Μία “Μαίρη Πόππινς” τσαρίνα της αμερικανικής οικονομίας

Όπως ανακοινώθηκε για υπουργός Οικονομικών της κυβέρνησης Μπάιντεν προορίζεται η Τζάνετ Γέλεν, η πρώτη γυναίκα πρόεδρος της ομοσπονδιακής τράπεζας των ΗΠΑ, επί προεδρίας Ομπάμα. Τώρα κατακτάει μία δεύτερη πρωτιά, καθώς δεν έχει αναλάβει ποτέ ξανά αυτό το χαρτοφυλάκιο γυναίκα. Η 74χρονη γυναίκα έχει κερδίσει καθ’ όλη τη διάρκεια της επαγγελματικής πορείας της το προσωνύμιο “Μαίρη Πόππινς”.

Ζεστή, σχεδόν μητρική, απαιτητική και ευφάνταστη, κερδίζει συνεργάτες και φίλους, επιχειρώντας να αποσπά την καλύτερη δυνατή επίδοση της ομάδας που την περιβάλλει. Πρόκειται για μία επιλογή με ευρεία αποδοχή. Θεωρείται, άλλωστε, μία από τις σημαντικότερους οικονομολόγους των ΗΠΑ, δοκιμασμένη στη μάχη της μεγάλης ύφεσης του 2008.

Η θητεία της κρίθηκε επιτυχημένη, ενώ κατά τη διάρκεια της θητείας Τραμπ αποτέλεσε κάτι σαν την ηγετική φωνή που προωθούσε ακόμα μεγαλύτερο πακέτο άμεσης οικονομικής βοήθειας προς τους πληττόμενους από την πανδημία Αμερικανούς, κυρίως προς τις μικρές επιχειρήσεις και τους εργαζομένους τους.

Γεννημένη στο Μπρούκλιν, ολοκλήρωσε μία σημαντική ακαδημαϊκή καριέρα πριν ξεκινήσει την πολιτική της σταδιοδρομία ως επικεφαλής του Συμβουλίου Οικονομικών Συμβούλων του προέδρου Κλίντον στα τέλη της δεκαετίας του 1990. Στη συνέχεια ανέλαβε μια σειρά από σημαντικούς ρόλους στην Ομοσπονδιακή Τράπεζα των ΗΠΑ που της άνοιξαν τον δρόμο για να βρεθεί στο τιμόνι της.

Ηγήθηκε της Fed από το 2014 έως το 2018, γεγονός που την κατέστησε μία από τις πιο ισχυρές γυναίκες στον κόσμο και βασική αρχιτέκτονα της οικονομικής ανάκαμψης. Η ανεργία μειώθηκε περισσότερο κατά τη διάρκεια της θητείας της, ένα επίτευγμα που δεν έχει όμοιό του μετά από τον Β’ Παγκόσμιο Πόλεμο. Το ποσοστό ανεργίας στις ΗΠΑ ήταν 6,7% όταν εκείνη ανέλαβε και 4,1% όταν παρέδωσε την σκυτάλη.

Δύσκολη κατάσταση για τη νέα τσαρίνα

Παρά την επιτυχία της, ο πρόεδρος Τραμπ έσπασε μία αναμολόγητη παράδοση, επιλέγοντας να μην ανανεώσει τη θητεία της, εν μέρει επειδή πίστευε ότι ήταν «σχετικά ασήμαντη για μία τόσο σημαντική δουλειά». Συνήθιζε, μάλιστα, να αναφέρεται κοροϊδευτικά στο χαμηλό της ύψος. Η ερώτηση που θέτει συχνά –στον εαυτό της και την ομάδα της– είναι: «Τι παραβλέπουμε; Τί κάνουμε λάθος; Ελάτε να το δούμε με μία φρέσκια οπτική».

Η τάση της να παρατηρεί και να αναλύει διεισδυτικά τα δεδομένα, την ενέταξαν σε μία σχετικά μικρή ομάδα οικονομολόγων που προειδοποιούσαν για την επερχόμενη κρίση του 2008, πολύ νωρίτερα. Προέβλεψε το ντόμινο που ξεκίνησε από τις ΗΠΑ και εν τέλει εξαπλώθηκε σε όλο τον κόσμο, προκαλώντας βαριά πλήγματα στην παγκόσμια οικονομία. Την ακολουθεί η φήμη του πιο προετοιμασμένου ατόμου σε μία συνάντηση. Κουβαλάει πάντα μόνη της ένα τεράστιο φάκελο που ξεχειλίζει από ιδιόχειρες σημειώσεις.

Τώρα πλέον, καλείται να διαχειριστεί μία ακόμα πολύ δύσκολη κατάσταση. Η πανδημία και όχι μόνο έχουν τραυματίσει ανεπανόρθωτα την οικονομία της χώρας. Εκείνοι που την γνωρίζουν, εκφράζουν εμπιστοσύνη στην εμπειρία και στις ικανότητές της. Υποστηρίζουν ότι ένα από τα μεγαλύτερα προσόντα της είναι η ικανότητά της να δημιουργεί κλίμα συναίνεσης.

Οι Ρεπουμπλικάνοι και οι Δημοκρατικοί παραμένουν βαθιά διχασμένοι για το πώς μπορούν να χειριστούν την “καυτή πατάτα” της οικονομίας. Ίσως επιτύχει να μεσολαβήσει, ώστε να καταλήξουν σε συμφωνία. «Θεωρώ τον εαυτό μου πραγματίστρια», είχε δηλώσει σε μία συνέντευξη της το 1995. «Βάζω, όμως, πάντα μπροστά το καλό της κοινωνίας και των πολιτών. Όλα τα υπόλοιπα, απλά δημιουργήθηκαν για να υπηρετούν τους παραπάνω».