν περαιτέρω την προσπάθεια αναγνωρίζοντας τη σημαντικότητα του ρόλου επιχειρηματιών και επιχειρήσεων στην παροχή τεχνογνωσίας, συμβουλών και χώρων μαθητείας, αλλά και ως διδασκόντων σε θέματα δικής τους επιλογής (προβλήματα διαχείρισης της καθημερινότητάς τους, στρατηγικές και τακτικές αντιμετώπισης του ανταγωνισμού κλπ.) και στη γλώσσα τους ώστε να αισθανθούν άνετα αποτελώντας μέρος της προσπάθειας.

Μόνο η συνδυασμένη κινητοποίηση όλων ημών που δεν υπήρξαμε συνδαιτημόνες τους ούτε και συμμετείχαμε στη νομή της εξουσίας, διασφαλίζει βάσιμες πιθανότητες ενεργοποίησης του πολλαπλασιαστή επιχειρηματικότητας και καινοτομίας, και ανάκτησης της ελπίδας πως δεν θα γίνουμε το περιεχόμενο του καλαθιού για τον εξευμενισμό των “σωτήρων” μας. Και επιπλέον, μπορεί να άρει το “δια παραλείψεως έγκλημα” της υπογεννητικότητας, του Brain Drain και της υποχώρησης της απασχόλησης έναντι της απασχολησιμότητας που αθροιστικά ελαχιστοποιούν δυνατότητα επιστροφής των δανεικών, στα οποία με περισσή ευκολία καταφεύγουν κυβερνήσεις και πολιτικοί ακαταλόγιστης ευθύνης.