Η πιάτσα πρέπει να σε βλέπει για να σε θυμάται!

Η πανδημία, εκτός από την επιβεβαίωση των χρόνιων ανεπαρκειών του εγχώριου συστήματος εξουσίας, προκάλεσε κι ένα νέο κύμα ανάσχεσης της (όποιας) παγκοσμιοποίησης αφήνοντας ή δημιουργώντας ένα κενό υποκατάστασης των εισαγωγών το οποίο, όπως φαίνεται μέχρι στιγμής, αδυνατούν να εκμεταλλευθούν αποτελεσματικά οι ΜΜ Επιχειρήσεις μας.

Η επίκληση δικαιολογιών για τούτο, παρότι πάμπολλες με σημαντικότερες το τοξικό επιχειρηματικό περιβάλλον και τη νοοτροπία της αρπαχτής, δεν τις σώζει καθώς είναι εκείνες που θυσιάζονται στον Μολώχ των μνημονίων χωρίς ελπίδα βελτίωσης των συνθηκών επιβίωσής τους. Όσο γρηγορότερα λοιπόν, συνειδητοποιήσουν ότι είναι διαφορετικός ο θεός τους από εκείνον της οικονομικοπολιτικής “ελίτ”, τόσο πιο άμεσα οφείλουν να προχωρήσουν σε επαναθεώρηση του επιχειρηματικού τους μοντέλου, δηλαδή του τρόπου με τον οποίο θα μπορούν να κερδίζουν χρήματα εφεξής.

Οι καιροί είναι σκληροί και η πολιτική ανάλγητη καθ’ υπόδειξη, οπότε οι επιχειρήσεις που μπορούν να σταθούν όρθιες είναι συνετό να αναδιαρθρώσουν ή επικαιροποιήσουν τις διαδικασίες τους. Μόνο έτσι θα παραμείνουν στην επιχειρηματική κονίστρα προκειμένου να εκμεταλλευθούν το κύμα του «καταναλώνω άρα υπάρχω» ή του “shopping therapy” εκείνων με την οικονομική δυνατότητα να απαντήσουν στο υπαρξιακό τους πρόβλημα μόλις επανέλθει η «κανονικότητα». Διατηρούμενες σε εγρήγορση θα μπορούν να επωφεληθούν από την ψυχολογία της κατανάλωσης, τους καρπούς της οποίας δρέπουν τα Σ/Μ και όσοι βρίσκονται ήδη στο μέλλον.

Επειδή «οι καιροί ου μενετοί» καθώς έχει χαθεί η επαφή με την αγορά λόγω των lock down, take και click away, των click in shop και της μπερδεway πολιτικής των κυβερνώντων, η επαναπροσέγγισή της είναι one way! Η αγορά θυμάται μόνο όσες «βλέπει» και για να αποκατασταθεί η σχέση απαιτείται, συχνά, πολλαπλάσιος χρόνος εκείνου της απουσίας τους αλλά με κόστος μικρότερο από πριν, μέσω του ίντερνετ. Καθίσταται, λοιπόν, μονόδρομος η διαδικτυακή παρουσία λόγω ραγδαίας μεταστροφής του κοινού προς τις ηλεκτρονικές συναλλαγές των οποίων η ευκολία σε συνδυασμό με το κίνητρο της καλύτερης τιμής και τη δυνατότητα άμεσης πληροφόρησης από πολλαπλές πηγές, θα προκαλέσει την περαιτέρω συρρίκνωση της φυσικής αγοράς, όχι όμως και την πλήρη εξαύλωσή της.

Προσφυγή στο μάρκετινγκ

Παρότι οι αλλαγές επιβάλλονται από τις οικονομικές και πολιτικές συνθήκες με κόστος πιθανώς υψηλότερο από εκείνο του σχεδιασμού και εφαρμογής τους σε ήρεμο χρόνο, είναι αναπόφευκτη η προσφυγή στο μάρκετινγκ για την αποκατάσταση της χαμένης επαφής και την «οξυγόνωσή» τους από την αγορά. Παρά την όποια δαιμονοποίησή του λόγω νοοτροπίας ή ιδεοληψιών, μέσω αυτού εντοπίζονται ακριβέστερα ανάγκες και πιθανοί αγοραστές, δημιουργούνται σχέσεις εμπιστοσύνης και ρεαλιστικές προβλέψεις πωλήσεων ανάλογα με τις εκάστοτε συνθήκες.

Το σπουδαιότερο, συλλέγονται πληροφορίες για τις προτιμήσεις ή ανάγκες και τους τρόπους κάλυψής τους από τον ανταγωνισμό, τα πιθανά κενά ή τις ελλείψεις ικανοποίησής τους λόγω εξειδικευμένων απαιτήσεων, υποδεικνύοντας μια διαφορετική πρόταση αξίας. Από τις καταξιωμένες στρατηγικές, η πλέον ενδεικνυόμενη για λόγους κόστους και ευκολίας εφαρμογής, είναι το Μάρκετινγκ Κοινωνικών Μέσων Δικτύωσης για να αντιμετωπισθεί η παρούσα συγκυρία ως ευκαιρία. Δυστυχώς, όμως, λόγω νοοτροπίας και προσχηματικής οχύρωσης πίσω από το κόστος, πολλοί επιχειρηματίες εξακολουθούν να επιλέγουν τον κίνδυνο παραμονής στο χθες με μικρές πιθανότητες επιβίωσης, έναντι της αβεβαιότητας μεγαλύτερων προοπτικών εξέλιξης και βιώσιμης πορείας.

Περιμένουν, δηλαδή, βοήθεια από μια ανίκανη διακυβέρνηση που συντηρεί στις λιγοστές της ΜΕΘ μόνο τους εκλεκτούς της, αντί να επεκτείνουν τον ορίζοντά τους πέρα από τα στενά όρια και το συρρικνούμενο εισόδημα του εγχώριου πελατολογίου τους. Καθώς δε, η εποχή που «το εργαλείο (η επιχείρηση) έκανε τον μάστορα (επιχειρηματία)» παρήλθε ανεπιστρεπτί απαιτώντας περισσότερες δεξιότητες, είναι επικίνδυνο να εξελίσσεται το «εργαλείο» και νυστερεί ο «μάστορας». Με τη χώρα σε κατάσταση déjà vu, το πάθημα να μη γίνεται μάθημα και το παρελθόν να πλασάρεται για μέλλον, είναι αφελές να αναμένουν την εξ ουρανού διέξοδο αντί να προχωρήσουν αποφασιστικά στην αλλαγή μοντέλου, έστω και σταδιακά λόγω περιορισμένων πόρων.

Ενός καινούριου τρόπου λειτουργίας προσαρμοσμένου στο είδος δραστηριότητας και τους στόχους των οποίων η σαφήνεια θα βελτιώνεται όσο προχωρεί η διαδικασία μετάβασης· εφαρμόζοντας στρατηγικές διαφοροποίησης βάσει ανθρώπινων πόρων και εστιασμένου μάρκετινγκ προσιτού κόστους, όπως το προτεινόμενο, με τη συμμετοχή στελεχών που “αξίζουν τα λεφτά τους”. Επιδέξιους και ικανούς ανθρώπους να αξιοποιήσουν τα κοινωνικά μέσα δικτύωσης με εξοπλισμό οριακά διαφορετικό από τον ήδη υπάρχοντα, καθιστώντας αποδοτικότερο το «εργαλείο» για να σωθεί κι ο “μάστορας”. Όπως σε κάθε πόλεμο έτσι και σ’ αυτόν της αγοράς, χωρίς τη θωράκισή τους με όπλα επιχειρησιακά κατάλληλα, αυταπατώνται αν πιστεύουν ότι θα τους σώσουν οι λυκοφιλίες και η δήθεν συμμαχίες που διέπονται μόνο από συμφέροντα.

Επιπλέον, η εποχή που ο αγοραστής έψαχνε τη λύση στο πρόβλημά του επισκεπτόμενος το φυσικό ή το ψηφιακό της κατάστημα, τείνει να αλλάζει λόγω του εθισμού του στη χρήση των κοινωνικών μέσων δικτύωσης (Twitter, LinkedIn, YouTube, Τικ Τοκ, Snapchat, Instagram, Facebook, Pinterest), μέσω το οποίων αναζητά σχετικές πληροφορίες. Το διαδίκτυο και οι κινητές συσκευές έχουν αλλάξει τον τρόπο αναζήτησης, αλληλοεπίδρασης με τις επιχειρήσεις και πραγματοποίησης των αγορών του. “Σερφάροντας” με σκοπό την άντληση του μεγαλύτερου δυνατού οφέλους, αφήνει το αποτύπωμα των αναγκών και των συνηθειών του διευκολύνοντας τους «ετοιμοπόλεμους» να παρέχουν την καλύτερη πρόταση αντί να περιμένουν το… ΝΑΤΟ.