Η οικονομία, ο ΦΠΑ και η μεταφυσική του Χατζηδάκη
01/09/2025
Ο αντιπρόεδρος της κυβερνήσεως Kωστής Χατζηδάκης εμφανίζεται με διχασμένη οικονομολογική αντίληψη: Αφ’ ενός απορρίπτει την μείωση του ΦΠΑ, αφ’ ετέρου μειώνει την φορολογική κλίμακα αναλόγως των παιδιών της οικογενείας που υπολογίζεται ότι θα κοστίσει ένα δισ. στον κρατικό προϋπολογισμό το 2026.
Για την μείωση του ΦΠΑ από το 24%, υποστηρίζει ότι το ισπανικό προηγούμενο απέτυχε (να μειώσει τις τιμές καταναλωτή), η μείωση θα ενθυλακωθεί από “ενδιαμέσους” και προτιμότερη είναι η μείωση του φόρου εισοδήματος. Για την αντιμετώπιση της δημογραφικής κατάρρευσης της χώρας, ο κ. Αντιπρόεδρος προκρίνει την προσθήκη άλλου ενός κλιμακίου στην φορολογική κλίμακα, «από την οποία θα ωφεληθούν 3,5 εκατομμύρια Έλληνες φορολογούμενοι».
Μία πρώτη ένσταση είναι το Ευαγγελικό “και τούτο ποιείν κι εκείνο μη αφιέναι”, αφού ο προϋπολογισμός έχει πλεόνασμα 16 δισ. ευρώ που αποσπάται με την υπερφορολόγηση (η φορολογική κλίμακα παραμένει αμετάβλητη από το αλήστου μνήμης 2019). Η οικονομική θεωρία όμως έχει το δικό της Ευαγγέλιο, τον ορθολογισμό της αγοράς κι όχι την μεταφυσική του κ. Χατζηδάκη.
Εν πρώτοις, το ζήτημα είναι πώς θα παρακινηθούν οι νέες οικογένειες να αυξήσουν τις γεννήσεις από το ένα παιδί στα τρία. Κι αυτό δεν αφορά τις “ωφελημένες” 3,5 εκατομμύρια ήδη βαρέως φορολογούμενες, αλλά δεν αρκεί για να κάνουν άλλα δύο παιδιά. Χρειάζονται πρώτον στέγη, δεύτερον που ν’ αφήνουν τα παιδιά τους όταν η μητέρα εργάζεται και τρίτον αυτό καθ’ εαυτό το κόστος ζωής εκάστου, νέου τέκνου. Στη Γερμανία επιπροσθέτως της διευκολύνσεως των οικογενειών, καταβάλλονται από του χρόνου 10 ευρώ κάθε μήνα για κάθε παιδί από 6 έως 18 ετών, επενδυόμενα σε μακροπρόθεσμους αποταμιευτικούς λογαριασμούς του παιδιού ώστε όταν αποφοιτήσει από το σχολείο να έχει ένα κεφάλαιο 2.000 ευρώ, αναπροσαρμοζόμενο τιμαριθμικά.
Με το “εφ’άπαξ” της επικουρικής συνταξιοδοτήσεως, η αποταμίευση θ’ αποδίδει 65.000 ευρώ για κάθε εργαζόμενο ώστε ν’ αποκτήσει μία μικρή περιουσία στην συνταξιοδότηση. Αμφότερα θα βοηθήσουν τις νέες οικογένειες και θα ενισχύσουν το ασφαλιστικό σύστημα των γενεών. Αλλά εν Ελλάδι, τα διαθέσιμα των ασφαλιστικών Ταμείων καταληστεύθησαν επί Προβοπούλου.
Για τους μεταγενεστέρους αυτού δεν υπάρχει ο ανταγωνισμός τιμών; Πώς την μείωση του ΦΠΑ θα καρπωθούν “οι ενδιάμεσοι” στα σούπερ-μάρκετ”, που ανταγωνίζονται να κερδίσουν νέα πελατεία; Δεν θα μειώσουν ισοπόσως τις τιμές όταν κάνουν συνεχώς “προσφορές”; Κι’ όταν κάθε λογαριασμός καταναλώσεως (ΔΕΗ, υδάτων, κινητής τηλεφωνίας κλπ) ελαφρυνθεί από τον ΦΠΑ, δεν θα ενισχυθεί το οικογενειακό εισόδημα;
Ακόμη, με την μείωση ΑΠΑ -αν είναι δραστική-θα περιορισθεί η φοροδιαφυγή, που σήμερα θάλλει στον τομέα των υπηρεσιών. Τότε θα περιττεύουν οι νέοι φόροι του κ. Χατζηδάκης στους οποίους στηρίζει την… “ανάπτυξη” της οικονομίας μόλις στο 1,5% ετησίως! Εάν η ελληνική οικονομία αναπτύσσετο με ετήσιους ρυθμούς 5%, με σοβαρές επενδύσεις παγίου κεφαλαίου, οι γεννήσεις θα αυξάνοντο κι ο κ. Χατζηδάκης δεν θα είχε τις έμμονες ιδεοληψίες του.