Λειτουργική αποτελεσματικότητα, η άμυνα της επιχείρησης

Τώρα που “τα φράγκα είναι λίγα” και δυσεύρετα είναι αφελές να λες ότι “άμα τα είχα ήξερα τι θα ‘κανα” συμβιβαζόμενος με μια κατάσταση η οποία σου θυμίζει πως “δεν πάει άλλο, κάτι πρέπει να γίνει”! Από ποιον αν όχι από ‘σένα; Μέγα λάθος να στηρίζεις το “ανοσοποιητικό σύστημα” της επιχείρησης σου με “εμβόλια” εκείνων που νέμονται την εξουσία δανειζόμενοι αφειδώς υποθηκεύοντας το μέλλον σου και της χώρας στο σύνολό της· το δικό τους είναι εξασφαλισμένο και απαλλαγμένο υποθηκών.

Και ενώ γνωρίζεις ότι είναι λιγοστές ως ανύπαρκτες οι δυνατότητες να επηρεάσεις το “θέατρο του πολέμου” στο οποίο δίνεις τις καθημερινές σου μάχες, περιμένεις τον από μηχανής θεό για μια κάποια λύση χωρίς να αξιοποιείς αυτές της οργάνωσής σου στην οποία καθόλου απίθανο να διαπιστώσεις ότι παρότι “τα φράγκα είναι λίγα” ξοδεύονται σαν να ‘ναι πολλά! Ονειρεύεσαι μια κατάσταση στην οποία τα πάντα κυλούν ομαλά με τα προϊόντα/υπηρεσίες σου ετοιμοπαράδοτα, υψηλής ποιότητας και φυσικό επακόλουθο ένα πελατολόγιο οπαδών οι οποίοι, μαζί με τους συνεργάτες σου, “θα πίνουν νερό στο όνομά σου”!

Ένας ευσεβής πόθος, κατά κανόνα, οποίος παραμένει πλατωνικός όσο λειτουργείς στο πλαίσιο της στρατηγικής “όποιος ζήσει κι όποιος ποθάνει” ακολουθώντας την τακτική “ό,τι φάμε, ό,τι πιούμε κι ό,τι αρπάξει…” η τσέπη μας, ίσως επειδή φαντάστηκες την επιχείρηση ως όχημα προσπέλασης –όχι δημιουργίας– στον πλούτο των άλλων παρακάμπτοντας τον ανταγωνισμό κατά τρόπο παρόμοιο με εκείνων που έχουν “κονέ” (συμπέθεροι, οικογένειες, τοποτηρητές κλπ.) στην εκάστοτε κυβέρνηση. Και τώρα που οι φλόγες καίνε απ’ άκρου σ’ άκρη τη χώρα, η δική σου σβήνει παραιτούμενος παραβλέποντας ότι «δημιουργικότητα είναι να σκέφτεσαι νέα πράγματα, ενώ καινοτομία είναι να κάνεις νέα πράγματα» (Th. Levit).

Η έστω και μερική εκπλήρωση του ευσεβούς σου πόθου περνά μέσα από την επαναλαμβανόμενη θεώρηση του τρόπου λειτουργίας και χρήσης πόρων όπως ο χρόνος, οι άνθρωποι, ο εξοπλισμός, το απόθεμα και το οξυγόνο της επιχείρησης, το “πουγκί”. Ψάχτηκες ποτέ αν γίνεται η βέλτιστη δυνατή αξιοποίησή τους και η διασφάλιση της λειτουργικής αποτελεσματικότητας (και αποδοτικότητας) με ό,τι έχει στη διάθεσή της, ή μήπως θεωρείς πως δεν αφορά στο είδος της επιχειρηματικής σου δραστηριότητας;

Η λειτουργική αποτελεσματικότητα

Αν είσαι “αεριτζής” με επιχείρηση-όχημα ιδιοποίησης πλούτου τρίτων ενδεχομένως να μη σε αφορά, ειδάλλως οφείλεις να υιοθετήσεις τη συνήθεια της… αναψηλάφησης ώστε, περιορίζοντας αστοχίες, να διατηρείς ευελιξία και ετοιμότητα αντίδρασης στην “πυρίκαυστη ζώνη” των επιχειρήσεων σε μια χώρα πυρόπληκτη (ή μήπως πυρομανή;), μεταφορικά και κυριολεκτικά.

Ξεκίνα βελτιώνοντας τη διαχείριση της ομάδας των ανθρώπων σου (τον πραγματικό σου πλούτο!), τις διαδικασίες και την καλύτερη επεξεργασία των πληροφοριών, συντονίζοντας τα μυαλά τους κατά τρόπο εξυπηρετικό των συμφερόντων όλων. Σκέψου δημιουργικά, δράσε καινοτομικά είναι η συνταγή! Έχεις μελετήσει πόσος χρόνος από το οχτάωρο κάθε συνεργάτη σου διατίθεται σε καθαρά παραγωγικές δραστηριότητες, σε δευτερεύουσες ή και ανούσιες; Θα εκπλαγείς! “Τις άλλος πταίει” εκτός από ‘σένα;

Ενίσχυσε, λοιπόν, τη λειτουργική αποτελεσματικότητα της επιχείρησης περιορίζοντας τον αναλώσιμο χρόνο σε δραστηριότητες χωρίς προστιθέμενη αξία ή και σε αναποτελεσματικές διαδικασίες. Ξεκαθάρισε ποιες είναι ουσιαστικές, παρότι δεν προσθέτουν αξία, και ποιες όχι για να εντοπίσεις τα “απόβλητα” που δεν αποφέρουν κάτι στον πελάτη, ούτε και έσοδα παρά μόνο κόστος στην επιχείρηση.

Έχοντας καλύτερη εικόνα του τι πραγματικά γίνεται θα μπορέσεις να μειώσεις κόστος, χρόνους παράδοσης/εξυπηρέτησης, ατυχήματα και αστοχίες· να ενισχύσεις την διατηρισιμότητα πελατών και συνεργατών αποσαφηνίζοντας παράλληλα τον τρόπο λειτουργίας και εξυπηρέτησης των συμφερόντων όλων των εμπλεκόμενων, διασφαλίζοντας, συγχρόνως, μεγαλύτερη προσαρμοστικότητα στις νέες επιχειρηματικές προκλήσεις και ευκαιρίες.

Μεγιστοποιώντας τον όγκο των εργασιών προστιθέμενης αξίας, όχι με τον βούρδουλα αλλά με την καλλιέργεια μιας νοοτροπίας διαρκούς αναζήτησης βελτιώσεων και –εκ των πραγμάτων– καινοτομίας, θα καταστεί ανταγωνιστικότερη και κερδοφόρα. Γνωρίζεις ότι, η ακατάλληλη ομάδα διοίκησης συνιστά άλλη μια σοβαρή αιτία αποτυχίας* των επιχειρήσεων;

«Γίνε εσύ η αλλαγή που θέλεις»

«Γίνε εσύ η αλλαγή που θέλεις» (Μ. Γκάντι) στη νοοτροπία και στο ύφος διοίκησης δείχνοντας το (νέο) δρόμο στην ομάδα σου αν θέλεις να φτάσεις μακριά· νομίζεις ότι μόνος θα πας πιο γρήγορα; Ωρίμασε! Βρες τον “παράξενο ελκυστή” του χάους που βιώνεις με ευθύνη σου καθώς οι άλλοι, ανταγωνιστές και πολιτικοί, κάνουν τη δουλειά τους! Πάρ’ το απόφαση, παρότι η ανοσία της αγέλης δεν έχει αποδειχθεί επιστημονικά, η ιστορικά επιβεβαιωμένη ανοησία της θα δίνει τα σκήπτρα της εξουσίας σε πολιτικούς που σε προορίζουν ως “βορά” για τον εξορκισμό της ακρίβειας και της δικής τους αυτοάνοσης αβελτηρίας. Υπάρχει ασυμβίβαστο μεταξύ επιχειρηματικότητας και μοιρολατρίας!

Δες την τρέχουσα κατάσταση και που θέλεις να πας γιατί «αν δεν ξέρεις που pass όλοι οι δρόμοι οδηγούν εκεί» (Λ. Κάρολ) ώστε να μπορείς να διακρίνεις τις ομόρροπες δυνάμεις καθώς «δεν υπάρχουν ούριοι άνεμοι γι’ αυτούς που δεν έχουν λιμάνι προορισμού» (Σενέκας). Η τεθλασμένη αποτελεί μια καλή πρακτική για να φτάσεις τον στρατηγικό σου στόχο (εκτός κι αν δεν έχεις!), ειδικά σε μια χώρα στην οποία συχνά αποδεικνύεται συντομότερη της ευθείας. Θέσε προτεραιότητες με βάση τον μεγαλύτερο αντίκτυπο στην αντιμετώπιση των κορυφαίων σου προβλημάτων, επιδιώκοντας γρήγορες επιτυχίες (εντός μηνός;) αλλά και πρόσθετα έργα βελτίωσης σε επόμενο χρόνο (6-12 μήνες;) προσδιορίζοντας και προετοιμάζοντας τους υπεύθυνους υλοποίησης.

Βλέπε την επιχείρηση ως “όλον” και όχι σαν τμήματα ώστε να διακρίνεις τη μεταξύ τους διασύνδεση καθώς μια μικρή αβλεψία ή ολιγωρία του ενός αναδύει δυσανάλογο πρόβλημα όπως, π.χ., ο υπερβολικός ζήλος ενός πωλητή (περισσότερες υποσχέσεις;) μπορεί να προκαλέσει εντάσεις στα τμήματα παραγωγής, εξυπηρέτησης πελατών, λογιστηρίου και διανομής. Καθιέρωσε την επαφή μεταξύ των υπευθύνων τμημάτων ή λειτουργιών για την άρση των μεταξύ τους δυσλειτουργιών ώστε οι τριβές τους να αφορούν στη δημιουργία σπινθήρων ιδεών και όχι σε συγκρούσεις “απώλειας ισχύος”.

Υιοθέτησε την εκπαίδευση ως επένδυση στην τεχνογνωσία και τις δεξιότητες των ανθρώπων σου σε βαθμό που να μπορούν να φύγουν, μα συμπεριφέρσου τους τόσο καλά ώστε να θέλουν να μείνουν! Λάβε αποφάσεις με ενσυναίσθηση για την πρόκληση της θετικής τους ανάδρασης επειδή «κοινή γαρ η μοίρα και το μέλλον αόρατο», αλλά και διότι «ο μόνος τρόπος για να προβλέψεις το μέλλον είναι να το δημιουργήσεις» (P. Drucker). Μην αφεθείς ξανά στις εξαγγελίες της ΔΕΘ· αυτές αφορούν στον ετερόφωτο “εξάγγελο” και στη μυθοπλασία του!