Καλώς oρίσατε χερ Σταϊνμάιερ

Η νέα επίσκεψη του Γερμανού προέδρου Φράνκ-Βάλτερ Σταϊνμαϊερ εις Αθήνας δεν περνάει απαρατήρητος για δύο λόγους, πρώτον διότι οι Γερμανοί ηγεμονεύουν σήμερα της ΕΕ, μέλος της οποίας είναι κι’ η Ελλάς και δεύτερον, οι Ελληνογερμανικές σχέσεις διέρχονται από σοβαρές διαταραχές με επίκεντρο το αδιατήρητο δημόσιο χρέος και την άρνηση της γερμανικής ομοσπονδίας να καταβάλει επανορθώσεις κι’ αποζημιώσεις, διά όσα υπέστη ο ελληνικός λαός κατά τη διάρκεια της Κατοχής 1941-44.

Ο Ζμπίγκνιου Μπρεζίνσκι υποστηρίζει (*) σχετικώς «η δέσμευση της Γερμανίας στην Ευρώπη αποτελεί τη βάση της εθνικής εξιλέωσης ( redemption),την ιστορική κάθαρση και αποκατάσταση των ηθικών και πολιτικών διαπιστευτηρίων της. Διά της απολύτρωσης μέσω της Ευρώπης, η Γερμανία αποκαθιστά το ίδιον αυτής μεγαλείο ενώ αποκτά μίαν αποστολή που δεν κινητοποιεί αυτομάτως τις ευρωπαϊκές έχθρες και φόβους εναντίον των Γερμανών. Εάν αυτοί προωθούν μόνο τα εθνικά των συμφέροντα, ο κίνδυνος είναι η αποξένωση των άλλων ευρωπαϊκών λαών. Εάν οι Γερμανοί προωθούν τα κοινά ευρωπαϊκά συμφέροντα, αυτό αξίζει του ευρωπαϊκού σεβασμού και της υποστηρίξεως (των)» .

Με το επιβληθέν υπό της Γερμανίας χρέος εις βάρος της Ελλάδος εκ 345 δισ. ευρώ και την υποχρέωση να καταβάλει 3,5%-2,5% του ΑΕΠ της ετησίως για τόκους μέχρις εξοφλήσεως το 2060, ο ελληνικός λαός διατρέχει τον βέβαιον κίνδυνον, μιας άνευ προηγουμένου γενοκτονίας, εάν και όταν το 2060 θα έχει εξοφληθή το δάνειο. Από την άλλη πλευρά, η Γερμανία οφείλει στην Ελλάδα σημαντικά ποσά ήδη από του πρώτου παγκοσμίου πολέμου που ουδέποτε επλήρωσε.

Γράφει η Κατερίνα Κράλοβα(**) «ο Έλλην πρέσβης στην Βόννη Θωμάς Υψηλάντης, απαντώντας στον Γερμανό υφυπουργό Εξωτερικών Σέρπενμπεργκ στις 18.3.1960, «επιφυλάσσεται να προβάλλει νέες απαιτήσεις, αίτινες προέρχονται εξ εθνικοσοσιαλιστικών μέτρων διώξεως κατά την διάρκεια του πολέμου και της κατοχής, κατά την γενικήν εξέτασιν, συμφώνως τω άρθρω 5 παρ.2 της Συμφωνίας περί γερμανικών εξωτερικών χρεών της 27ης Φεβρουαρίου 1953» . Με αυτό τον τρόπο παρέμεινε άθικτο το ζήτημα των (ελληνικών) αξιώσεων για επανορθώσεις και καταβολή αποζημιώσεων».

Πόσα οφείλει;

Αλλά πόσα οφείλει η Γερμανία στην Ελλάδα; Εδώ οι υπολογισμοί περιπλέκονται, εξ αιτίας της απρονοησίας Ελλήνων πολιτικών της δεκαετίας 1950-60 που πήραν «έναντι» gερμανικές πιστώσεις 200 εκατομ. μάρκων και του δολίου …πατριωτισμού των Γερμανών διπλωματών που άλλοτε περιέπλεκαν την υπόθεση και ενίοτε εξεβίαζαν τον πολιτικό μας υπόκοσμο. Σύμφωνα με την πιο εμπεριστατωμένη μελέτη του καθηγητή Νίκου Χριστοδουλάκη (***) «η παρούσα αξία των γερμανικών αποζημιώσεων θα αντιπροσώπευε 42 δισ. ευρώ και η αξία του ανεξόφλητου δανείου της Ελλάδος προς την χιτλερική Γερμανία, 55 δισ. ευρώ, σε τιμές 2012».

Δηλαδή, συνολικώς 97 δισ. ευρώ προς συμψηφισμό του ελληνικού χρέους με την Γερμανία που ούτε να το συζητήσει δεν θέλει η γερμανική κυβέρνηση. Όπως, στο Λονδίνο υπάρχει η αψίδα του Γουέλλινγκτον και στο Παρίσι «του Θριάμβου» ως μνημεία νίκης, έτσι και στο Μόναχο, ευρίσκεται από το 1840, η αψίδα Siegestor, η «Πύλη της Νίκης», εις ανάμνησιν της επικρατήσεως των Βαυαρών κατά του Ναπολέοντος.

Σήμερα όμως, η επιγραφή της Βαυαρικής αψίδας, μετά την αποκατάσταση της από τους συμμαχικούς βομβαρδισμούς, γράφει στην προμετωπίδα της : «Αφιερωμένη στη νίκη, καταστραφείσα υπό του πολέμου, αξιώνουσα την ειρήνην»! Δεν θα υπάρξει ειρήνη στην Ευρώπη, κ. Πρόεδρε, εάν δεν σεβασθείτε τους ευρωπαϊκούς λαούς και συνεπώς τον κατ’ εξοχήν, ελληνικό.

---

(*)Zbigniew Brezezinski :THE GRAND CHESSBOARD .Εκδ.Basic Books 2016 σελ.61.
(**)Katerina Kralova: ΣΤΗ ΣΚΙΑ ΤΗΣ ΚΑΤΟΧΗΣ,Οι Ελληνογερμανικές σχέσεις την περίοδο 1940-2010. Εκλ.ΑΛΕΞΑΝΔΡΕΙΑ 2013, σελ.321.
(***) Νίκος Χριστοδουλάκης: ΑΓΟΣ ΑΠΛΗΡΩΤΟΝ, εκδ. GUTENBERG 2013.σελ.131,132.