Μόνη εναλλακτική λύση στα Μνημόνια ήταν η αναδιάρθρωση του χρέους

Από την άλλη όμως μεριά, την τότε ελληνική τρομολαγνεία εκμεταλλευόμενοι οι κατά τον Παπανδρέου “διεθνείς κερδοσκόποι” διερρήγνυον τα ιμάτιά τους σε κάθε πρόταση για αναδιάρθρωση του ελληνικού χρέους, όπως προκύπτει από τη σειρά πέντε επίμονων μοναχικών άρθρων μου για τη λύση αυτή. Συγκεκριμένα:

Στο πρώτο άρθρο (αναρτήθηκε στις 25 Αυγούστου 2010) υπό τον τίτλο “Γιατί, αντί της επωφελούς αναδιάρθρωσης του δημόσιου χρέους, προτείνουν μόνο επαχθή Μνημόνια!” σχολίαζα τις … ανησυχίες για την αναδιάρθρωση του ελληνικού χρέους του τότε επιτρόπου Οικονομικών και Νομισματικών Υποθέσεων της Ευρωπαϊκής Ένωσης Όλι Ρεν σε άρθρο του του στη Wall Street Journal με τίτλο “Ελληνική Αναγέννηση”. Στο αυτό, στο οποίο “μας δούλευε ψιλό γαζί” ο Όλι Ρεν τόνισε, μεταξύ άλλων, τα εξής: «Γνωρίζω ότι οι ελληνικές μεταρρυθμίσεις δεν έχουν δώσει τέλος στις ανησυχίες πως η Αθήνα θα αναγκαστεί να αναδιαρθρώσει το χρέος της. Όμως, για πολλούς αλληλένδετους λόγους, βρίσκω αυτές τις ανησυχίες αβάσιμες.

»Η Ελλάδα πήρε δραστικά μέτρα για να αντιστρέψει τη δύσκολη κατάσταση και τα μέτρα αυτά θα πείσουν. Έχει σημειωθεί σημαντική πρόοδος στην πάταξη της φοροδιαφυγής, στην απελευθέρωση της αγοράς εργασίας, στην περικοπή των συντάξεων, την αύξηση του ηλικιακού ορίου συνταξιοδότησης και στη βελτίωση του επιχειρηματικού περιβάλλοντος με μείωση της γραφειοκρατίας. Το πρόγραμμα της Ελλάδας είναι φιλόδοξο, αλλά και ρεαλιστικό, ενώ η πιστή εφαρμογή του είναι πολύ πιθανό να αυξήσει τον αριθμό ανάπτυξης από το αναμενόμενο…» Σημειώνω, όταν έλεγε όλα αυτά ο επίτροπος, στην Ελλάδα ήδη καταρριφθεί, όπως προκύπτει από τον παρατιθέμενο πίνακα!

Στο δεύτερο άρθρο (αναρτήθηκε στις 30 Σεπτεμβρίου 2010) υπό τον τίτλο “Εξηγήστε μας, κύριε Παπαδήμο, γιατί δεν είναι «επιθυμητή» μία αναδιάρθρωση του δημόσιου χρέους” σχολίαζα δηλώσεις του τότε συμβούλου του Παπανδρέου στο διεθνές πρακτορείο ειδήσεων Market News International ότι «η Ελλάδα δεν θα προχωρήσει σε αναδιάρθρωση του δημόσιου χρέους της, διότι αυτό δεν είναι ούτε επιθυμητό ούτε πιθανό», προσθέτοντας ότι «η ελληνική Κυβέρνηση και οι ευρωπαϊκές αρχές το έχουν αποκλείσει».

Στο τρίτο άρθρο μου (αναρτήθηκε στις 27 Οκτωβρίου 2010) υπό τον τίτλο “Δικαίωση από τον διάσημο οικονομολόγο Νούριελ Ρουμπινί για αναδιάρθρωση του χρέους” σχολίαζα τις δηλώσεις του διάσημου οικονομολόγου στον Αθανάσιο Έλλις (“Καθημερινή” 24 Οκτωβρίου 2010) ότι θα γίνει οπωσδήποτε η αναδιάρθρωση του δημόσιου χρέους της Ελλάδος, δικαιώνοντας τη (μοναχική) αρθρογραφία μου για το μείζον αυτό θέμα.

Αναδιάρθρωση και επιμήκυνση χρέους

Στο τέταρτο άρθρο (μου αναρτήθηκε 1 Δεκεμβρίου 2010) υπό τον τίτλο “Τελικά, την «αναδιάρθρωση του χρέους» τώρα τη λένε … «επιμήκυνση!»”, σχολίαζα δηλώσεις του τότε πρωθυπουργού σε συνομιλία που είχε με Έλληνες δημοσιογράφους, στο περιθώριο της δεύτερης ημέρας της Συνόδου Κορυφής Αφρικής-ΕΕ, στην Τρίπολη της Λιβύης για «θετική απόφαση γύρω από τη δρομολόγηση της επιμήκυνσης του χρόνου αποπληρωμής του ελληνικού δανείου» που «ουσιαστικά αίρει ένα σημαντικό βάρος της γρήγορης αποπληρωμής», όπως τόνισε, τόνισε. Δηλαδή, υπήρχε λύση (τώρα τη λέγανε … “επιμήκυνση”!), την οποία είδε θετική ύστερα από … εννιά μήνες, αλλά ήταν πολύ αργά! Στων δανειστών το πορτοφόλι… “κουρεύονταν” τα ελληνικά νοικοκυριά!

Στο πέμπτο άρθρο μου (αναρτήθηκε στις 12 Μάϊου 2011) υπό τον τίτλο “Η τρόϊκα προτιμά το «κούρεμα» των ελληνικών νοικοκυριών και της ελληνικής οικονομίας και όχι των δανειστών!”, σχολίαζα νέες δηλώσεις του τότε κοινοτικού επιτρόπου Όλι Ρεν, ο οποίος στην ομιλία του στην Ολομέλεια του Ευρωκοινοβουλίου, κατά τη διάρκεια συζήτησης σχετικά με τις προϋποθέσεις εξόδου από την κρίση, χωρών όπως η Ελλάδα και η Πορτογαλία, υποστήριξε ότι όλοι όσοι υποστηρίζουν την αναδιάρθρωση του ελληνικού χρέους, αγνοούν τις ολέθριες επιπτώσεις που θα έχει μία τέτοια αναδιάρθρωση, τόσον για την ίδια την ελληνική οικονομία όσον και για την Ευρώπη, γενικότερα.

Σε μία υποθετική κατάσταση, διευκρίνισε ο κ. Ρεν, όπου η Ελλάδα θα προχωρούσε σε αναδιάρθρωση του χρέους της, θα υφίσταντο ένα μεγάλο “κούρεμα” οι κάτοχοι ομολόγων και χρεογράφων του ελληνικού δημοσίου!

Συνεχίζοντας το “δούλεμα”

Υπενθυμίζω ότι μετά από λίγο, και χωρίς … αναδιάρθρωση του χρέους η τότε ελληνική κυβέρνηση προχώρησε ασμένως στην εφαρμογή του προγράμματος ανταλλαγής ομολόγων (PSI) ή “κούρεμα”, που είναι η μεγαλύτερη λεηλασία της ιδιωτικής περιουσίας, αφού εξασφαλίστηκαν 138 περίπου δις. ευρώ για να πάνε τάχα σε μείωση του χρέους, αλλά πήγαν μόνο 51,2 δις. ευρώ, ενώ τα άλλα πήγα για… αλλότριες σκοπιμότητες! ‘Όταν μάς “δούλευε” και ο κοινοτικός επίτροπος!

Και συνεχίζοντας το “δούλεμα” ο κοινοτικός εκπρόσωπος τόνισε ότι «μία αναδιάρθρωση του ελληνικού χρέους, έστω και κατά 30% θα προκαλούσε μία άνευ προηγουμένου συρρίκνωση της ελληνικής οικονομίας», προσθέτοντας ότι «πολύ αμφιβάλλω αν κάτι τέτοιο θα βοηθούσε πράγματι την Ελλάδα και την Ευρώπη».

Αλλά, αυτή η εξαέρωση και η άνευ προηγουμένου συρρίκνωση έγινε μόνο με το πρώτο κιόλας μνημόνιο. Και με μια υπερβολική δόση ειλικρίνειας ή λανθάνουσας γλώσσας αποκάλυψε τους φόβους του που δεν ήταν άλλοι από το συμφέρον των δανειστών και μόνο: «Σε μία ενδεχόμενη αναδιάρθρωση του χρέους της, όμως, ποιος θα της δώσει χρήματα αφού η πρόσβασή της στις διεθνείς αγορές θα έχει εμποδιστεί», αναρωτήθηκε ο Επίτροπος. Έλα ντε! Δηλαδή, την τρόικα βόλευε το “κούρεμα” των ελληνικών νοικοκυριών και της ελληνικής οικονομίας και όχι των δανειστών!

Δύο χρόνια μετά τη λεηλασία από την τρόικα το ΔΝΤ θυμήθηκε την αναδιάρθρωση!!! Με καθυστέρηση δυόμισι ετών και αφού δεν έμεινε τίποτε όρθιο στην ελληνική οικονομία και κοινωνία η τότε επικεφαλής του Διεθνούς Νομισματικού Ταμείου Κριστίν Λαγκάρντ ασκούσε ισχυρότατη πίεση προς τους εταίρους της Ευρωζώνης και προς την Ευρωπαϊκή Κεντρική Τράπεζα για αναδιάρθρωση του δημόσιου χρέους, την οποία με πείσμα απέρριπτε πριν από δύο ακριβώς χρόνια (24 Σεπτεμβρίου 2010), πριν από την άλωση της χώρας μας. Μάλιστα τόνιζε ότι «αν δεν καλυφθούν οι χρηματοδοτικές ανάγκες του ελληνικού προγράμματος είτε μέσω νέας χρηματοδότησης, είτε μέσω νέας αναδιάρθρωσης του ελληνικού δημοσίου χρέους, τότε δεν πρόκειται να συναινέσει στην καταβολή της επόμενης δόσης».