Μικρομεσαίου το ανάγνωσμα: Μικροδιαχείριση ή εμπνευσμένη διοίκηση;

Θεωρώντας ότι εσύ είσαι το κέντρο του μικρομεσαίου σου σύμπαντος και πως από σένα εκπορεύεται “το φως το αληθινό”, επιδίδεσαι σ’ έναν αγώνα προσωπικής και οικονομικής φθοράς λόγω της παρωχημένης από τις εξελίξεις αντίληψής σου ότι η μικροδιαχείριση, είναι ο αποτελεσματικότερος τρόπος “πλοήγησης” του επιχειρηματικού σου σκάφους στα τυρβώδη νερά του επιχειρείν. Νομίζεις πως η ανάθεση εργασιών σε συνδυασμό με τον ασφυκτικό έλεγχο αποτελεί συνταγή για υψηλότερη παραγωγικότητα, την ανεπιτυχή εφαρμογή της οποίας “πιστώνεις” σε εργαζόμενους τους οποίους εσύ επέλεξες και κατέστησες “λειτουργικά ηλίθιους” ή, στην καλύτερη περίπτωση, τη χρεώνεις στο σύμπαν που σου στέλνει και το λογαριασμό!

Ακολουθώντας ένα μοντέλο διοίκησης παρόμοιο μ’ εκείνο που εφαρμόζεται στα πρωθυπουργικά μοντέλα διακυβέρνησης της χώρας στα οποία η στρατηγική –όπως ορίζεται έξωθεν- αποσκοπεί στη διατήρηση ενός καθεστώτος καθήλωσης στην περιορισμένη παραγωγή χαμηλής προστιθέμενης αξίας και στην εξάρτηση από εισαγόμενα αγαθά, το παίζεις “θεός” στη μικρομεσαία σου επιχείρηση.

Με τη συγκεντρωτική σου διαχείριση, ως “πανταχού παρών και τα πάντα πληρών”, ούτε κι αυτή τη σωστή αντιστοίχιση των εντολών-διαταγών σου προς τους ικανότερους “θνητούς” να τις εκτελέσουν καταφέρνεις! Θέτοντάς το διαφορετικά, καθώς όλα περνούν από τα χέρια σου, τρομάζεις στην ιδέα να εκχωρήσεις εξουσία και ευθύνη καθιστάμενος ανήμπορος να διακρίνεις τους ικανότερους να ανταποκριθούν καλύτερα ώστε να σε απαλλάξουν από κάποιο φορτίο.

Η επιπόλαια ανάθεση εργασιών με τα περιορισμένα μέσα εκπλήρωσής τους και το “στενό μαρκάρισμα” των εντολοδόχων σου δείχνει το έλλειμμα εμπιστοσύνης και την ατραπό που οδηγεί με μαθηματική ακρίβεια στην προσωπική σου εξουθένωση και την αποτυχία. Η σωματική και ψυχική κόπωση επηρεάζει τη διαύγεια αυξάνοντας την πιθανότητα μιας λάθος απόφασης της οποίας οι συνέπειες θίγουν –συνήθως- το σύνολο της επιχείρησης, σε αντίθεση με την απόφαση του συνεργάτη η οποία περιορίζεται στα όρια της ευθύνης του με πιθανές επιπτώσεις τις οποίες μπορείς να προλάβεις χωρίς να εκτεθεί η επιχείρηση.

Έχεις συνειδητοποιήσει ποιο είναι το προσωπικό κόστος μιας συγκεντρωτικής λειτουργίας σε σχέση μ’ εκείνο που θα προκαλούσε κάποια αστοχία των συνεργατών σου αν τους έδειχνες εμπιστοσύνη; Ξεφορτώσου τη μικροδιαχειριστική αντίληψη στην οποία σε περιόρισε η ανάγκη να τη λειτουργείς μόνος από τη σύλληψη της ιδέας μέχρι τη “γέννηση” και τα πρώτα της βήματα. Καθώς, όμως, “και οι μικροί έσονται μεγάλοι”, η συνθήκη να την κρατήσεις όρθια είναι να περάσεις από την εκτροφή (σε “χαρτζιλικώνω”, τι άλλο θες;) στην ανατροφή τους ενθαρρύνοντας τις μικρές τους σκέψεις και πρωτοβουλίες για να φθάσουν στις μεγάλες ώστε να μην “έρπουν” όταν δεν θα είσαι παρών! Έτσι δεν πράττεις και με τα φυσικά σου παιδιά, ή όχι;

Ιεράρχηση των προτεραιοτήτων

Παρέχοντας την απαραίτητη αυτονομία οι συνεργάτες σου καθίστανται πιο ευέλικτοι και παραγωγικοί, αφοσιωμένοι και χαρούμενοι! Η συνήθεια ή και νοοτροπία την οποία απέκτησες από την ανάγκη να πλοηγείς το μικρό σου σκάφος όντας κωπηλάτης και πηδαλιούχος στις απαρχές του επιχειρηματικού σου ταξιδιού, σε εμποδίζει να εξελιχθείς με τον ίδιο ρυθμό που αναδύονται τα κύματα του ανταγωνισμού ο οποίος -σε πολλές περιπτώσεις- ωχριά μπροστά σ’ εκείνον των υποταγμένων κυβερνήσεων. Η δικαιολογία “δεν βρίσκω τους κατάλληλους κωπηλάτες” βρίσκει την απάντησή της στο πακέτο συνεργασίας το οποίο προτείνεις αγνοώντας(;) ότι η ποιότητα όποιων έλκεις είναι κατ’ ευθείαν ανάλογη εκείνης των διασφαλιζόμενων όρων και συνθηκών απασχόλησης, αλλά και της διαχεόμενης προς τους πελάτες.

Για την περίπτωση που σε πείσω ή, ακόμη καλύτερα, έχεις συνειδητοποιήσει την αλήθεια των παραπάνω επειδή πάντα “το ζόρι βγάζει λάδι”, ακολούθησε μια διαδικασία στοχοθεσίας τύπου SMART του Peter Drucker, για παράδειγμα. Συγκεκριμένα, προκειμένου να γίνει κατανοητός ο τρόπος διαμόρφωσης και κατάκτησης των στόχων της θέσης τους και της επιχείρησης, φρόντισε να είναι σαφείς (Specific), μετρήσιμοι (Measurable), εφικτοί (Achievable), ρεαλιστικοί (Realistic) και χρονικά προσδιορισμένοι (Time-related). Είναι ένας μπούσουλας που βοηθά εσένα και τους ανθρώπους σου στη χάραξη της ακολουθητέας πορείας μέσω οροσήμων, αναδεικνύοντας συγχρόνως τους ικανότερους να την διασφαλίσουν.

Καθιερώνοντας πραγματικά απαραίτητες συναντήσεις συγκεκριμένης διάρκειας και ατζέντας για θέματα που ενημερώνονται από πριν, σε χώρο (φυσικό/ψηφιακό, email/τηλέφωνο) χωρίς περισπασμούς και προσωπικές αντεγκλήσεις ή μονοπώληση της συζήτησης, με ανοιχτή συμμετοχή και ανοχή (αν όχι ενθάρρυνση) στους “δικηγόρους του διαβόλου”, συνάγονται χρήσιμα συμπεράσματα για τα οποία ενημερώνονται μετά το πέρας τους. Εκτός τούτων, είναι πολύ πιθανό να προκύψουν ιδέες και προτάσεις υψηλού καινοτομικού περιεχομένου ή βελτιώσεων οι οποίες καταχωρούνται σε μια δεξαμενή για επαναξιολόγηση. Καθόλου κακό να συμβουλευτείς και κάποιον ειδικό!

Δημιουργία καλού περιβάλλοντος

Ένα θετικό εργασιακό περιβάλλον μπορεί να είναι προκλητικό και παράλληλα δημιουργικό και παρακινητικό, όπως διαπιστώνεται από μελέτη της Deloitte σύμφωνα με τα ευρήματα της οποίας «το 88% των εργαζομένων και το 94% των στελεχών πιστεύουν πως η θετική κουλτούρα συνιστά σημαντικό παράγοντα επιτυχίας της επιχείρησης»! Συνεπώς, η μονόκωπος “επιχειρηματική σου λέμβος” με σένα επιδέξιο κωπηλάτη και πηδαλιούχο, φθάνοντας στα όρια του “γεωγραφικού μήκους και πλάτους” της αγοράς που μπορούσες να διαχειριστείς με επάρκεια, απαιτεί νέο σχεδιασμό προκειμένου να ανοιχτείς προς νέους ορίζοντες.

Όταν επικρατεί νηνεμία και ενθουσιασμός στο πλήρωμα το οποίο μπορεί να συζητά οτιδήποτε αφορά στη δουλειά του, με σεβασμό και χωρίς παρενοχλήσεις που κρύβονται κάτω από κάποιο χαλάκι, τότε καθίσταται ικανότερο, με στέρεα δομή και συντονισμένο στη διαχείριση των καταιγίδων της πορείας προς το εκάστοτε λιμάνι προορισμού-στόχο.

Στην επιτυχία σου συμβάλλει, επίσης, η οφειλόμενη αναγνώριση του ρόλου και της συμπεριφοράς ενός εκάστου στην κατάκτηση των ομαδικών και εταιρικών στόχων. Σκέψου, η παραγνώριση “κοστίζει πολλά χωρίς να αξίζει μία” ενώ η αναγνώριση “αξίζει πολλά χωρίς να κοστίζει μία” έχοντας την ίδια ισχύ με τα δημοφιλή μπόνους και τα ειδικά προνόμια. Το ευχαριστώ επενεργεί αυξητικά στο ηθικό των εργαζομένων καθώς αισθάνονται ότι τους εκτιμούν· είναι ανθρώπινο και πολύ σπουδαίο να γνωρίζεις τι τους παρακινεί δεδομένου ότι καθένας μας έχει το δικό του “κουμπί” για τούτο. Εσύ είσαι ο μάνατζερ, γνώρισέ τους, εξόπλισέ τους και αντάμειψέ τους για να μην αλλάξουν καράβι.