Η καινοτομία όρος για την επιβίωση μίας επιχείρησης στην κρίση

Η ορθολογική διαχείριση των δημοσιονομικών μεγεθών προϋποθέτει τη δημιουργία φορολογητέας ύλης, η διόγκωση της οποίας ενισχύει περαιτέρω τα έσοδα της κυβέρνησης χωρίς να απαιτείται η συχνή αύξηση των ποσοστών φορολόγησης που πλήττουν αυτούς που δημιουργούν την ύλη αυτή, είτε αφορά σε κέρδη των επιχειρήσεων είτε σε εισόδημα των εργαζομένων. Μία καινοτομία στα δημόσια οικονομικά.

Όταν, όμως, η διαχείρισή τους είναι πλημμελής (ως εγκληματική, μερικές φορές) καλυπτόμενη από την “άνεση” της δανειοληψίας επί υποθήκη της δημόσιας περιουσίας, είναι βέβαιο ότι δημιουργείται η ψευδαίσθηση μιας ευμάρειας με ημερομηνία λήξης, αφού δεν δημιουργείται νέος πλούτος για να αποπληρώνει ή και να παρέχει εμπράγματες ασφάλειες στους δανειοδότες οι οποίοι, αναπόφευκτα, θα κόψουν τα δανεικά αποκτώντας τον έλεγχο των περιουσιακών στοιχείων του δανειολήπτη, άρα και της ζωής του.

Συνεπώς, στόχος μιας κυβέρνησης που κυβερνά πραγματικά, πρέπει να είναι η διαμόρφωση ενός θεσμικού πλαισίου ευνοϊκού προς κάθε επιχειρηματική πρωτοβουλία της οποίας η υλοποίηση σε μια δημοκρατία διέπεται από την αρχή «ό,τι συμφέρει στην κοινωνία, συμφέρει και στην επιχείρηση», αντί του ολιγαρχικού «ό,τι συμφέρει στην επιχείρηση, συμφέρει και στην κοινωνία». Μια τέτοια διακυβέρνηση προϋποθέτει διορατικότητα, βούληση και δεξιότητες οι οποίες λείπουν παντελώς από κυβερνώντες και πολιτικούς των οποίων οι στόχοι διαφέρουν ριζικά προτάσσοντας τη δική τους επιβίωση έναντι εκείνης της κοινωνίας για τη συρρίκνωση και σύνθεση της οποίας αδιαφορούν.

Καινοτομία και επιχειρηματικότητα

Την “πολυτέλεια” αυτή δεν την έχει ο επίδοξος επιχειρηματίας (ή και ο υφιστάμενος) που ταλανίζεται από την ανάγκη επιβίωσης ή διεξόδου του δημιουργικού του οίστρου, καθώς το πρόβλημά του επιλύεται μόνο στη βάση της προτεινόμενης λύσης εκείνου που ενδιαφέρει τον δυνητικό του πελάτη. Το δικό του πρόβλημα, με άλλα λόγια, ως επιβίωση ή φιλοδοξία διαμόρφωσης μιας σχετικά αυτόνομης πορείας στα επιχειρηματικά πράγματα της χώρας, λύνεται λύνοντας αυτό που απασχολεί την αγορά εντοπίζοντάς το μετά από προσεκτική μελέτη και περιγραφή, για να καταλήξει σε καινοτόμο πρόταση αξίας. Συνεπώς, ανεξάρτητα από τους λόγους ίδρυσής της, η επιχείρησή του οφείλει να εστιάζει σε προβλήματα της κοινωνίας η επίλυση των οποίων θα διασφαλίσει τη μακροημέρευσή της περιορίζοντας τον κίνδυνο της λύσης και εκκαθάρισής της με ό,τι αυτό συνεπάγεται σε οικονομικό και ψυχολογικό κόστος για τον ίδιο και όσους τον στήριξαν.

Σοβαρό ρόλο στην αποφυγή της δυσάρεστης αυτής κατάστασης, διαδραματίζει η ικανότητα της επιχείρησης να ανταποκρίνεται σ’ αυτό που θέλουν οι δυνητικοί της πελάτες οι οποίοι με κάθε τρόπο λένε -τόσο συχνά όσο, δυστυχώς, και αγνοούνται- τι πραγματικά θέλουν. Η κοντόφθαλμη προσέγγισή τους και η μυωπική εστίαση στη λύση του δικού της προβλήματος, περιορίζει τον ορίζοντα δράσης θέτοντάς τη σε τροχιά βραχύβιας αντί μιας βιώσιμης πορείας, προτάσσοντας την ικανοποίηση των αναγκών της κοινωνίας εντός της οποίας δρα.

Δυστυχώς, η περίοδος που διάγουμε εύκολα παρασύρει στην τακτική του “όποιος ζήσει κι όποιος ‘ποθάνει!” με συνέπεια την εκποίηση της εικόνας της επιχείρησης και του επιχειρηματία μαζί με την κατάρρευση ενός σημαντικότατου επενδυτικού στοιχείου, του πελατολογίου τους. Η με κάθε τρόπο διασφάλιση προσόδων “δεν αγιάζει τα μέσα” όπως, π.χ. η απαξιωτική αντιμετώπιση του πελάτη ποντάροντας στην άγνοια ή την αδυναμία του θυσιάζοντάς τον στο βωμό του πρόσκαιρου εσόδου παρά τα καθόλου ευκαταφρόνητα έξοδα προσέγγισης και απόκτησής του.

Αντί, λοιπόν, να προτάσσει το πρόβλημά του με κίνδυνο να επιδεινωθεί καθιστάμενο γνωστό, ο επιχειρηματίας οφείλει να εμβαθύνει σ’ εκείνο του πελάτη αναζητώντας μια καλύτερη λύση σε σχέση με την μέχρι τώρα προτεινόμενη από άλλους. Ακούγοντάς τον θα είναι σε θέση να περιγράψει σωστά τι τον ταλανίζει αντλώντας, ταυτόχρονα, ιδέες του για το πως θα τον ικανοποιήσει πληρέστερα και φθηνότερα. Ως εκ τούτου, η κατανόηση των αναγκών του άλλου και του τρόπου κάλυψής τους είναι ζωτικής σημασίας για την επιτυχή έκβαση κάθε επιχειρηματικής πρωτοβουλίας, ιδιαίτερα στην εποχή μας της οποίας κυρίαρχο γνώρισμα είναι η κρίση που αντιμετωπίζεται μόνο με καινοτομία απ’ όσους, βέβαια, δεν έχει παραλύσει!

Τα σκουτιά της αγοράς

Η οχύρωση πίσω από μια νοοτροπία ή αλαζονεία εμποδίζει τον εντοπισμό των μοτίβων της συμπεριφοράς των αγοραστών και τη ροή κρίσιμων πληροφοριών, ενώ η κατανόηση του πλαισίου της εμπειρίας τους μπορεί να αποδειχθεί ανεκτίμητη και ισχυρός κρίκος στη μεταξύ τους σχέση διατηρώντας τους στο πελατολόγιο. Η επιμονή σε ατεκμηρίωτες υποθέσεις ή και η πεποίθηση ότι τα ξέρει όλα εμποδίζουν τον επιχειρηματία να μάθει απ’ αυτούς τείνοντας “ευήκοον ους” στην κριτική τους ανατροφοδότηση, αποποιούμενος έναν πολύτιμο πόρο ιδεών για βελτιώσεις των κάθε είδους χαρακτηριστικών της πρότασής του. Όσο δεν κατανοεί ότι τα συμφέροντά του εξυπηρετούνται καλύτερα όταν ικανοποιούνται αποτελεσματικά εκείνα των πελατών, τόσο απομακρύνεται από τη βιώσιμη λειτουργία της επιχείρησής του.

Η επιτυχία δεν προκύπτει “εν κενώ” αλλά με τη συλλογή και την επεξεργασία των δεδομένων της αγοράς που φαντάζει ως πολύφερνη νύφη της οποίας τα “σκουτιά” πολλοί εποφθαλμιούν. Εκείνος που θα την αφουγκραστεί προσεκτικότερα είναι και αυτός που θα βρει τον καινοτόμο συνδυασμό να “ανοίξει το πορτοφόλι” της στη δική του πρόταση. Τα δεδομένα αυτά αλλάζουν διαρκώς δεδομένου ότι το πρωτότυπο γρήγορα ξεπέφτει στο συνηθισμένο και σύντομα στο ξεπερασμένο λόγω των επιστημονικών και τεχνολογικών εξελίξεων, αλλά γίνεται και απλησίαστο εξαιτίας γεωοικονομικών πολιτικών επηρεάζοντας την αγοραστική συμπεριφορά.

Στο βιβλίο μου αναλύονται διεξοδικά θέματα που προβληματίζουν τον επίδοξο και ταλαιπωρούν τον υφιστάμενο επιχειρηματία, με τρόπο κατανοητό και συνδεδεμένο με την ελληνική πραγματικότητα.