Μια χώρα-πιόνι από εκείνα που θυσιάζονται πρώτα…

Τα τελευταία στοιχεία για τις συνέπειες της πανδημίας, σε ό,τι αφορά τις οικονομικές εξελίξεις στη χώρα, προειδοποιούν, εδώ και καιρό είναι αλήθεια, για την τραγωδία μιας νέας χρεοκοπίας. Σύμφωνα με στοιχεία της Ανεξάρτητης Αρχής Δημοσίων Εσόδων, στο πρώτο δίμηνο  του 2021 δημιουργήθηκαν “φρέσκα χρέη” ύψους 1,537 δισ. ευρώ, εκ των οποίων το 70% προήλθε μόνο από τον Φεβρουάριο, μαρτυρώντας την κατάρρευση των αντοχών από τους φορολογούμενους. Θα σταθεί η χώρα στο ύψος των περιστάσεων ή θα είναι “πιόνι”;

Οι ανοιχτοί λογαριασμοί στις εφορίες αφορούν πλέον 4.140.400 ΑΦΜ(!) με 1.293.196 από αυτά, να βρίσκονται υπό αναγκαστικά μέτρα είσπραξης. Έτσι, το συνολικό ληξιπρόθεσμο χρέος, εάν προστεθεί και το συσσωρευμένο έως το τέλος του 2020, φτάνει τα 110 δισ. εκ των οποίων 24 δισ. κρίνονται τελεσίδικα ανεπίδεκτα είσπραξης!

Παράλληλα, η αδυναμία κάλυψης των ασφαλιστικών εισφορών έχει ξεπεράσει τα 40 δισ., δημιουργώντας πλέον σοβαρούς κινδύνους για την ομαλή καταβολή των συντάξεων, που θα υποστούν σύντομα μια ακόμη περικοπή, η οποία απλά αποφεύγεται, πριν γίνουν οι προσεχείς εκλογές. Οι συνθήκες αυτές έλλειψης εσόδων οδήγησαν την κυβέρνηση στην τακτική των καθυστερήσεων για την έκδοση των νέων συντάξεων.

Στις 31 Δεκεμβρίου του 2020, το σύνολο των εκκρεμών κύριων συντάξεων έφτανε τις 163.125, με τις 141.240 να αφορούν τον ιδιωτικό τομέα και τις 21.885 το Δημόσιο. Εξ αυτών μόνο οι 32.800 δικαιούχοι έπαιρναν προσωρινή σύνταξη, στα τέλη του περασμένου Δεκέμβρη! Το ιδιωτικό χρέος προς το Δημόσιο και τις τράπεζες διαρκώς αυξάνεται, αγγίζει πλέον τα 250 δισ., ενώ το δημόσιο χρέος στο τέλος του πρώτου τριμήνου του τρέχοντος έτους, έκανε νέο ρεκόρ, αφού ξεπέρασε το 213% του ΑΕΠ, μακράν το υψηλότερο στην ΕΕ.

Θα κρατήσει τη χώρα όρθια;

Το ερώτημα λοιπόν είναι, πώς σε αυτές τις συνθήκες μπορεί μια κυβέρνηση να κρατήσει την οικονομία και την κοινωνία όρθια. Πόσο μπορεί ακόμη να κρύβεται, υποσχόμενη εκρηκτική ανάκαμψη από τα 32 δισ. ενισχύσεων και δανεισμού του Ταμείου Ανάκαμψης; Είναι γνωστό ότι η μερίδα του λέοντος από αυτά τα κεφάλαια αφορά ουσιαστικά τους δανειστές που έχουν σχεδιάσει τα έργα που επιθυμούν και τις αναθέσεις που θα προκύψουν. Πολύτιμα κεφάλαια να εξαχθούν χωρίς να γίνουν εξωστρεφείς παραγωγικές επενδύσεις στον τόπο. Εκατό χρόνια πίσω στις συνθήκες εργασίας.

Όταν το σχέδιο του νέου υπουργού Εργασίας περιλαμβάνει κατάργηση του οκταώρου, των συμβάσεων, του πενθήμερου με απλήρωτες υπερωρίες δηλαδή βύθιση της οικονομίας στην ένταση εργασίας, χωρίς προοπτικές στον ανταγωνισμό της εποχής, αυτόν της προστιθέμενης από τις επιστήμες και τις καινοτομίες αξίας σε αγαθά και υπηρεσίες, ποια ανάπτυξη μπορούμε να περιμένουμε;

Πως αυτοί οι εργαζόμενοι με συνεχή μείωση στις αποδοχές και ανεργία πάνω από 20%, δηλαδή πάνω από 1.000.000 άνθρωποι θα έχουν διαθέσιμο εισόδημα για να διατηρηθεί η ζήτηση και να λειτουργήσει αντίστοιχα ομαλά και η αγορά; Και ο χρόνος που χάνεται, δεν είναι σχετικός όπως θα έλεγε και ο Αϊνστάιν, καθώς υπάρχουν διαφορετικές ταχύτητες και οι αποστάσεις στην κούρσα του διεθνούς ανταγωνισμού μεγαλώνουν τόσο, που είναι αδύνατον να καλυφθούν.

Περίοδος φαυλότητας

Έτσι, από τα περιβόητα PΙIGS ( Πορτογαλία, Ιρλανδία, Ιταλία, Ελλάδα και Ισπανία) της κρίσης του 2010 στην Ευρώπη, σώθηκαν τα τέσσερα και έμεινε προς σφαγή μόνο η Ελλάδα. Γι’ αυτό ο γνωστός μας επιτηρητής του ΔΝΤ στην περίοδο των σκληρών μνημονίων κ. Τόμσεν δεν συγκρατήθηκε και εξέφρασε προσφάτως τη γνώμη, πως η Ελλάδα είναι αδύνατον να επιβιώσει εντός των συνθηκών της ΕΕ! Υπάρχει κυβέρνηση εντός τόπου και χρόνου;

Σας φαίνεται, λοιπόν, πως η κυβέρνησή μας είναι ειλικρινής, με πλήρη επίγνωση της αποστολής και των υποχρεώσεων απέναντι στους πολίτες; Διαχειρίζεται το δημόσιο χρήμα, σε τόσο κρίσιμες στιγμές, με προσοχή, σύνεση και αυστηρότητα; Δυστυχώς ζούμε σε μια περίοδο τόσο μεγάλης φαυλότητας, όπου δεν υπάρχει ούτε μια δημόσια δαπάνη χωρίς συνδιαλλαγή. Φωτογραφικές αναθέσεις σε χορηγούς και κολλητούς, πολλές φορές και σε εταιρείες-φαντάσματα που μαρτυρούν ρουσφέτια και μυρίζουν μίζες.

Είναι αφελές, νομίζω, να περιμένει κανείς από τον Κυριάκο Μητσοτάκη να σταθεί στο ύψος των περιστάσεων. Έχει αποδεχτεί τον ρόλο ενός “πιονιού” στην παγκόσμια σκακιέρα και μάλιστα από εκείνα που αυτοί που αποφασίζουν τις κινήσεις, θυσιάζουν πρώτα για τον τελικό σκοπό τους. Και η αναστάτωση στο παγκόσμιο σύστημα έχει ανακοινωθεί και επισήμως από τη νέα αμερικανική ηγεσία. Πεδία η Ανατολική Ευρώπη και η Μέση Ανατολή.

Οι συνέπειες άγνωστες. Ίσως έτσι μπορεί να ερμηνευτεί και η “αφελής” κίνηση του Έλληνα πρωθυπουργού να κάνει πολιτική φιγούρα, ταξιδεύοντας στη Λιβύη χωρίς σοβαρή προετοιμασία. Χρόνο εξουσίας να αγοράσει, προσφέροντας τα λάφυρα σε δανειστές και προστάτες.